| |
Οι λέξεις σαν μικρά παιδιά
και μου τραβούν το χέρι
χαμένος είμαι στα βαθιά
απρόβλεπτο τ’ αγέρι
Θέλουν πάλι να παίξουμε
των στίχων το παιχνίδι
μήπως και το αντέξουμε
της ερημιάς ταξίδι
Μα ‘γω ν’ αλλάξω έχω ζωή
στα σύννεφα επιβάτης
χείμαρρος των παιδιών βοή
κι ο ήχος του Σωκράτη
Βρίσκω στο πεζοδρόμιο
τα πάθη και το ήθος
σκαμμένο αεροδρόμιο
μεσ’ των καπνών το βύθος
Λάμψεις - πυροτεχνήματα
όνειρα χτυπημένα
φωτιές στέλνουν μηνύματα
σε μάτια τυφλωμένα
Και ‘γω σε κίνηση αργή
πέτρες θυμού κοιτάζω
ακούω ασπίδων την κλαγγή
ακούω της μάνας οιμωγή
ελπίζω και τρομάζω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
