| |
Κάθομαι εδώ, χωρίς να κάθομαι
ρεμβάζω δίχως μια θέα να χω μπρος στα μάτια μου
άξια για ρεμβασμό
κι ανακαλώ αλλοτινές στιγμές
που δεν τις έχω ζήσει…
μα τι μου συμβαίνει;
μήπως πλησιάζω, δίχως να το υποπτεύομαι
στην παράνοια;
–είθισται εξάλλου το μυαλό
να ξεστρατίζει με τα χρόνια-
έπαψα άραγε από καιρό να αναπνέω
ή μήπως πια συνήθισα να ζω μέσα στην ποίηση
μέσα απ’ την ποίηση μονάχα;
Κινούμαι ζωηρά , μα δε μετακινούμαι
ακούω τους φθόγγους μου, μα δίχως να μιλώ
διαβάζω από κενές σελίδες
λόγια ακόμη άγραφα
φιλώ κι εναγκαλίζομαι με θέρμη περισσή
πρόσωπα που από καιρό έχουν φύγει
Μα τι μου συμβαίνει;
μήπως τυχαίως ανακάλυψα μια διάσταση άλλη
πέρα απ’ αυτή που εξουσιάζει τους θνητούς
έσπασα άραγε τα αρραγή φράγματα του χρόνου
δίχως κι ο ίδιος να το συναισθάνομαι
ή μήπως πια συνήθισα να ζω μέσα στην ποίηση
μέσα απ’ την ποίηση μονάχα;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
