| |
gerontas
15-12-2008 @ 03:31 | Ζητιάνα ψυχή ,στα στενά σοκάκια γυρνά
στους λόφους, στα δέντρα κρυμμένη
Η αγάπη στους βράχους πεινά
η ανθρωπιά στις χαράδρες χαμένη
Κλαίει η μοίρα σαν ήρθε η μέρα να την δει
σαν βγήκε ο ήλιος να κάνει βόλτα
Περνά ο χρόνος σταματά εκεί
στου φεγγαριού το φως κλείνει την πόρτα.
Σιγοσβήνει μια ψυχή που αιμορραγεί
κι εγώ αμέτοχος κοιτάω
Το μέλλον που ζητώ ξεφυτρώνει από τη γη
και γω τυφλός δεν βλέπω , το πατάω.
Σ΄ αυτό το σκοπό δεν αντέχω εγώ
δεν αντέχει η καρδιά μου συνέχεια να ραγίζει
σ ΄αυτό το χορό δεν παίρνω μέρος εγώ
Το κεφάλι ,θυμώνει και τον τροχό γυρίζει
Σ ένα κόσμο που πίστευα μικρός
Φτιάχνω καράβια τα παιδικά όνειρά μου
Πιάνω τα αστέρια στο σώμα χύνω φως
Και την χαμένη αγάπη μου παίρνω αγκαλιά μου.
Γυρνώ στη ζητιάνα ψυχή την φιλάω
μια ελπίδα μικρή ,σα ρόδο χαρίζω
την φτωχή την καρδιά μαθαίνω ν αγαπάω
και στη μικρή μου ζωή σελίδα γυρίζω.
Κι υστερα στέκομαι μπροστά στο παραθύρι κι αναπολώ της χαμένης μου νιότης το όνειρο,στεκει εκει απέναντι φθινοπωρινό δέντρο με ριγμένα τα φύλλα του καταγής.
Με κοιτά και το κοιτώ.
Με ρωτά :Τι με κοιτάς προύχοντα της ύπαρξης μου?
Εγώ συνεχίζω να το κοιτώ.Τα γερασμένα μάτια μου δυσκολέυονται να δουν την οψη του.Κάνω μια προσπάθεια να το πλησιάσω να το αγγίξω ,να το νιώσω ,να το αφουγκραστώ.Νιώθω την υγρή του υπόσταση .
Ρωτώ: Τι ειναι αυτό που ρέει πάνω σου?
Μου απαντά: Ξέχασες γέροντα ,ξέχασες πόσες φορές με πλήγωσες ,ξέχασες πόσες φορές με απαρνήθηκες , το αίμα των πληγών μου είναι γέροντα.Ειμαι ενα πληγωμένο όνειρο μιας παιδικής ψυχης. Μιας ψυχής που σαν ξεκίνησε κυριάρχες αρχές ήταν η αμφισβήτηση ,η επαναστατική φωνή δικαίου,η κοινωνική αναρρίχιση των ιδανικών ,της ειρήνης, του δικαιώματος να ονειρεύευσαι,να φωνάζεις .Το δάκρυ ειναι γέροντα ,το δάκρυ που αφήνω κάθε μέρα που ξεχνάς πως ήσουν παιδί,που ξεχνάς τι είναι ζωή που ξεχνάς και κλείνεις την πόρτα στην καρδιά ,στο όνειρο...
Είχαμε ραντεβού και δεν ήρθες γέροντα .Τώρα μόνο μου πλέον πήγα σε ένα ραντεβού Ραντεβού στα τυφλά....
Ραντεβού στα τυφλά
είχε η ζωή μια μέρα
Ραντεβού στα τυφλά
ειχε με μια σφαίρα
Ησουν νέος ,έβραζε το αίμα
Ησουν νέος,δεν αντεχες το ψέμα
η ζωή όμως τη πλάτη σου γυρίζει
στη ψυχή μια σφαίρα σου σφυρίζει
Ραντεβού στα τυφλά
δεν αργησες και πήγες
Ραντεβού στα τυφλά
οι χαμένες σου ελπίδες
Ησουν κει ,γεμάτος αγωνία
ησουν κει ,στημένος στη πλατεία
ηταν εκει ο θάνατος ,δεν σήκωνε αστεία
ηταν εκει κρυμμένος στη γωνία.
Ραντεβού στα τυφλά
τα νιάτα κι η παιδεία
Ραντεβού στα τυφλά
στη σάπια κοινωνία
| | idroxoos
15-12-2008 @ 04:18 | [κράτα ζωντανη τη μνημη]!!!!! πολύ ωραίο!!!! | | Ιππαρχος
15-12-2008 @ 06:13 | τρομερός Χρήστος | | peiraiotissa
15-12-2008 @ 10:17 | πως θα φύγω δεν λυπάμαι
όμως σήμερα φοβάμαι
αν πεθάνω, θα πεθάνω από ντροπή
ΑΦΟΠΛΙΣΤΙΚΌ...ΜΠΡΆΒΟ ΣΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!! ::kiss.:: | | swordfish
15-12-2008 @ 11:46 | ''φέρω ακέραια την ευθύνη
για ότι έχει ως τώρα γίνει
φταίω κι εγώ μα φταις κι εσύ, κι εσύ, κι εσύ
ότι σπέρνεις θα θερίσεις
είχαμε τα αυτιά μας κλείσει
να που τώρα μας τα ξεκουφαίνει η οργή'' ...αλήθεια λες!!!!!
::yes.:: | | justawoman
15-12-2008 @ 14:14 | Με τον Willy χρήστο μου
Τίμιος ο λόγος σου... μπράβο! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
