| |
Mελοποιημένο
Άδειος δρόμος. Τον φωτίσανε τ’ αστέρια
με τη σκόνη φεγγαριού μη στολιστείς
στη διασταύρωση ενωθηκαν[ε] τα χέρια
μ’ ένα βήμα θα χαθεί κι ο βιολιστής.
Μη [μ'] ακουμπήσεις το λεπτό το μαγεμένο
εγώ χρωστώ κι ότι αγγίξω το κρατώ
μου φτάνει απόψε το ψωμί το ξεραμένο
το βρέχω κι έπειτα σαν ψέμα σε κοιτώ.
Είναι πάλι αυτός ο χρόνος μοιρασμένος
κι αν το δρόμο μου τον χάσω θα φανείς
είμαι απόψε ο ληστής ο σταυρωμένος
πήρα τις ώρες που δεν μάζευε κανείς.
Πήρα το χρόνο που ενώνει δυο αιώνες
και συσσωρεύω ξεχασμένο θησαυρό
τα κλεμμένα στην καρδιά μου φυλαγμένα
μ’ ένα νεύμα γεφυρώνω το παλιό.
Είναι ο δρόμος του φιδιού που ξεμακραίνει
σε πικραίνει με το ναι ενός θεού
το ποτάμι την αλήθεια μόνο φέρνει
σε αντάμωσα στα πέρατα του νου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
