| |
[B]Μες στα δυό μου χέρια[/B]
Κι όμως είν' αλήθεια σ' έχασα στ' αλήθεια
κι ούτε γειά δεν πρόλαβα να πώ
κοίτα ειν' αλήθεια έγινε συνήθεια
να χάνω πάντα οτι αγαπώ.
Τώρα πως να ζήσω θέλω να σε σβήσω
μα δύναμη για πες μου που να βρώ
λέω δεν θα δακρύσω πίσω θα σ' αφήσω
μα έλα που ακόμα σ' αγαπώ
[I][B]Σ' είχα μες στα δυό μου χέρια
και μας ζήλευαν τ' αστέρια
τώρα όμως είμαι μόνος
κι ειν' αβάσταχτος ο πόνος,
σ' είχα μες στα δυό μου χέρια
και ξυπνούσαν Καλοκαίρια
στο μυαλό μου οι εικόνες
αχ με πνίγουν οι Χειμώνες[/B][/I]
Μέσα απ' τον καθρέφτη με κοιτά και κλαίει
κάποιος που 'χει μείνει μοναχός
όλο μου μιλάει όμως δεν τολμάει
μακριά να φύγει ο καημός.
Δάκρυα κυλάνε οι φίλοι με ρωτάνε
γιατί να φύγει έτσι ξαφνικά
πόσο με τρομάζει ούτε που την νοιάζει
η σκέψη της απόψε με πονά.
[I][B]Σ' είχα μες στα δυό μου χέρια
και μας ζήλευαν τ' αστέρια
τώρα όμως είμαι μόνος
κι ειν' αβάσταχτος ο πόνος,
σ' είχα μες στα δυό μου χέρια
και ξυπνούσαν Καλοκαίρια
στο μυαλό μου οι εικόνες
αχ με πνίγουν οι Χειμώνες[/B][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
