| |
| | Μια ματιά |  | | |
Μέσα στο πλήθος στάθηκε
κοιτώντας τα παιδιά του,
με μίαν ανάσα χάθηκε
κρύφτηκε στην φωλιά του.
Κάτι τον τρόμαζε εκεί
κάτι τον κυνηγούσε,
μην ήτανε η άνοιξη
που πάντα καρτερούσε.
Μην ήτανε το δειλινό
που έβλεπε να κοντεύει,
και η ζωή η άδικη
μαζί του να στερεύει.
Ήτανε μάλλον μια ματιά,
του πλήθους παγωμένη,
επάνω στις ρυτίδες του
και τα άσπρα του μαλλιά..
Μία ματιά με λύπηση
μία ματιά με θράσος,
ένα βλέμμα διαγραφής
που χάθηκε στο βάθος.
Χωρίς να μάθει το γιατί,
χωρίς να το ρωτήσει,
μόν' κάπου μέσα σκέφτηκε
τι φταίει να κυνηγήσει.
Να ψάξει να βρει τις σκιές,
τα φώτα που θάμπωσαν,
τα καλοκαίρια που έφυγαν
και δεν τον αντάμωσαν.
Θύτης εσύ, θύμα εγώ
και να που οι ρόλοι αλλάζουν
ανάμνηση θα γίνω εγώ
κλαδάκι που το σπάζουν.
Θα ρθεις εσύ όμως μετά
τη θέση μου θα πάρεις,
και τη ματιά που μου ρίξες
σαν μαχαιριά θα λάβεις.
Μαζί όμως και το βάσανο,
μαζί όμως και τον πόνο,
μα πάνω απ' όλα το γιατί
που απάντηση δεν θα 'χεί.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Αγνή
22-02-2005 | Με συγκλόνισε! | | ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
22-02-2005 | Εμένα μου αρέσουν τα ποιήματα που αφήνουν στην ουρά τους ερωτήματα. Κάτι σαν ποιήματα κομήτες. Και αυτό το ποίημα μου άφησε ένα. | | annaΤi
22-02-2005 | ...ωραίο... | | Ανδρέας Ανδρέου
23-02-2005 | Είναι χάρισμα μεγάλο να σε διέπει η αλληλουχία σκέψεων και συνειρμών και το ποίημά σου αυτό φίλε Απόστολε πληρεί, κατά τη γνώμη μου, τα κριτήρια αυτά και με το παραπάνω! | | Anousios
23-02-2005 | Καλημέρα παιδιά και σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
