| |
Τα μαθατε τι απεγινε με τον γερο-καριολη
που μαζευε τα φραγκα του μια ολοκληρη ζωη
μεσανυχτα του βρηκανε στο χερι το πιστολι
καθως του κροτου εσκισε το βραδυ η βοη
Αναμεσα στ ανιψια του στ' ανασκελα πεσμενο
ψαρακι που στο αιμα του κυλιεται να πιαστει
το θεμα σαφεστατα πικρο κι αγριεμενο
τα ματια πρωτοι κλεισανε της πολης οι αστοι
"Μυστηριο" ανακοινωσε και η αστυνομια
"τα κινητρα αδιευκρινηστα πως του ρθε να χαθει
μα μη φοβαστε φιλοι αστοι και μη μασατε μια
απλουστατα του σαλεψε να παει να σκοτωθει"
Ετσι τα συμφωνησανε και πως αλλιως να γινει
ο γερος πως τα εχασε διαδιδαν με χολη
μαζευτηκαν οι κορακες να δουνε τι θα μεινει
και πως θα πρωτοφαγουνε αυτοι το πιο πολυ
κι ενω τα ξεκοκκαλιζαν του γερου τα κλεμενα
και μιας ζωης τα λαφυρα μοιραζαν με σπουδη
αφησαν πισω φευγοντας χαλασματα καμενα
το πλιατσικο του λησταρχου κανενας να μην δει.
Φαινοταν πως τα σχεδια κυλουσανε με ταξη
του γερου τα καμωματα θα ειχαν ξεχαστει
αν βλεπεις δε το εβαζε ο διαολος να ψαξει
σπουργιτι στ αποφαγια του π' αφησαν οι αστοι.
Χαρτια μοναχα κιτρινα χωρις καμιαν αξια
-για τουτο και γλιτωσανε απο την αρπαγη
τα γραμματα του τερατος χορευαν σε αταξια
και γραφανε στις σταχτες τους του γερου την κραυγη
Φωνη θανατου καλεσμα μεσα στην τραγωδια
του ηρωα ο μονολογος που λυνει τις πληγες
οι σκιες που τον στιχιωνανε κι η σφαιρα κουστοδια
του δημιου του περιμεναν να ρθουν οι διαταγες
Εκεινα τα μεσανυχτα που οριστηκε η ποινη του
προσπαθησε στο τελος του να απολογηθει
τα λαθη που σημαδεψαν την κρυα την ζωη του
πρωτου να χυσει τα μυαλα να τα ξεφορτωθει
"Σας γραφω φιλοι μικροαστοι με χερι παγωμενο
θανατου περιμενοντας φιλι να κοιμηθω
μαντατα στο συναφι μας το ιδιο πεπρωμενο
πως θα εχει ο καθενας σας μ'εμε που θα χαθω
Ξοδεψαμε τα χρονια μας μεσα σε μια πλανη
βιτρινες , αυτοκινητα σε φιρμες και σκατα
αγαπες που προδωσαμε σαν πορνες στο λιμανι
κι απλωσαμε τα χερια μας σε βρομικα λεφτα
Μα ο χρονος δε πληρωνεται σας λεω να θυμαστε
αχαρηστοι τις μερες σας πουλατε στα φτηνα
στην ναρκη σας βουλιαζετε ξανα και παλι να στε
στον πατο της ουσιας της ζωης σας που περνα
τα νιατα μου σπαταλησα κλεισμενος στο καβουκι
το ονειρο με εσπρωχνε να μαθω να μισω
να γινω ο καλυτερος στου Κοσμου το μπουλουκι
να λαμπω στις οθονες σας ντυμενος στο χρυσο
κι ετσι τις αλυσιδες μου φορτωθηκα ευχαριστως
σκλαβακι με προσεφεα στα δοντια του τροχου
να γινω ενα ειδωλο ζητουσα και πρωτιστως
αφεντης καθε αδυναμου , κακομοιρου φτωχου
Τωρα πια που πουλησα στο διαολο τη ψυχη μου
κι αυτος μου την αγορασε μεσω λογαριασμου
σας δινω φιλοι αδιστακτοι στο αιμα την ευχη μου
τα πλουτη σας περιπατο στα δαση του γκρεμου"
Για ενα κωλοαμαξο δουλευεις ρε μαλ**α
για ενα ματσο σιδερα σε τρωνε τα σκυλια
μ ακομη δεν καταλαβες πως ειναι ολη η πλακα
τα ποδια σου να χαιρεσαι μετρωντας τα σκαλια
και ενα σπιτι ολολευκο , σπουδαιο -γουστο ξενο
και επιπλακια δια χειρος μιας καποιας αδερφης
βουτας μεσα στο βοθρο τους αγωνας διχως φρενο
μερι να γινεις σιχαμα , γλοιωδης κι ευτραφης
κι αφου το καθε ιν σκατο μπορεσεις ν αποκτησεις
και γινεις διασημοτητα και δε σε τρωει ο πονος
προσπαθησε τους φιλους σου κι αγαπες να μετρησεις
να δεις πως εισαι ο δυστυχος στο πατο παλι μονος
"τα λογια μου ακουσατε του γερου που πεθαινει
επιδοξοι κι ανιδεοι φτηνοι μικροαστοι
στο τελος της ημερας σου το μονο που σου μενει
αναμνηση της φλογας σου που εχει κουραστει"
σπουργιτι που κελαηδησε τα λογια στον αερα
κι η πολη μας δεν ακουσε τι ηθελε να πει
βουλιαζει στην απατη της ημερα με την μερα
στη τυψη ,το παραλογο , το φοβο , την ντροπη
αυτος ηταν ο θανατος ενος γερο-καριολη ]
που μαζευε τα φραγκα του μια ολοκληρη ζωη ] 5
μα ο λογος που μας αφησε γραμμενος στο πιστολι ]
στα γελια μεσα χανεται στης πολης τη βοη ]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
