| |
Ηταν τα ματια του εκεινο που με τραβηξε
Ενας αγνωστος αντρας,
Χαμενος μεσα σε ενα απεραντο γαλαζιο
Με μαυρο φοντο τα μαλλια του
Οι συνθηκες δεν με αφηνουν να το ομολογησω
Ομως καπου μεσα μου θα τον θυμαμαι
Και θα ξερω πως εκεινος
Ηταν ο μονος που με εκανε να λαχταρησω
Ενα αγγιγμα του, μονο απο μια ματια
Οχι σωμα και γυμναστηρια
Οχι υψος και κορμι
Ματια, βαθια γαλαζια ματια
Ακομη ειμαι με την θυμηση τους
Με κατι τετοια θα ηθελα να περασω την ζωη μου
Ωντας σιγουρη πως μεσα σ' αυτα
Το καθε ψεμα θα παρασυροταν
Και να εφευγε, να μην γινοταν ,
Η να μην το εβλεπα..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
