| |
Έφτασε ο κόμπος ως το χτένι
οι δρόμοι μας δε βγάζουν πουθενά
στα μάτια κοιταζόμαστε σα ξένοι
και λόγια ανταλάσουμε βαριά
Και τούτο το μαρτύριο δεν ξέρει
ο ένοχος ποιός είναι της καρδιάς
στης μέρας τα συντρίμια που θα φέρει
δικός μου η δικός σου ο γολγοθάς
Που είναι η αγάπη
ο έρωτας το χάδι
της μέθης μας που είναι το ποτό
Που είναι εκείνοι οι όρκοι
του πάθους μας το ξόρκι
τ'αμέτρητα στα αστέρια σ'αγαπω
Θα πρέπει μια απόφαση σκληρή
να πάρουμε κι ας καίει σα φωτιά
τα πρέπει και τα ατέλειωτα γιατί
μας βάλανε στου τέλους τη τροχιά
Μα απ'ολα περισσότερο αυτό
που μοιάζει με αστείο μα επισπέψαμε
το όνειρο που έμεινε μισό
σε κάτι που ποτέ μας δε πιστέψαμε
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
