| |
Σου άρεσε, καυχιόσουνα, να βάζεις και να βγαίνεις,
τις λύπες που μου πρόσφερες, μετάλλιο στο λαιμό.
Χαιρόσουν που υπέκυπτα, μα ακόμα με μαθαίνεις,
ξεχνάς πως τους εχθρούς μου, ως το τέλος πολεμώ.
……………………………………………………….
Με νοθευμένες συνταγές, κερδίζεις τους αγώνες
σαν άνισος αντίπαλος, στημένα με νικάς.
Χωλαίνεις απροκάλυπτα, με θράσος τους κανόνες
και βάθρα κι αξιώματα τολμάς και διεκδικάς.
…………………………………………………………
Μα τώρα καταχράζεσαι, φήμη κι επιτυχίες.
Που έκανα τα μάτια τα στραβά, πως δεν το λες;
Δεν είναι δείγμα η λύπη μου, για αυτές τις ιεραρχίες,
αφού παραχωρήσεις, ξέρεις, έκανα πολλές.
……………………………………………………………
Κι εσύ απολαμβάνεις, ένα αξίωμα νοθευμένο
κι εγώ εκτός αγώνα, σε κοιτάζω κι απορώ
αν πρέπει να σ’ αφήσω, μες’ τον μύθο βολεμένο,
ή, να ‘ρθω να σε ρίξω, τώρα ακόμα που μπορώ.
…………………………………………………………….
Βασίζεσαι στην γνώριμη, πτυχή του εαυτού μου,
πως πάλι θα σωπάσω, δε θα φέρω ταραχή
και κρέμεσαι απ’ τη σύνηθες, την θέα του κρυφτού μου,
στον πόνο που αφήνει, ένα τραύμα σου τραχύ.
………………………………………………………………
Δεν ήταν διδαχή, στ’ αρρωστημένο το μυαλό σου
η κάθε επανάσταση, απόρροια εγωισμού.
Κι αν κάποτε επέμενα, να θέλω το καλό σου
τίθεται όπως τα ‘φερες, σαν θέμα σεβασμού.
……………………………………………………………….
Η πρόθεση σου άγνωστη, πως θες να συνηθίσω,
χωρίς αξιοπρέπεια, σε όλους να σταθώ;
Στα άδικα που χτίζεις, μην ζητάς να ακολουθήσω,
την μάχη μας αυτη ειδικά, αν χάσω θα χαθώ!
………………………………………………………………..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
