| |
Σαν ένα όνειρο παράλογο
Που μέσα μου πάντα θα ζει
Νιώθω πως μάλλον είναι άδικο
που δεν είμαστε πια μαζί.
Σαν ένα πουλί που πέταξε ψηλά
Όταν οι αχτίδες του ηλίου άγγιξαν τα φτερά του
Μας άφησε να το κοιτάμε από μακριά
Σαν ο ουρανός το κράτησε για πάντα στην αγκαλιά του.
Σαν ένας πίνακας παλιός που ξεθώριασε
η σκόνη τα χρώματα του
Σε ένα μπαούλο τ' άφησε
μέσα στο χρόνο μακριά απ τη θωριά του.
Σαν μια μυρωδιά απ' τα παιδικά μας χρόνια
Τι κι αν μέσα μας ξυπνά
συναισθήματα που θα ζουν αιώνια
Σε όνειρα μικρά και απλά
Σαν ένα αντίο που ποτέ δεν είπαμε
το τέλος χωρίς να έρθει νιώσαμε
σαν δυο παιδικοί φίλοι χαθήκαμε
και ποτέ μα ποτέ δεν ξανασυναντηθήκαμε
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
