| |
Κάθε βήμα κι ένα δειλινό
Πιο φτωχό κάθε φορά
Πόσα δειλινά πέρασαν χωρίς να τ΄ αγγίξω;
Υψώνονται πίσω μου σαν φουγάρα εργοστασίων
Καπνίζουν και μου φυσάνε στα μούτρα
Σκόρπιες, γλυκόπικρες αναμνήσεις
Να μπορούσα να πιάσω λίγο χθεσινό καπνό!
Τον αισθάνομαι, με καίει, αλλά δε μπορώ!
Χάνεται, όπως χάνεται ας πούμε ένα φιλί
Τη θέση του θα πάρει κάποιο άλλο
Δεν θα είναι όμως το ίδιο
'Οπως δεν είναι και τα σύννεφα
Εκεί που φωλιάζει ο άπιαστος καπνός
................................................................................
Κι αυτά τα λιγοστά δειλινά που στέκονται μπροστά;
Είναι άγουρα ακόμα, δεν έχουν θεριέψει
Γι΄ αυτό πρέπει να προσέχω, μην τα πατήσω
Και τ΄ αφήσω πίσω μαραμένα, όπως τ΄ άλλα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
