| |
| | Αθώο Αίμα… |  | | | Σε κατάσταση έντονης συναισθηματικής φόρτισης είναι γραμμένο το παρακάτω κείμενο.. Και σε καιρό πολέμου.. Που από την Ά-λογη Θυσία Αθώου αίματος ξεκίνησε.. | | |
Κόκκινα ήταν τα σύννεφα την Κυριακή.. Σαν από φωτιά ή σαν από αίμα βαμμένα… Μια ηλιόλουστη Κυριακή 7 του Δεκέμβρη. Που πλησιάζανε Χριστούγεννα, μα σαν καλοκαίρι έμοιαζε.. Ένα χαμένο καλοκαίρι που να ζήσει λαχταρούσε..
Σαν και κείνο το παιδί. Που είχε, δεν είχε δει δεκαπέντε καλοκαίρια.. Το οποίο άκουσε ότι χτύπησε ένας «αστυνομικός» το Σάββατο το βράδυ. Στα Εξάρχεια..
Μάλιστα. Αστυνομικός, χτύπησε και σκότωσε αναρχικό, στα Εξάρχεια.. Εντάξει, μάλλον μολότοφ τους έριχνε, σκέφτηκε αρχικά, και ήθελε κι ο αστυνομικός να σώσει τη ζωή του..
Μοναχά που όσο περνούσε η ώρα, ξεκαθάριζε η εικόνα.. Ο αστυνομικός «ειδικός φρουρός» ήτανε τελικά.. Φρουρός.. Άρα έπρεπε να φρουρεί κάποιο πρόσωπο ή περιοχή.. Και τι ήθελε άραγε περιπολία να κάνει.. Κ αι ο αναρχικός ήταν ένα σχολιαρόπαιδο 16 χρονών.. Που βρέθηκε εκεί τυχαία, μια και είχε ένας φίλος του γιορτή..
Και πως του φρουρού κινδύνεψε η ζωή..; Του πετάξανε νεράκι σε μπουκαλάκι.. Και τι έγινε..; Έσπασε κανένα τζάμι και δεν μπορούσε να φύγει το περιπολικό..; Μπα έφυγε μια χαρά… Και τι έγινε λοιπόν..; Α να μωρέ, βαρέθηκε να του πετάνε λέει τα «τσογλάνια» πέτρες, και είπε να τους μαζέψει..
Και πώς..; Πήγε εκατό μέτρα πάνω με το περιπολικό, κατέβηκε με τα πόδια και βρήκε τα παιδιά..
Και τι έκανε..;
Τα έβρισε, και μετά πυροβόλησε στον αέρα και καλά.. Και..; Ε να μωρέ, εξοστρακίστηκε η σφαίρα, σε καμιά διερχόμενη νυχτερίδα μάλλον, και έπεσε στο στήθος του παιδιού..
Αποτέλεσμα..;
Αίμα και θάνατος…
Και τα σύννεφα κοκκινίζουν περισσότερο.. Δεν είναι που θα φυσήξει τελικά.. Είναι απ’ το αθώο αίμα βαμμένα…
Και βγαίνουν και τα τσιράκια της κάθε «εξουσίας» τα σκυλάκια των αφεντάδων, και τι λένε..; Μα γιατί το άφησε η μάνα του να βγει...;
Δηλαδή να ελέγχει που θα πάει το παιδί του ο καθένας, για ποιο λόγο..; Για να μην το σκοτώσει «κατά λάθος» κάποιος εξοργισμένος μπάτσος.. Όχι να το σκοτώσει, να το εκτελέσει..
Μια και στο βίντεο, που πρώτα στο διαδίκτυο βγήκε, καθαρά φαίνεται.,. Ούτε φασαρία, ούτε μολότοφ, ούτε συμπλοκή..
Μπαμ, μπάμ.. Ακαριαία.. Ούτε βολή στον αέρα, ούτε τίποτα..
Μπαμ, μπαμ..
Εκτέλεση…
Και τι γίνεται μετά..;
Να κάτι άλλοι αναρχικοί, βάζουν φωτιά στην Αθήνα… Σε περιουσίες «αθώων» πολιτών…
Μάλιστα..
Αθώοι λοιπόν οι τραπεζίτες… Που το αίμα μας ρουφάνε.. Που θα τα πάρουν τα 28δις εκεί που δεν μπορούνε να βρούνε λεφτά για τους φτωχούς..
Όχι λένε όχι αυτούς, αλλά στην Ερμού βάλανε φωτιές, σε εμπόρους..
Μάλιστα…
Αθώοι και οι έμποροι, που πληρώνουν δέκα δεκαπέντε χιλιάρικα νοίκι το μήνα και βάλε.. Και ασφαλισμένα τα έχουνε.. Και τι κάνανε, όταν το «κράτος» έπαιρνε το 50% του τζίρου τους κάθε χρόνο για να κλείσει τα βιβλία της «εφορίας»..; Όταν οι αφεντάδες τους τρομοκρατούν με ΣΔΟΕ κι άλλα εκτρώματα τι κάνουνε..; Εκεί δεν έχουν ζημιά..; Εκεί γιατί δεν φωνάζουν..;
Και γιατί δε φώναξαν, κι αυτοί και ‘μεις, όταν ένα κράτος, σε ένα «ράμπο» δίνει όπλο..; Για να κάνει τσαμπουκά, να σκοτώνει τα παιδιά μας και να φεύγει..; Ναι έφυγε, ο «πατέρας» τριών παιδιών, αφού εκτέλεσε τον Αλέξη, σαν να μην έγινε τίποτα…
«Πατέρας» και τεθλιμμένοι «αθώοι».. Που χάνουν περιουσίες..
Ναι λάθος οι στόχοι..
Ναι αν είχαν κότσια, ας έκαβαν τα αληθινά αφεντικά, αυτά που έχουνε διυλιστήρια.. Σαν κι αυτά που ένα εξάμηνο μας τ’ άρπαζαν από τις και καλά ψηλές τιμές του πετρελαίου.. Που έπεσε σε μια μέρα μα δεν έπεσαν τα «αγαθά» που ανέβηκαν εξαιτίας της ανόδου του..
Αυτούς που τα ναρκωτικά στα παιδιά μας δίνουν.. Αυτούς που σκοτώνουν ολόκληρες οικογένειες καθημερινά.. Με την ανοχή εκείνων που τα αρπάζουν και ζουν με τον άσπρο θάνατο.. Αυτών που θα έπρεπε εμπόρους να πιάνουν, κι όχι παιδία να εκτελούν..
Αυτούς που θα ‘πρεπε να μοιράζουν τα ιμάτια στους φτωχούς, μα εκείνοι πλουτίζουν απ’ του κόσμου του απλού την αφέλεια.. Που δίνουν στις εκκλησιές την περιουσία τους, και οι παπάδες την κάνουν μερσεντές και οικόπεδα φιλέτα..
Αυτούς τους «διοικητές» της «αστυνομίας», που το χέρι του εκτελεστή όπλισαν.. Μια και ήξεραν ποιος ήταν μα τον άφηναν έξω να κυκλοφορεί..
Αυτούς που μας «ενημερώνουν» και μας εμπαίζουν κάθε μα κάθε μέρα.. Με μεγαλόστομες αρλούμπες, και λέγονται και δημοσιογράφοι.. Μα δημόσια τσιράκια των αφεντικών είναι. Και σε μαύρες λίστες είναι γραμμένοι, ανάλογα με ποιο κόμμα τους τα σκάει για να λεν την προπαγάνδα τους..
Τους «αμερόληπτους» δικαστές και εισαγγελείς, που βάζουν στη φυλακή εκείνον που έκλεψε ένα καρβέλι για τα παιδιά του, μα τους Εφραίμιδες αφήνουν ελεύθερους… Και τους υπουργούς, βουλευτάδες, επιχειρηματίες που κλέβουν δις, και τους καλύπτουν..
Εκείνους που δεκάρα δεν δίνουν για του είκοσι ακόμα νεκρούς αυτού του Σαββατοκύριακου.. Αυτούς της ασφάλτου.. Που δυο χιλιάδες είναι κάθε χρόνο.. Και δέκα χιλιάδες τραυματίες, οι μισοί ανάπηροι.. Αυτοί που πεθαίνουν από την αδιαφορία και τις μίζες των υπουργών που διόδια παίρνουν, για δρόμους που δε ‘φτιάξαν..
Αυτούς τους νεκρούς που ξεχασμένοι είναι..
Αυτούς θα ‘πρεπε να κυνηγήσουν… Μα είναι τα άλλα τσιράκια, με γκλομπάκια και στολές, είτε μπράβοι μισθωμένοι, που δεν τους αφήνουν.. Μια και τη θέση τους θα χάσουν…
Και τα σύννεφα από κόκκινα, μαύρα γίνονται…
Σαν τις φωτιές του σήμερα…
Αυτές των «άδικα» καμένων περιουσιών…
Μονάχα που υπάρχει μια διαφορά στην αδικία..
Οι βιτρίνες, τα μαγαζιά, ότι γίνεται με λεφτά, μπορεί να ξαναφτιαχτεί…
Μα το αίμα των νεκρών δεν αναπαύεται.. Όλων εκείνων που η «δημοκρατία» θα ‘πρεπε να προστατεύσει, να νοιαστεί..
Το αίμα του Αλέξη δεν ξαναμπαίνει στο σώμα του.. Η καρδούλα του δε θα χτυπήσει ξανά… Η μάνα δε θα ξανάχει το παιδί της, δεν μπα να χει άλλα δέκα παιδιά..
Ναι η ψυχή του είναι με τους αγγέλους..
Μα το αίμα, το δικό του και όλων των αθώων, δικαίωση ζητά..
Για την αδικία.. Όλων αυτών.. Και τη δικιά μας την ευθύνη.. Μια που τα βλέπαμε, κάθε μέρα τα βλέπουμε και απλά το βλέμμα γυρνάμε..
Έχει ευθύνη που κατάντησε φυλακισμένος, και σκλάβος ακόμα.. Μια και βολεύτηκε εμπιστευόμενος ά-λογα στις υποσχέσεις τους.. Μια και αδιαφορούσε για τον πλησίον του. Μια και στον καναπέ του καθόταν και την πλύση εγκεφάλου από τα τσιράκια της τηλεόρασης των αφεντάδων ανεχόταν…
Στην αδικία, που παντού, κάθε στιγμή μπροστά μας είναι και την οργή φουντώνει.. Κι ο σκλάβος ή μάλλον ο φυλακισμένος, αντιδρά..
Και καίει..
Και το κελί του θα κάψει, κι ας καεί κι αυτός ρε γαμώτο..
Σάμπως τι αξία έχει να το ‘χει συμμαζεμένο..; Για να βγάζει κι άλλα των σκλάβων ο αφέντης..;
Για να δει κι άλλα παιδιά του να εκτελούνται στο όνομα της «τάξης»..;
Για να ζήσει άλλα σαράντα χρόνια στη σκλαβιά και τη φυλακή;;
Μα φτάνει πια!
Όχι ρε, αν είναι να πάει, να πα από σφαίρα..
Ναι, μα να φταίει γαμώτο!!!!
Κι ας κοκκινίσουν τα σύννεφα..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 14
Στα αγαπημένα: 3
| | | | | | | |
| | Ότι μπορεί κανείς να ονειρευτεί δεν είναι ποτέ χαμένο | | | |
|
Νεφελοβάτης
08-12-2008 @ 13:45 | Προσωπικά πιστεύω στην δια του Λόγου Επί-λυση των όποιον καταστάσεων.. Μα ο Λόγος όταν έχει κανείς να κάνει με Ανθρώπους χρησιμεύει..
Σον Παρα-λογισμό, τι κάνει..;
Υπομονή;
Ναι..
Αυτοσυγκράτηση..;
Ναι..
Μα είναι άνθρωπος γμτ..!
Και όσο και να μη θέλω, και να μη συμμετέχω σε τέτοιου είδους αντιδράσεις, κάπου κατανοώ τα αίτια που εκεί μας οδήγησαν..
Και την Ευθύνη..
Που είναι συλλογική…
| | MARGARITA
08-12-2008 @ 13:48 | Αχ...Νεφελοβάτη..... ::sad.:: ντρέπομαι... | | Helene52
08-12-2008 @ 14:11 | Με την Μαργαρίτα θα συμφωνήσω !!!
::yes.:: ::up.:: ::hug.:: | | iokasth
08-12-2008 @ 14:47 | Και εγώ..! | | mantinada
08-12-2008 @ 15:24 | Μαζί, Νεφελοβάτη μου, παρακολουθήσαμε όλα τα γεγονότα των ημερών, μαζί, με ολόκληρη την Ελλάδα.
Ένα θέατρο παραλόγου (επαναλαμβάνομαι αλλά "μητέρα της μάθησης" η επανάληψη) κι εμείς αμέτοχοι ακόμα μια φορά...
Γιατί, ναι, συμμετοχή είναι όλες οι πορείες που έγιναν και θα γίνουν ως διαμαρτυρία, αλλά σε καμιά περίπτωση δε θεωρώ συμμετοχή όλες αυτές τις καταστροφές που τις συνόδευσαν από άτομα ανεγκέφαλα που δε βλέπουν πως κάθε τέτοια πράξη τους κάθε άλλο παρά καλό κάνει...
Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ιδανικά και τα στηρίζουν αγωνιζόμενοι με μέσα που δεν καταστρέφουν άλλους...
Το μόνο που επιτυγχάνουν όσοι στους δρόμους βγήκαν με λοστούς και με μολότωφ είναι να δικαιώνουν τον κάθε ένα "τσάμπα μάγκα" που νομίζει πως επειδή του δόθηκε ένα όπλο και μια θεσούλα σε ένα δήθεν σώμα ασφαλείας μπορεί να το παίζει δικαστής και εκτελεστής ταυτόχρονα...
Όταν οι φλόγες θα σβήσουν, όταν οι αναταραχές κοπάσουν, ποιος θα θυμάται το όνομα του Αλέξη;
Ποιος θα θυμάται πόσοι έμειναν στο δρόμο γιατί καταστράφηκε η επιχείρηση στην οποία εργαζόντουσαν;
Κι αν θελήσω να το πάω ακόμα παρά πέρα, ποιος θα θυμάται πόσοι χάνονται καθημερινά στις εθνικές οδούς μας λόγω κακοτεχνίας;
Γιατί δε βγήκαμε στους δρόμους όταν σκοτώθηκαν τόσα παιδιά, τότε, στα Τέμπη;
Γιατί μας ξυπνάει μια σφαίρα κι όχι η ανέχεια που μαστίζει τόσους και τόσους συνανθρώπους μας καθημερινά;
Γιατί κανείς μας δε μιλάει για τα κοινωνικά μας προβλήματα που γιγαντώνονται αντί να επιλύονται;
Κατά μια έννοια ο θάνατος του Αλέξη ήταν η αφορμή, η σταγόνα που ξεχείλλισε ένα ποτήρι που δε ζητήσαμε να πιούμε από αυτό.
Μόνο που όλοι αυτοί οι "γνωστοί-άγνωστοι" δεν αφήνουν τη φωνή μας ν' ακουστεί...
Κι έτσι αύριο, όταν χώμα θα σκεπάσει το σώμα του Αλέξη, όλοι θα πούμε "καλό ταξίδι" κι "αιωνία του η μνήμη" και θα σκύψουμε ακόμα μια φορά το κεφάλι,
και θα βυθιστούμε στη λήθη μας, γιατί αυτή πονάει λιγότερο από το να κοιτάξουμε κατάματα τους εαυτούς μας και τα χάλια μας,
και θα περιμένουμε τον επόμενο "Αλέξη" για να θυμηθούμε πως δε γεννηθήκαμε για να ζούμε σε κλουβιά...
Πορείες, ναι!
Συγκεντρώσεις, ναι!
Δίχως μολότωφ και λοστούς,
με μουσικές και με τραγούδια,
με σημαίες και τριαντάφυλλα...
Περισσότερο θα πονέσει όταν όλοι αυτοί, που περιμένουν την επόμενη αναταραχή με το δάχτυλο στη σκανδάλη, δεχθούν από εμάς μια αγκαλιά κι ένα λουλούδι...
Γιατί θα πάρουν ένα μάθημα ανθρωπιάς...
Κι ίσως καταλάβουν τον πραγματικό τους ρόλο σ' αυτή την κοινωνία...
Ίσως ξυπνήσουν κι αυτοί κάποτε...
Πολλά είπα πάλι...
Μα θέλω κάτι ακόμα να πω,
γράφτηκαν πολλά σήμερα για τον Αλέξη στους Στίχους,
για τα όσα νιώσαμε από το γεγονός της αναίτιας εκτέλεσής του...
Θα ήθελα να μπορούσαμε να τα μαζέψουμε και να τα παραδώσουμε στους γονείς του...
Μόνο τα κείμενα, δίχως σχόλια...
Να νιώσουν πως δεν είναι μόνοι,
πως, αν και έχασαν το σπλάχνο τους, απέκτησαν νέα παιδιά... και ο Αλέξανδρος πολλά αδέρφια...
Μια ανάσα δύναμης θα είναι για να μπορούν να συνεχίζουν την πορεία τους μεγαλώνοντας το μόνο παιδί που τους απέμεινε... τη μικρή κορούλα τους...
Αν ενδιαφέρεστε να γίνει πείτε το εδώ...
Να είστε καλά...
Καλό βράδυ εύχομαι...
| | Ανατολικός
08-12-2008 @ 15:37 | νιώθω μονάχα θλίψη , και αηδία ... για όλους μας ... ::mad.:: | | **Ηώς**
08-12-2008 @ 23:20 | ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ...........ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΒΟΛΕΥΤΗΚΑΜΕ.......ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥΣ........ΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ...ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ!!!!! | | maty99
08-12-2008 @ 23:30 | Θοδωρή γειά!
Θα ήθελα με λίγα λόγια και εγώ να συμμετέχω σε αυτό που γράφεις γι’ αυτό που συνέβη αυτές τις ημέρες.
Πιστεύω ότι είναι η φυσική αντίδραση σε αυτό το χάος που επικρατεί στην πολιτική ζωή του τόπου. Είναι ίσως «λάθος» αντίδραση.
Δεν μπορούν όλοι όμως να καταλάβουν τι φταίει ακριβώς για την ανεργία, τη φτώχεια, την απαξίωση της καθημερινότητας και γι’ αυτό τις περισσότερες φορές δεν έχουν «σωστές» αντιδράσεις.
Στην πλασματική Δημοκρατία που βιώνουμε δεν είναι δυνατόν να είναι όλα πολιτισμένα. Δεν γίνεται οι «σκλάβοι» να αντιδρούν πάντα σε ένα πλαίσιο, σε ένα καλούπι, με σκοπό να μη χαλάσει την ησυχία του συστήματος. Ε, μήπως πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν μπορεί να κοιμούνται ήσυχα, αφού προς το παρόν δεν τους χαλάει την ησυχία κάτι άλλο πιο σοβαρό, πιο μελετημένο;
Φυσικά δεν θέλω με αυτό τον τρόπο να συμφωνήσω με τους αντι-εξουσιαστές, ούτε να απαξιώσω τους κοινωνικούς αγώνες που γίνονται, αλλά αυτό είναι ένα άλλο κομμάτι του κοινωνικού γίγνεσθαι, που αυτή τη στιγμή είναι δυστυχώς σε ύφεση... μέχρι να αποφασίσουμε να σηκωθούμε όλοι μας από τους καναπέδες.
Για τη γενικότερη αφύπνιση το παρακάτω ποίημα...
Δεν λυγάνε τα ξεράδια και πονάνε τα ρημάδια
κούτσα μια και κούτσα δυο στης ζωής το ρημαδιό
Μεροδούλι ξενοδούλι δέρναν ούλοι οι αφέντες δούλοι
ούλοι δούλοι αφεντικό και μ' αφήναν νηστικό.
Ανωχώρι κατωχώρι ανηφόρι κατηφόρι
και με κάμα και βροχή ώσπου μου 'βγαινε η ψυχή
Είκοσι χρονώ γομάρι σήκωσα όλο το νταμάρι
κι έχτισα στην εμπασιά του χωριού την εκκλησιά.
Άιντε θύμα, άιντε ψώνιο, άιντε σύμβολο αιώνιο
αν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς.
Και ζευγάρι με το βόδι άλλο μπόϊ κι άλλο πόδι
όργωνα στα ρέματα τ' αφεντός τα στρέμματα
Και στον πόλεμο όλα για όλα κουβαλούσα πολυβόλα
να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ.
Άιντε θύμα άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο
αν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς.
Koίτα οι άλλοι έχουν κινήσει, έχει η πλάση κοκκινίσει
άλλος ήλιος έχει βγει σ' άλλη θάλασσα άλλη γη .
Άιντε θύμα, άιντε ψώνιο, άιντε σύμβολο αιώνιο
αν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς
θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς.
ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ
::rock.:: | | poetryf
09-12-2008 @ 00:21 | θλίψη Θοδωρή , μονο ΘΛΙΨΗ ::cry.:: | | peiraiotissa
09-12-2008 @ 01:01 | Τ λόγια είναι περιττά...πράξεις χρειάζονται!!!!!!!!!Θλίβομαι...πονάω...οργίζομαι ...επαναστατώ....αντιδρώ!!!!!!
Αυτό πρέπει να κάνουμε όλοι!!!Αντιδράστε!!!!!!!
Όσο για όλα αυτά που έχουμε γράψει,δεν συμφωνώ γιατί αρκετό πόνο έχουν οι άνθρωποι...δεν έχει νόημανα τους φορτώσουμε κι άλλο!Γιατί όλα αυτά είναι γραμμένα από καρδιάς...εδώ έκλαιγα εγώ που τα διάβαζα...πόσο μάλλον αυτοί!Καλημέρα και κουράγιο σε όλους!!! | | rock sugar
09-12-2008 @ 03:50 | η μερα εκεινη δε θα αργησει...... | | Black_BattleDragon
09-12-2008 @ 18:40 | Στα θεμέλια της ανοχής μας χτίστηκαν τα γεγονότα αυτά αλλά και όλα τα προηγούμενα που μας όδήγησαν στο σήμερα. Φτιαγμένα με υλικά την απάθειά μας, το φόβο μας, τη βολή μας και το μοναδικό ελληνικό ωχαδερφισμό μας!!! ...Μακάρι να είναι αρκετό αυτό που έγινε για να μας ξυπνήσει από αυτό μας τον λήθαργο!!! Αλλά νομίζω ότι ακόμα και μία σφαίρα στο σώμα ενός παιδιού, ακόμα και η δολοφονία του από τους ίδιους τους υποτιθέμενους προστάτες της ζωής του, δεν είναι αρκετό για να μας συνεφέρει.... ίσως είναι αρκετο για να μας ξεβολέψει για λίγο... αλλά δεν νόμιζω να μας συνεφέρει... και αφού ούτε αυτό μοιάζει να είναι ικανό να το κάνει... δεν μπορεί κανείς παρά να αναρωτηθεί...άραγε τί θα ήταν αρκετό;;;!!!!
Πολύ ωραίο το κείμενο σου Θοδωρή, Αφυπνιστικό!!
Στέλνω ένα ΟΥΓΚ , και ευχές για καλό ξημέρωμα! | | margaritoyla
14-12-2008 @ 09:42 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Νεφελοβάτης
14-12-2008 @ 10:18 | Σας ευχαριστώ, Μαργαρίτα, Ελένη, Ιοκάστη, Μαρία, Ανατολικός, Ηώς, Ματίνα, Αθανασία, William George Allum, peiraiotissa, Ελένη, Δημήτρη, margaritoyla.
Σας ευχαριστώ όλους, και εύχομαι ένα πράγμα.
Να ξημερώσει κάποια στιγμή.
Αληθινά όμως ..
Και κάτι ακόμα.
Να θυμόμαστε..
Πως από μας εξαρτάται..
Κάθε πράξη, κάθε σκέψη, όσο μικρή και να φαίνεται, το σκοτάδι και την καταχνιά σκορπά…
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
