| |
Ιερή αγάπη,αγάπη που μες στ’ άπαρτο σκτάδι του καημού
Μ’αγάπη μούχεις γεμάτα τα σπλάχνα και το νού
Πλημμύρα π’ανεβαίνεις σαν πέλαο που χορεύει,σαν άγριος ποταμός
Βαθιά δροσιά,.......πως η φτέρνα σε θυμάται μα κι όλος ο λαιμός
Μάτια μελιά που πρώτα αστράψατε,σαν δυό κοφτά διαμάντια
Σε νύχτες μέσα σκοτεινές στο λογισμό μου αγνάντια
Κι απάνω στην ολόφωτη στη κρυσταλλένια γύμνια
Όλος ο κόσμος μια σταλιά κι ο ήλιος .......πέφτει συντρίμμια
Στον άμμο σέρνεται και στα χαλίκια ,για σένα το κορμί μου
Γλυστράνε σαν σκουλήκια και λιώνουν οι αρμοί μου
Μ’ακολουθάει ηχηρός στα χείλη μου ο στίχος
Τον θρέφει πάντα κεραυνός,το όνειρο ,ο μύθος
Αγάπη,αγάπη,ντυμένος τώρα της σιγής μου το λινό
Για σένα σέρνω πιά ,τον ύστερνο χορό
Τάχα σε κέρδισα με χάδια ,μάγια και πλανέματα πολλά;
Κι έμεινα θαμπωτικά να σε κοιτάζω σε μιά αναγάλλια μου βαθιά;
Γλυκά μου γόνατα ,για σάς διαλύνεται και βάνει
Μπροστα σας όλη μου η ζωή ,να καίγεται σαν λιβάνι
Για σένα ρίχνω σκόρπια τη ψυχή,κρυφό προσκυνητάρι
Κι ας φέγγει αδιάκοπα για μένα ,το παγερό φεγγάρι............
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
