| |
ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΣΟΥ
-Μια χούφτα ελιές, λίγο κρεμμύδι κι ένα κομμάτι σιταρένιο
μα πάνω απ΄όλα η συντροφιά σου, το γέλιο σου το κρουσταλλένιο...
Ήμασταν νέοι το ΄73, ο κόσμος όλος ήταν δικός μας
ένα καλύβι είχα για σπίτι, που μέσα του ζούσε τ΄όνειρό μας.
Θα τελειώσω τις σπουδές μου, σουλεγα κι έγερνες τους ώμους
μ΄αγκάλιαζες σφιχτά, θυμάσαι; και ύστερα παίρναμε τους δρόμους.
Πέρασαν γρήγορα τα χρόνια, πίσω αφήσαμε απογόνους
πάει το καλύβι ,το πήρε ο δρόμος, κι ο πλάτανος χωρίς τους κλώνους.
-Τι τα θυμάσαι αγαπημένε; θαρρείς αιώνες πως θα ζούμε;
φθαρτός ο κόσμος μας, μα ας δούμε, τα γηρατειά μας περιμένουν
Αναπολώντας τη ζωή μας ένα καυτό δάκρυ κυλάει
όμως το γέλιο της καλής μου της σιωπής τον ΗΧΟ ΣΠΑΕΙ...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
