| |
Βγαίνεις απο όνειρο γαλάζιο γεμάτο εξαίσιο φώς
Κι αφήνεις τ’απαλά σου πέπλα,σώμα άοπλο,ακόρεστο κι αγνό
Άθικτο ρόδο μυρωμένο,είδωλο ποθητό
Τόσο ανάγλυφο πάνω στο χρόνο,της μνήμης αδυσώπητος νυγμός
Ο έρωτας κάνει το το πρώτο του βήμα
Μεθυσμένος απ’τον αλλότριο θησαυρό
Αφυπνίζεται στον απρόσμενο ερχομό
Κι απογυμνώνει με χέρια χρυσά το διάφανο σου ντύμα
Ένιωσες τίποτα;στο κορμί σου πάνω σαν φτερό,σαν πνοή
Σαν χάδι κάποιου ατέλειωτου καημού,σαν φλέβα καυτού νερού
Άκουσες τίποτα;σαν ήχο ενός έτοιμου τραγουδιού
Σαν μιά ανάσα,σαν στεναγμό μες στη σιωπή
Σε καίει βλέμμα,βλέμμα σα χέρια,σαν χείλη,σαν σάρκα στητή
Βλέμμα που σε πιάνει,σε πίνει και σε ρουφάει
Σα χέλι στ’απόκρυφα σου γλυστράει
Γυρεύοντας μέθη αστείρευτη,γεύσεις κ’ηδονή
Με είδες! και με δέχτηκες για σύντροφο, τον άσελγο,τον τολμηρό
Στη σκοτεινιά να φεύγω φάσμα δρομαίο
Μαζί μου παίρνοντας το σώμα σου κλοπιμαίο
Διαμάντι ασύλληπτο κι αστραφτερό....................
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
