| |
Άφηνες τον αντίλαλο του σ’ αγαπώ κι ακούστη
απ’ την αυλή του Αύγουστου, στη νύχτα του χιονιά,
μα την αγάπη ξάπλωνες στην κλίνη του Προκρούστη
κι αδίστακτα την κόνταινες στην βαρυχειμωνιά
Τα νιάτα μου τα χάλασα
χαρές καταλαγιάσαν
τον έρωτα σφαγιάσαν
μιας πίκρας τα σπαθιά,
και στης νυχτιάς τη θάλασσα
με όπλο το εγώ σου
μ’ έκανες ναυαγό σου
και μπήκα στα βαθιά
Άφηνες να παρασυρθώ απ’ τον κατακλυσμό μας
φοβήθηκες μην ξαναβρώ έρωτα θησαυρό
και το σπαθί που έλυσες τον Γόρδιο Δεσμό μας
σε άγιες κρυψώνες το ‘βαλες , ποτέ να μην το βρω
Τα νιάτα μου τα χάλασα
χαρές καταλαγιάσαν
τον έρωτα σφαγιάσαν
μια πίκρας τα σπαθιά,
και στης νυχτιάς τη θάλασσα
με όπλο το εγώ σου
μ’ έκανες ναυαγό σου
και μπήκα στα βαθιά
5/12/08
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
