| |
έχω γεμίσει με πληγές
η γλώσσα σας τα κόκαλα μου σπάει
ξυπνώ μεσά στις χαραυγές
κι όσο τα λόγια που μου λες
τοσο κι ο ήλιος με κεντάει
σε πρήξανε στα γράμματα
να μη τον σκέφτεσαι είν' για κλάματα
μέσα στη νύκτα δε ξεχωρίζει
κι αν η όψη μου με σκιά θα συγκρίθει
η δική σας είναι τόσο εμετική
έχει σαχνιάσει και μοιάζει με σκουπίδια
άσε τι λεν έλα και πάρε με
μεσ' σε ποτάμι να πλέξουμε
τα ψάθινα μας όνειρα
μέσα σ'αυτά θα ταξιδέψουμε
με το νέρο θα τα φιλέψουμε
να μη πονάει η βροχή που μας κτυπάει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
