stixoi.info: Δεητήριον

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132760 Τραγούδια, 271255 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Δεητήριον

Παιδική μου υπόνοια στον ενήλικο κόσμο
ποια γωνιά σε συγκέρασε το ποτό των καιρών
γιασεμιά μόλο έσμιγες με αμάραντο δυόσμο
να ανεμίζεις μονάχή σου σα μαντήλι χορών.

Ποιος το χρώμα να σου’κλεψε της ειρήνης , του κύκνου
ποια γνωστή νυχτωδία νανουρίζει εσέ;
Σε κυνήγησα , σ’άρπαξα ...στα πλοκάμια του ύπνου
με δυο χέρια για όνειρα, άρση... (ελπίς) σε αρασέ!

Φυλαχτό στο λαιμό μου ο σταυρός της μητρός μου
μια λευκόχρυση νότα σε στημένο δοκάρι
και με πρόσεχε όντας απ’το πρώτο το φως μου
πότε ήμουν μυρμήγκι, πότε ήμουν λιοντάρι!

Εύκολες συγκυρίες, δυσκολές προσμονές
τα τσιγάρα π’ανάβω σαν κεριά στο παγκάρι....
Μοναχοί μου οι πόνοι σε αγίων μονές
π’όλο κάνουν δεήσεις.. στο Θεό, στο φεγγάρι.

Δέησε με ανθρωπότης, τα ψεγάδια μου διώξε!
Τα μικρά μου ματάκια το ακέραιο να δουν...
σκούντα λίγο το χρόνο, στην ανάγκη αν θες σπρώξε
τις φωνές π’ωσαννά για εσέ τραγουδούν...

Κι άφησε με μονάχή μου σ’αθώοτητας κήπο
ένα κρίνο να αγγίζω, οιωνό ευλογιάς
κι ας πονώ κι ας δακρύζω, της καρδιάς μου τον χτύπο
εύκολα χαλαλίζω σ’ένα στίχο μυρτιάς.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 11 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.

ψιτ-ψιτ 12-12-2008 @ 06:37	::smile.:: ...kaλησπερα
Κακτίνα 12-12-2008 @ 08:14	άρση... (ελπίς) σε αρασέ!....μου άρεσε πολύ
Χ.Ρ.Υ.Σ.Α 12-12-2008 @ 09:09	Υπέροχο Αθανασία μου!!! ::hug.::
Ηώς 12-12-2008 @ 09:24	::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
LILA KIRA 12-12-2008 @ 09:54	::theos.:: ::hug.:: ::theos.::
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ 12-12-2008 @ 13:04	τα τσιγάρα π’ανάβω σαν κεριά στο παγκάρι.... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
TAS 12-12-2008 @ 13:10	η δική σου νυχτωδία με νανούρισε .. ::hug.::
γιώργος εν πλω 12-12-2008 @ 13:17	το λέω και θα το λέω για κάποιους η ιστοσελίδα είναι πολύ μα πολύ μικρή θυμήθηκα τώρα ένα ποίημα του Τζελαλαντίν Ρουμί στο οποίο ο ποιητής παραπονέθηκε που ο Θεός μπήκε στους στίχους του και τους έκανε θρύψαλλα μια και δεν χωρούσε θα μας τα τινάξεις ρε συντοπίτισσα ::up.::
rock sugar 12-12-2008 @ 16:02	Κι άφησε με μονάχή μου σ’αθώοτητας κήπο ένα κρίνο να αγγίζω, οιωνό ευλογιάς κι ας πονώ κι ας δακρύζω, της καρδιάς μου τον χτύπο εύκολα χαλαλίζω σ’ένα στίχο μυρτιάς. .............................................. ::love.::
poetryf 13-12-2008 @ 08:53	Σας ευχαριστώ!
αθέρας 15-12-2008 @ 15:43	::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο