| |
Την θλίψη μου ποτέ δεν συλλογίστηκες
Τις ώρες που σκιρτούσα μακριά σου
Κι αν πίστη κι αφοσίωση μ' ορκίστηκες
Φαρμάκι πίνω πάλι στην υγειά σου...
Σε κέρδισαν μικρές προτεραιότητες
Και έρημη να δέρνομαι μ' αφήνεις
Σκορπίζεσαι σε άθλιες οντότητες
Το ψέμα που σου δίνουν καταπίνεις...
Μα δεν μπορώ ξανά να συλλογίζομαι
Γιατί σε υπνωτίζουν άδειες σκέψεις
Τί ωφελεί ξανά να σου ορκίζομαι
Σε κάτι που ποτέ δεν θα πιστέψεις ;...
Κοντά μου έλα.. έστω και ασθμαίνοντας
Ανάσα θα σου δώσω για να ζήσεις
Μα κι αν με αρνηθείς.. εγώ.. πεθαίνοντας
Ορίζοντες χαράς θέλω ν' ανοίξεις...
5-6-12-2008
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
