| |
Καθώς κυλά ο χρόνος όλα αλλάζουν... Παρατηρώ συχνά τον ευατό μου να αναπολεί στιγμές του παρελθόντος, στιγμές με πρωταγωνιστές εμάς τους δύο. Το ξέρω οτι κάτι τέτοιο με βουλιάζει ακόμη πιο πολύ στο κενό που δημιούργησε η απουσία σου αλλά αφήνω την αυταπάτη να φωλιάσει στην ψυχή μου και να ξανα γεννηθεί η ελπίδα της επιστροφής σου. Και ο χρόνος κυλά αργά και επώδυνα και με βρίσκει με αμέτρητες πληγές στην ψυχή. Μακάρι να μπορούσα να εγκλωβιστώ στο παρελθόν ή να είχα την δύναμη να το διαγράψω. Μα τι λέω? Κάπου εκεί στο παρελθόν βρίσεσαι εσύ και το κοινό μας όνειρο. Έξω σκοτινιάζει και καθώς ή νύχτα τυλίγει τα πάντα με τον μαύρο μανδύα της παραδίνομαι στα παιδιά της νύχτας τα όνειρα. Το κορμί μπορεί να κοιμάται αλλά η ψυχή και η σκέψη τρέχουν πίσω σε εσένα και σε ικετεύουν να γυρίσεις και να τα δώσεις πνοή. Όχι δεν θέλω να ξημερώσει και να αντιμετωπίσω ξανά την απούσία σου και να παλέψω με τις αναμνήσεις που με βυθίζουν στο κενό. Αδύναμη πια αφήνω τον χρόνο να κυλήσει όπως κυλούν τα δάκρυα στο πρόσωπο μου. Και περιμένω το κάλεσμα της αποπλανητικής νύχτας να με καλέσει και να με γλιτώσει για μία ακόμη φορά από τον γλυκό θάνατο των ανανήσεων και της αυταπάτης.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
