Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Κάποτε
 στη μνήμη του Αλέξη
 
Κάποτε θα 'ρθει η μέρα που θα τιναχτούμε
από το κρεβάτι του λοβοτόμου χειρούργου μας.
Θα 'ναι τότε που σαν απόμακρη κραυγή
θα ακούγεται το αίμα να στάζει
και τα σκυλιά θα περνάνε γαβγίζοντας
το αυθόρμητο ακολουθώντας καραβάνι.
Ίσως κάποτε να μπορέσουμε χωρίς ενοχές
να σαλπίσουμε τις ανάγκες μας.
Ίσως κάποτε μάθουμε πως το αύριο
δε χτίζεται με στρώματα λάσπης.
Μπορεί κάποτε να μη μας φοβίζει
η περιέργεια μιας άγνωστης πορείας
αλλά να αφηνόμαστε στην αγκαλιά της.
Μπορεί κάποτε να μάθουμε πως η ελευθερία
πρώτα κερδίζεται και μετά περιφρουρείται.
Και τότε θα ανοίξουμε τις πόρτες
και δε θα φοβόμαστε μήπως μας δούνε
ή μας ακούσουν ή μας πυροβολήσουν.
Τότε οι πλατείες θα γεμίσουν
από μαθητές και από αδέσποτους αλήτες
που θα κυνηγούν τις αδέσποτες σφαίρες.
Και θα βάλουμε φωτιά, πολλές φωτιές,
σε ό,τι μας καίει πραγματικά.
Και τότε -ως δια μαγείας μπορεί-
θα εξαφανιστούν οι γαλήνιοι υπουργοί,
οι λοβοτόμοι γιατροί και οι έγκριτοι ποινικολόγοι.
Θα είναι τότε που το αίμα θα βρει τη σωστή πορεία
για να κυλήσει μέσα απ' τις φλέβες στην καρδιά μας!
Και -αν μας έχουν αφήσει ως τότε
έστω και λίγη συναίσθηση-
θα καταλάβουμε πως επιτέλους νικήσαμε.
Και εκείνοι θα είναι απασχολημένοι...
με ομόλογα, μοναστήρια και προϋπολογισμούς,
με ζαρντινιέρες και πράσινα παπούτσια,
με ασύμμετρες απειλές και χριστουγεννιάτικα δέντρα.
Και θα γιορτάζουν τη γέννηση του υιού του θεού
για να ξεχάσουν το θάνατο του υιού του ανθρώπου.
Κάποτε θα μάθουμε να ελισσόμαστε. Και τότε
καμιά από τις σφαίρες της εξουσίας δε θα μας αγγίζει!
Ίσως αυτό το "κάποτε" να μην αργεί...

[I][align=right]Δεκέμβρης 2008, Λονδίνο.[/align][/I]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Μετά
      Κατηγορίες
      Κοινωνικά & Πολιτικά
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Μάλλον θα μείνω πάντα ιδανικός και ανάξιος εραστής...
 
MARGARITA
18-12-2008 @ 23:14
::love.:: ::hug.:: ::kiss.::
montekristo
19-12-2008 @ 01:28
για να ξεχάσουν το θάνατο του υιού του ανθρώπου

α ρε Βίκτωρα...ωραίος ::smile.::
iokasth
19-12-2008 @ 02:12
Προφητικό ? Μακάρι!
Τέλειο !
Ν.
swordfish
19-12-2008 @ 05:05
Πολύ καλό!!! ::up.::
MASTER
19-12-2008 @ 16:46
Να 'στε καλά...
Μια παρατήρηση μόνο...
δε χρειάζονται προφητείες, αντανακλαστικά χρειάζονται.
Γιατί δε θα έχουμε πολλές ευκαιρίες να χτυπήσουμε το σύστημα.
Ηypocrisy
20-12-2008 @ 01:19
αυτο ακριβως Βικτωρα μου αυτο ακριβως ..........
μια ευκαιρια παρακαλουμε καιροοοοοοοοοοοοοοοοοοοο
να μας ξεσηκωσει να βγουμε απ το τελμα να αντιδρασουμε.............
να μη περασει . να νιωσουμε ανθρωποι ....
το πληγμα ειναι μεγαλυτερο απο οτι υπολογιζα . της ακινησιας . αυτη πρεπει να χτυπησουμε . την εσχατη προδοσια του εαυτουλη μας .
η ευκαιρια τουτη ειναι παντα μπροστα μας . μεσα μας . μα πρεπει να γινεται Τωρα .
(την αγαπη μου)
karatheodoris
28-12-2008 @ 07:39
Αν και δν βλέπω καμια ειδους εξέγερση τολμω να πω οτι η συγκεκριμενη δημιουργια ηταν καλη
Τσακίρη Χαρά
29-12-2008 @ 03:58
Χρονια Πολλα και καλη χρονια Βικτωρα μου!!!!
Ελπιζω το 2009 να μας φερει εστω τα μισα απο οσα επιθυμουμε και περιμενουμε!!!!

::love.:: ::hug.::
xxix86
25-01-2009 @ 10:50
Μπράβο ρε MASTER
Η αμεσότητά σου είναι συγκλονιστική
Χωρίς υπεκφυγές, χωρίς δήθεν
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
estia
05-12-2009 @ 20:22
Μακάρι αυτό το "κάποτε" να μην αργεί...

την καλημέρα μου
::smile.:: ::smile.:: ::smile.::
justawoman
06-12-2009 @ 00:19
Τώρα, που η δική μου γενιά έχει αρχίσει να επανδρώνει τους θύλακες της εξουξίας και οι περισσότεροι από μας έχουμε παραιτηθεί από τη διάθεση ν' αλλάξουμε τον κόσμο, καταλαβαίνω πόσο σημαντικό είναι να υπάρχουν τέτοιες φωνές και ν' ακούγονται δυνατά

Οι νέοι, τα παιδιά, είναι η μόνη ελπίδα που έχουμε...
http://www.youtube.com/watch?v=qlwuTYBWbcE

::hug.::
Ανατολικός
06-12-2009 @ 05:06
::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο