| |
Κρατάω για λίγο την ανάσα
το ξέρω δείχνω τρομαγμένος
αυτό το στέμμα που μου ΄φτιάξαν
είν΄ ένας πόνος μεταμορφωμένος
Δεν περνά αυτή η επικίνδυνη νύχτα
κάποιος του ουρανού τις άκρες κάρφωσε
κι στάχτες της επόμενης ζωής μου
γίναν στόμα που το φεγγάρι δάγκωσε
Κι όλα ΄μείναν μισά σαν το φεγγάρι
μ΄ αγάπησαν μα χέρι δεν ήρθε να με πάρει
Κι όλα ΄μείναν μισά σαν το φεγγάρι
είχα φτερά που με ρίχναν στο χορτάρι
Φοράω και πάλι το χαμόγελο μου
μην καταλάβουν ποτέ τι με πονάει
μα η θλίψη απ΄ τα μάτια το τινάζει
το κάνει ορειβάτη που γλιστράει
Έτσι κρέμονται κι θαμπές αντοχές μου
απ΄ τα μπορει, τα ενδεχομένως κ τα ίσως
μπορεί αν σ΄ είχα λίγο πάλι κοντά μου
να φτάναμε στων αγγέλων το ύψος
Κι όλα ΄μείναν μισά σαν το φεγγάρι
μ΄ αγάπησαν μα χέρι δεν ήρθε να με πάρει
Κι όλα ΄μείναν μισά σαν το φεγγάρι
είχα φτερά που με ρίχναν στο χορτάρι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
