| |
| | Οργής συνταγή |  | | | Ένα μεγάλο κρίμα για το παλικάρι....και ένα ακόμα μεγαλύτερο στο λαιμό όλων μας!! | | |
Κορμί τσακισμένο
στο χώμα κτυπά,
τα μάτια του κλείνουν
μια ζωή ξεψυχά.
Μια καρδιά βιασμένη
από μολύβι καυτό,
τσαμπουκάς η αιτία
κι ένα όνειρο σβήνει...
ένα παιδί είναι
πλέον νεκρό.
Ένα δάκρυ αρχίζει
ν’ αποκτάει μορφή,
κι ένας θρήνος γεννιέται
καθώς θρύλος πλανιέται
για μια αθώα ζωή
που χάθηκε χωρίς αφορμή.
Οργής συνταγή,
η προετοιμασία ξεκινά,
η λογική προκαλεί
και μια εύφλεκτη κοινωνία,
με ασήμαντη,
είπαν οι ιθύνοντες αιτία,
τώρα παίρνει φωτιά.
Οι προστάτες οι θύτες
σε βωμό ανοχής,
ένα αθώο παιδί
προσφορά είπαν να κάνουν
σε θεό υποταγής.
Μα τραγωδία συνέβη
ατυχής επιλογής
και το αίμα που ρέει
να υπακούει δεν ξέρει
στο νόμο της σιωπής.
Οι κραυγές του στα αφτιά
φτάνουν περαστικών
και η αδικία που κρύβουν
σε γροθιές μετατρέπουν
χέρια νοθρά ...
ανθρώπων απλών.
Σαν ένα όλα, τώρα κτυπούνε,
σε ρυθμό οργής εκκωφαντικό,
αυτοί που να μας προστατεύουν
έπρεπε να προσπαθούνε,
Θεέ μου τι ειρωνεία;
Για συμπεριφορά αποκλίνουσα
σκοτώσαν τον Αλέξανδρο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | In Hell's fires my heart was weld...on an Angel's anvil...under the Devil's breath | | | |
|
Νεφελοβάτης
11-12-2008 @ 16:35 | Θλίψης, Οργής και Ενθύμησης η συνταγή Δημήτρη…
Και απόδοσης Ευθηνών φίλε μου…
Μια και που το νιώθουμε καθαρά, μέσα μας…
Πως φταίμε και μεις ρε γμτ..!
Για όσα νιώθαμε, ξέραμε, μα δε φωνάξαμε αρκετά δυνατά!
Για όσα μπορούσαμε να κάνουμε και δεν κάναμε…
Για όσα κάναμε μα δεν έφταναν…
Και χρειάζεται να σκεφτούμε…
Πόσο θα ανεχόμαστε να μας φέρονται σαν Δούλους…
Αν αξίζει το απλά να «Υπάρχουμε»..
Και να αποφασίσουμε αν θέλουνε να Ζήσουμε στ’ αλήθεια.. Μα Λεύτεροι…
Σαν τον ύμνο εκείνο, που «Εθνικό» τον λέμε…
Κι ας είναι και για μια Ώρα!
| | peiraiotissa
12-12-2008 @ 03:14 | Για συμπεριφορά αποκλίνουσα
σκοτώσαν τον Αλέξανδρο.
Τα έχουμε πει όλα....δεν έχω λόγια...μόνο δάκρυα! ::cry.:: | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
12-12-2008 @ 04:04 | Οτι κι αν πούμε,δυστυχώς,
πίσω δε θα γυρίσει.
Τα δέκα έξι τα κεριά,
έσβησε,πρίν τα σβήσει.
::cry.:: | | Black_BattleDragon
13-12-2008 @ 02:24 | Θοδωρή, ναι η συνταγή είναι τόσο γνωστή και αυτό είναι που κάνει το όλο θέμα απελπιστικό!!!! Όλοι... απ' ότι φαίνεται σε κάτι τέτοιες στιγμές... ξέρουμε τι φταεί....ξέρουμε τι πρέπει να γίνει για να τα αλλάξουμε όλα... και όμως δεν το κάνουμε...και όμως μετά από λίγο όλοι εφησυχάζουμε ... και αφήνουμε μια προφανώς απαράδεκτη κατάσταση να διαιωνίζεται....σε κάνει να αναρωτιέσαι για το αν τελικά όντως επιλέγουμε τη ζωή.... και το αν πιστεύουμε σε αυτόν τον ύμνο που λες!!!... Εθνικό είπες??...η απήχηση που έχει στις μέρες μας πάντως δεν δικαιώνει τον τίτλο του!!!
peiraiotissa, αυτή η πρόταση και μένα με ανατριχιάζει και γι αυτό την επέλεξα για επίλογο....αλλά δεν είναι δικιά μου...δεν θα τολμούσα ποτέ να τη διεκδικήσω .... νομίζω τον ποιητή της τον ξέρει όλη η Ελλάδα πλέον!! Εμείς λοιπόν που δεν μπορούμε να σκεφτούμε τόσο "δημιουργικά"... ας μείνουμε στα δάκρυα.
Ελπήνορα, έτσι είναι... απλά ένα μικρό φόρο τιμής με δύο λόγια από καρδιάς!!
Να είστε όλοι καλά και ας ελπίσουμε ότι όλοι θα μαθουμε κάτι από αυτο.... απλά ας το ελπίσουμε. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
