| |
| | Φοβάμαι το Μπάτσο που μέσα μου Κρύβεται |  | | | «Οι φόβοι και τα δόγματα, νόμους γεννούν, και κείνοι μπάτσους θέλουν όλους για να αναγκάζουν να τους τηρούν..» | | |
Μια από τις κοινές εκφράσεις και αφορισμούς που ακούγεται σε σκοτεινές ημέρες, είναι εκείνες οι κατηγορίες… Που ενάντια στη φαντασία εκτοξεύονται… Τη φαντασία, το όνειρο και το όραμα, που είναι η μαγιά, και τα θεμέλια αυτής μα και κάθε πραγματικότητας. Εκείνο το όραμα που λένε πολλοί ότι λείπει σε σκοταδιού καιρούς, μα που οι ειδήμονες σπεύδουν να καταδικάσουν όποιον μπορεί και το ‘χει..
Μια και δεν θέλουν, δεν τους νοιάζει να υπάρχει. Όχι όσο έχουν την καρεκλίτσα τους εξασφαλισμένη. Το αντίθετο τους νοιάζει.. Μην και εμφανιστεί κάποιος ή κάτι που από κει θα τους ξεβολέψει.. Και για αυτό σπεύδουν σαν νέοι σταυροφόροι και ιεροεξεταστές να αφορίσουν, να καταδικάσουν και στην πυρά της Α-νοησίας τους να κάψουν.. Ιδέες, ανθρώπους, και πιο πολύ τη φαντασία, το όραμα..
Μα όσο και να προσπαθούν η φαντασία μέσα μας είναι. Από παιδιά σαν ήμασταν, και έχει να πει και να δώσει πολλά. Γι’ αυτό και η έμφυτη αγάπη του παιδιού για παραμύθια.. Μια και στα παραμύθια, όπως μπορεί να σκεφτεί κανείς, βρίσκει κάποιος μια κοινωνία ανθρώπινη..
Που όσο δύσκολα και αν είναι όλα, όσο καιρό και να πάρει, το καλό και το Δίκαιο θα νικήσει.. Εν αντίθεση με αυτό τον αντίποδα που ζούμε.. Τη σκοτεινή αδερφή της κοινωνίας.. Που στην αδικία κάθε μέρα να θριαμβεύει επιτρέπει..
Και γι’ αυτό και προσπαθούν οι θιασώτες αυτής της στρεβλωμένης Αδελφής, της Σκοτεινής Κυράς, το όνειρο να πνίξουν, πριν καν να γεννηθεί. Και ότι απομένει μια και να το νικήσουν δεν μπορούν, παραμύθι το βαφτίζουν..
Πολύ όμορφο για να είναι «αληθινό».. Πολύ φωτεινό για τη δικιά τους την αλήθεια…
Κι όμως η φαντασία έχει τόσα να μας πει.. Και να μας διδάξει.. Σαν λίγο αφουγκραστούμε και την αλήθεια της θελήσουμε να δούμε…
Υπάρχει μια ιστορία λοιπόν, φανταστική.. Ένα διήγημα, πριν από χρόνια γραμμένο. Για έναν άνθρωπο, που ζει σε μια χώρα ευνομούμενη και ήσυχη πολύ.. Που όλα είναι σε μια τάξη.. Και το ωραίο είναι πως το έγκλημα εν τη γέννηση του σταματιέται.. Χωρίς κάποια ιδιαίτερη καταστολή και δικαστήρια.. Μόνο που.. Τι είναι το έγκλημα..; Να πράξει κάτι κάποιος, μα και να σκεφτεί με τρόπο που την ησυχία θα ταράξει..
Και κάποια στιγμή τον παίρνουν το φίλο μας τηλέφωνο.. Από την αστυνομία, που τηρεί χρέη γραμματείας βασικά.. Και του λένε ότι θέλουν να τον ενημερώσουν, πως τον έχουν καταγγείλει για παραβατική συμπεριφορά.. Ότι είναι εχθρός του κράτους δηλαδή.. Και έχει κάποιες μέρες για να απολογηθεί..
Και ταράζεται.. Και αρχίζει να σκέφτεται τι έκανε.. Το μόνο που μπορεί να βρει, είναι κάποιες σκέψεις του, που αυτή η κοινωνία που ζει, του φαίνεται πολύ ψεύτικη.. Και δικαιοφανής, χωρίς να έχει καμιά ζωντάνια.. Όλοι σαν ρομποτάκια στις δουλειές τους πάνε, και μετά σπίτι, άντε κανένα μπάρμπεκιου τις γιορτές και αυτό.. Και μόνο δουλειά σπίτι και σπίτι δουλειά.. Τίποτα άλλο.. Καμία σκέψη, καμία χαρά…
Και μετά ψάχνει να δει ποιος τον κατέδωσε.. Και δεν βρίσκει κάτι, μια και όλοι αδιάφοροι για τον πλησίον τους είναι, όλοι τις δουλειές τους κοιτούν.. Και τίποτα πέρα από αυτό..
Και καταφεύγει και σε μεθόδους απαγορευμένες.. Σαν τον υπνωτισμό.. Σε ένα υπόγειο κρυφό, κάποια γιατρό, γερόντισσα βρίσκει που την τέχνη θυμάται… Αν και απαγορευμένη είναι, όπως και η ειδικότητα εκείνης.. Η ψυχιατρική.. Μια και σε μια ευνομούμενη πολιτεία, είναι αξίωμα πως όλοι καλά θα πρέπει να ‘ναι..
Αν και δε θέλει να του δείξει, εκείνος επιμένει, και την πείθει.. Και μετά θυμάται, πως τρέχει αλαφιασμένος να φύγει από κει σαν ξυπνάει.. Γιατί κάτι είδε, μα φοβήθηκε…
Με τις μέρες συνέρχεται, να θυμηθεί προσπαθεί, μα κάθε φορά, κρύος ιδρώτας τρέχει πάνω του, ταχυκαρδία τον πιάνει…
Με τα πολλά, με κόπο, και προσπάθεια να θυμάται άρχισε… Εικόνες από παιδί, από το σχολείο.. Που ο δάσκαλος κάτι τους μάθαινε.. Μετά το φαγητό ήταν, πριν κοιμηθούν το μεσημέρι.. Και κάθε φορά που τα σκεφτόταν, και πιο πολλά θυμόταν.. Μα κάτι σαν τοίχος τον εμπόδιζε…
Και ξαναπήγε στη γιατρό.. Του είπε εκείνη πως αυτό που κάνει, που ζητά είναι επικίνδυνο, μπορεί να ‘ναι και μοιραίο.. Ανένδοτος αυτός, μια και να θυμηθεί ζητά.. Και ξανά στην ύπνωση.. Μόνο που εκεί, βλέπει.. Το δάσκαλο να τα υπνωτίζει όλα της τάξης τα παιδιά. Και να δίνει τις εντολές..
Της κοινωνίας..
Να Υπακούς, να είσαι πειθήνιος, να καταγγέλλεις όποιον κάτι παράνομο θα κάνει..
Να καταγγέλλεις..
Τον εαυτό σου…
Μετά ήρθε η ώρα της μάχης του.. Μια και ο εαυτός του ο στρεβλός, ο πειθήνιος της κοινωνίας σκλάβος, να τον σκοτώσει προσπάθησε.. Με κάθε του μικρή και μεγάλη αδυναμία πάλεψε.. Παραλίγο να τον νικήσει..
Και να τον κάνει να αυτοκτονήσει.. Μια και αφού ήξερε, σκλάβος δεν θα ‘ταν πάλι..
Μα νίκησε η θέληση και η πίστη του στο τέλος.. Εκείνη που σε ένα όραμα πίστευε.. Για Ελευθερία..
Εκείνος νίκησε λοιπόν..
Μα φανταστική ιστορία, ένα παραμύθι είναι αυτό..
Στην εδώ την πραγματικότητα, τι γίνεται άραγε..;
Ποιος είναι ο εχθρός εδώ..;
Σ’ αυτή την κοινωνία που ζούμε..;
Σ’ αυτό τον Πόλεμο..; Που την Ελευθερία μας θέλει να περιορίσει και άβουλο κοπάδι να μας κάνει..
Μήπως είναι οι Άστυ-φύλακες, οι Άστυ-Νόμοι…; Εκείνοι με τις στολές και τις ασπίδες..; Μα όχι αυτοί είναι αυτό που η ιδιότητά τους λέει.. Φύλακες.. Και παίρνουν εκ των «άνω» εντολές… Των «Νόμων» που μας επιβάλλονται είναι οι εντολές εκείνες..
Μήπως είναι οι δικαστές..; Μα και αυτοί τους νόμους που άλλοι ψήφησαν, υπακούν και σύμφωνα μ’ αυτούς το Δίκαιο απονέμουν… Και υπάλληλοι άλλων είναι, μισθωτοί… Και εντολές, έστω με τη μορφή νόμων παίρνουν..
Μήπως είναι οι βουλευτές, που τους νόμους ψηφίζουν..; Μα πόσο κοστίζει η εκστρατεία, η προεκλογική των βουλευτών..; Κάτι χιλιάδες ευρουλάκια, ή και εκατομμύρια μπορεί, αυτή των κομμάτων.. Και ποιος αυτά τα πληρώνει όλα αυτά, αφού εκείνοι δεν δουλεύουν..; Και αυτός που τους τα πληρώνει, δε θα τους έχει υπαλλήλους..;
Οπότε ποιος είναι ο εχθρός..; Αυτοί οι παραπάνω, αυτοί που τους πληρώνουν και στ’ αλήθεια κυβερνάνε..; Αυτοί είναι..;
Ή μήπως είναι ένας συνδυασμός..; Μια και είναι όλοι αυτοί, περισσότερο ή και λιγότερο, οι εχθροί στον πόλεμο, μα και κάποιος ακόμα..
Ο φύλακας που έχουνε μέσα μας μπολιάσει.. Μια και όλα τα παιδιά ίδια γεννιούνται και Ελεύθερα, ‘θενε από τη φύση τους να είναι.. Δε γεννιούνται Αστυνομικοί, Δικαστές και Βουλευτάδες (αν και παίζεται για αυτούς, μια και δυναστείες ισχυρών «οικογενειών» μας κυβερνάνε). Και δεν γεννιούνται με κουκούλες ή με γκλόμπς τα παιδιά.. Ίδια και γυμνά στον κόσμο έρχονται..
Μα φύλακες τους βάζουν, οι γονείς αρχικά, οι γεμάτοι με καλές πάντα προθέσεις..
Για να περάσει καλύτερα νομίζουν το παιδί, κομμάτια της «σοφίας» που παρέλαβαν απλόχερα του δίνουν.. Και οι δάσκαλοι, μια και έτσι τους έβαλαν να κάνουν, τη «σοφία» που τους δώσανε, του μεταλαμπαδεύουν, και τα δόγματα, οι θρησκείες και οι ιδεολογίες με γάλα γνώσης άλογης το φύλακα τον θρέφουν..
Κι εκείνος αλλιώς στον καθένα μέσα μεταλλάσσεται…
Σαν σκιώδης εαυτός εκείνος γίνεται και λέει, είσαι καλύτερος από τους άλλους σε κάποιους, ή πως για τίποτα δεν είσαι άξιος σε άλλους… Εγωισμός και περηφάνια στον ένα, μεμψιμοιρία και παραίτηση στον άλλον, και όλα τα ενδεχόμενα τα ενδιάμεσα ανοιχτά..
Διμέτωπος αγώνας λοιπόν.. Και μέσα αγώνας με το φύλακα, τον εσωτερικό εχθρό, που έχει και βοήθεια από τον έξω τον οχθρό.. Μέσω τηλεοράσεων, διδασκαλιών, κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών.. Και από τους φίλους, τους γνωστούς, τους συγγενείς και από τους δικούς τους φύλακες βοήθεια λαμβάνει…
Η πιο μεγάλη μάχη λοιπόν… Και ο πιο τρανός ο φύλακας… Ο πιο μεγάλος Εχθρός…
Μια και η μάχη για το όνειρο, για το όραμα μιας καλύτερης κοινωνίας μέσα μας γίνεται.. Και ο φρουρός μέσα μας είναι.. Αν και δεν ήταν από γεννησιμιού.. Μας τον έχουν φορτώσει, σαν μια άλλη Πέμπτη Φάλαγγα που τη σκέψη μας, τη Λογική, το Λόγο μας στοχεύει..
Είτε τον πεις εγωισμό, είτε και περηφάνια, είτε φοβία βαφτιστεί, παραίτηση μεγάλη.. Με άλλον τρόπο στον καθένα λειτουργεί.. Και την πιο μικρή αδυναμία βρίσκει.. Και για όλους τους φρουρούς δίνουν τροφή.. Μέσα από κηρύγματα, τηλεοράσεις και διαλέξεις… Και από χίλια μέσα, άλλα γνωστά κι άλλα άγνωστα το φύλακα τον θρέφουν..
Με σκοπό..;
Το όνειρο να πνίξουν, την αντίσταση μη φέρει.. Μια και αν τη φέρει, τότε οι πειθήνιοι και εν πολλοίς μεταλλαγμένοι «πολίτες» τους οι σημερινοί, μπορεί να γίνουν αυτό που η φύση τους ορίζει..
Και τότε, δεν θα έχουν που να βολέψουν την καρεκλίτσα τους οι άρχοντες της σκοτεινής Κυράς.. Της μεταλλαγμένης της εδώ κοινωνίας που με μαντρί πια μοιάζει..
Μια και που τα πρόβατά τους, θα θέλουν να γενούν…
Ελεύθεροι Ανθρώποι…
Και το μπορούν να γίνουν, μια και ο άνθρωπος είναι ικανός πολύ μακριά να φτάσει..
Μα ένας φόβος μια ανησυχία, στις καρδιές όσων σκέφτονται φωλιάζει..
Ένας φόβος για τους μπάτσους..
Όχι, όχι για κείνους με τα γκλόμπς και με τα ροπαλάκια…
Μα για κείνον τον έναν…
Που μέσα στον καθένα έχουν βάλει..
Αλλά ξέρουν…
Πως όσο πιο δυνατός γίνει μέσα μας εκείνος που Φιλο-Σοφεί , ο Ελεύθερος ο Άνθρωπος, τόσο πιο πολλές μπάτσες μπορεί και να αντέχει…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 13
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Ότι μπορεί κανείς να ονειρευτεί δεν είναι ποτέ χαμένο | | | |
|
Νεφελοβάτης
18-12-2008 @ 17:11 | Φοβάμαι..
Όλα εκείνα που έχουν μέσα μας περάσει…
Μα παρόλο που φοβάμαι…
Πιστεύω…
Στον Άνθρωπο…
Και σε κείνα που μπορεί..
Να κάνει, κόντρα σ’ όλα όσα οι θεοί και δαίμονες του ‘τάξαν…
Μι και καλό και ασφαλές αν είναι ο άλλος θεός μεγάλα πράματα να κάνει…
Μα σαν είναι άνθρωπος…;
Όσα κάνει, δεν έχουν ούτε ασφάλεια , ούτε δικαίωση απαραίτητα…
Κι όμως τα κάνει…
Όπως και κείνο, το κι όμως γυρίζει…
Του Γαλιλαίου…
Ένας κόντρα σον κόσμο του…
Κι όμως δίκιο είχε…!
| | mantinada
18-12-2008 @ 18:09 | Πάντα στο έλεγα,
η αλλαγή από μέσα μας θα έρθει...
Όταν θα καταλάβουμε πως πρώτα πρέπει τους εαυτούς μας να αναμορφώσουμε πριν από οτιδήποτε άλλο...
Κι όταν το καταφέρουμε τότε εύκολο θα είναι να αλλάξουμε και την κοινωνία μας...
Ή μάλλον δε θα χρειαστεί να αλλάξουμε τίποτα μιας κι εμείς είμαστε αυτή η κοινωνία μας...
Και κάτι ακόμα...
Μια ρήση του Αριστοτέλη...
"Ελεύθερους άφηκε πάντας ο Θεός, ουδένα δούλο η φύσις πεποίηκε"...
Καλό μας ξημέρωμα Ουρανέ μου...
::love.:: | | Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
18-12-2008 @ 21:59 | ::rock.:: ::rock.:: | | MARGARITA
18-12-2008 @ 23:15 | ::love.:: ::hug.:: ::rock.:: | | montekristo
19-12-2008 @ 00:13 | πολύ καλές σκέψεις
αν καταφέρναμε να διώξουμε τον μπάτσο απο μέσα μας
ένα χαμόγελό μας και μόνο θα ήταν αρκετό να κατατροπώσει όλες τις εξουσίες του κόσμου | | marakos1948
19-12-2008 @ 00:52 | ::up.:: | | balistreri
19-12-2008 @ 02:01 | βαριέμαι να το διαβάσω αλλά ένα θα σε πω....
εγώ φοβάμαι τον μπάτσο που κρύβεται σπίτι μου... | | Aris4
19-12-2008 @ 04:40 | Μια Χριστουγεννιατικη ευχη ..........
Ο ανθρωπος που εισαι τωρα ...... να μην αλλαξει ποτε !!! ::theos.:: ::xmas.:: | | swordfish
19-12-2008 @ 05:03 | ΄Ομορφες οι σκέψεις σου!!!!! ::yes.:: ::up.:: | | frozenangel
19-12-2008 @ 07:41 | περα ως περα αληθινο ! ! ! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | ekptwtos
19-12-2008 @ 10:02 | ::up.:: SWSTOTATO!!!!!!! ::theos.:: | | MASTER
19-12-2008 @ 15:55 | φωτιά στον μπάτσο που κρύβουμε όλοι μέσα μας! | | Ηypocrisy
20-12-2008 @ 01:38 | "Τι είναι το έγκλημα..; Να πράξει κάτι κάποιος, μα και να σκεφτεί με τρόπο που την ησυχία θα ταράξει.."
http://www.youtube.com/watch?v=FBFcrB5qKzE&feature=related
μη κουραστεις ποτε ............. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
