TAS
06-12-2008 @ 03:19 | συγκλονιστικός, όπως και Ν.Κ. :
«Αγάπη κι ευλάβεια και θαμασμός για τον ήρωα και μεγαλομάρτυρα με κατείχε γράφοντας το παραμύθι ετούτο, πιο αληθινό και από την αλήθεια συχνά χοντρές στάλες δάκρυα μουντζάλωναν το χειρόγραφο συχνά ένα χέρι με μια αιώνια ανανεούμενη πληγή σα να το κάρφωσαν , σαν να το κάρφωναν αιώνια, διάνευε μπροστά μου μέσα στον αγέρα, ένιωθα ολούθε γύρα μου, όσο έγραφα, την αόρατη παρουσία. Γιατί για μένα ο Aγιος Φραγκίσκος είναι το πρότυπο του στρατευόμενου ανθρώπου, που με ακατάπαυστο σκληρότατον αγώνα κατορθώνει κι επιτελεί το ανώτατο χρέος του ανθρώπου, ανώτερο κι από την ηθική κι από την αλήθεια κι από την ωραιότητα: να μετουσιώνει την ύλη που του εμπιστεύθηκε ο Θεός και να την κάνει πνέμα.» Ν.Κ.
- μέχρι σήμερα, δεν το χω ξεπεράσει . . | |
Ιππαρχος
06-12-2008 @ 04:07 | Μπράβο Δημήτρη, πάντα να γράφεις με τόση ευαισθησία... | |
Aris4
06-12-2008 @ 05:03 | Ναι Δημητρη ..... που ητανε που ειπε ο Ν.Κ. " .. τοσο λιγα χρειαζεται ο σωστος ανθρωπος ... " ??
::theos.:: ::kiss.:: | |
lostmagik
06-12-2008 @ 06:42 | πολυ καλο και ταπεινο.Πραγματι καποιες φορες χρειαζομαστε ενα ιχνος για να πορευομαστε ορθα... | |
Helene52
06-12-2008 @ 07:35 | Απλά . ΥΠΕΡΟΧΟ !!!!
Μπράβο Δημήτρη ::yes.:: ::theos.:: ::hug.:: | |
rosestar
06-12-2008 @ 07:44 | Σηκώνεται κάθετα στον ουρανό την χαραυγή
υμνώντας τον θεό με την φωνή του
γι` αυτά τα λίγα που του δώρησε.
Καλησπέρα Δημήτρη!!
Αυτός που έμαθε να είναι ολιγαρκής είναι αυτός που τελικά χαίρεται το κάθετι της ζωής... ::yes.:: | |
νετη541
06-12-2008 @ 09:04 | ...πόσο αληθινό!!...μπράβο Δημήτρη.... ::yes.:: | |
Βασίλης Βαθύαλος
06-12-2008 @ 10:08 | Σηκώνεται κάθετα στον ουρανό την χαραυγή
υμνώντας τον θεό με την φωνή του
γι` αυτά τα λίγα που του δώρησε...
πόσο παλεύω να γενώ κορυδαλλός !
Δημήτρη, νά' σαι καλά, να γράφεις!
| |
Αγνή
06-12-2008 @ 13:44 | Ο Κοκτώ έγραφε κάπου:
Μόνο ένα πουλί θα επέτρεπε στον εαυτό του να ζωγραφίσει
τη Βεβήλωση της όστιας. Μόνο ένα πουλί θα ήταν αρκετά αγνό...
Πανέμορφο! | |
Γιάννης Ποταμιάνος
05-12-2009 @ 02:23 | Πολύ όμορφο Δημήτρη
ειδικά το δεύτερο κομμάτι
Καλή σου μέρα
::up.:: ::up.:: | |
χρηστος καραμανος
05-12-2009 @ 02:41 | Σηκώνεται κάθετα στον ουρανό την χαραυγή
υμνώντας τον θεό με την φωνή του
γι` αυτά τα λίγα που του δώρησε.
ΙΧΝΗΛΑΤΗ ΣΕ ΠΑΩ,ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
MARGARITA
05-12-2009 @ 03:57 | στην σεμνότητα....την ταπεινότητα....την αγνότητα είναι το μεγαλείο....μπράβο σου... | |
La Petite
05-12-2009 @ 09:52 | Κι ο κορυδαλλός, γκρίζος και ταπεινός,
πατά μόνο στο χώμα. Είναι ένα μ` αυτό
πίσω απο μεγάλους σβώλους σιωπής.
Σηκώνεται κάθετα στον ουρανό την χαραυγή
υμνώντας τον θεό με την φωνή του
γι` αυτά τα λίγα που του δώρησε.
::up.:: ::up.:: | |
Nikos Krideras
05-12-2009 @ 12:41 | ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΜΠΡΑΒΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ! | |
ΚΟΥΦΕΤΟΥΛΑ
06-12-2009 @ 10:14 | από τη μια η αποτύπωση της καθημερινότητας μας κι από την άλλη υμνωδία από ένα μικρό πλάσμα γι' αυτά τα λίγα που του έχουν χαριστεί,σε αντίθεση με τους ανθρώπους.............
::theos.:: ::theos.:: | |
 |
