| |
"ΜΗ ΡΙΧΝΕΙΣ ΛΑΔΙ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ
ΡΙΞΕ ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑ!"
ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ
ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ:
ΠΡΟΣΩΠΑ: ο μικρός τρελός
Η σκηνή ανοίγει με μουσική υπόκρουση ένα απαλό κομμάτι για πιάνο. Το σκηνικό είναι διχασμένο σε δυό σαλόνια, δύο ξεχωριστών σπιτιών. Στα δεξιά χλιδή: δυό πολυτελείς καναπέδες κεκοσμημένοι με ριχτάρια πλουμιστά, με κρόσια και χρυσές κλωστές. Στη μέση τους ένα τραπεζάκι με κεράκια, στο βάθος αχνοφαίνεται ένας πίνακας αφηρημένης τέχνης και λίγο πιο μπροστά ένα πιάνο. Στα αριστερά η απόλυτη φτώχεια: 2-3 ξύλινες, παλιές καρέκλες κι ένα μικρό στρογγυλό τραπέζι στη μέση του οποίου καλπάζει ένα βαθύ βάζο με λογής-λογής φρεσκοκομμένα λουλούδια. Στον τοίχο 2-3 φωτογραφίες παιδιών. Κι ενώ οι θεατές περιμένουν την ομαλή έναρξη της παραστάσεως, το σκηνικό αλλάζει απότομα! Μετατρέπεται σε καταγάλανο ουρανό με δυο-τρία λευκά συννεφάκια (Κατά προτίμηση πέφτει από πάνω ένα χαρτόνι που καλύπτει το προηγούμενο σκηνικό, ούτως ώστε η αλλαγή να είναι ξαφνική και απρόσμενη). Η μουσική γίνεται πιο ζωηρή, τώρα παίζει ένα πιο δυνατό κομμάτι, για να προϊδεάσει τον ερχομό του μικρού τρελού. Ένα κατακόκκινο μπαλόνι κάνει την εμφάνισή του και κατόπιν του ο μικρός τρελός. Το κυνηγά έως ότου του ξεφεύγει τελείως.
Ο μικρός τρελός : (κοιτάει για λίγο απογοητευμένος το μπαλόνι που τραβιέται προς τα πάνω. Έπειτα κοιτάει πονηρά προς το κοινό παρατηρώντας τις αντιδράσεις των θεατών. Το βλέμμά του δηλώνει απορία μα και γνώση συνάμα. Διστάζει για λίγο να μιλήσει, κάνει μια βόλτα κατά μήκος της σκηνής με ύφος τρελού που στοχάζεται. Όταν φτάνει στο κέντρο (σβουμ!!!) κάνει μια στροφή 360 μοιρών στον αέρα κι όταν προσγειώνεται αναφωνεί!!!)
-θα αναρωτιέστε ως προς τί ετούτη η αλλαγή! Λογικό!...Αφού ολονών οι ζωές σας είναι βαρετές και προβλέψιμες! Χα! (καυστικά και ειρωνικά) Μια συμβουλή μόνον! (Σοβαρεύει για λίγο, περισσότερο με βλέμμα σοβαροφάνειας) Αν δεν σας αρέσουν οι εκπλήξεις, καλύτερα..φύγετε!!! Ήξεις- αφίξεις μα... και εκρήξεις δω θα δείτε! Το ξέρω πως αυτή τη στιγμή πιθανώς με φθονείτε... Το βλέπω άλλωστε στην ανύπαρκτον αντίδρασην σας! Απάθεια! Ίσως η μεγαλύτερη πληγή της εποχής μας...(επανέρχεται στο σαρκαστικό του μονόλογο) Μαντεύω μάλιστα πως...Κάποιοι από’σας – οι περισσότερο προοδευτικοί- θα λέτε: ποιος είναι τούτος ο μικρός ο χουβαρντάς στα λόγια; Κι άλλοι πάλι πιο συντηρητικοί: (γίνεται πιο αυστηρός με ύφος δικτάτορα) Ποιος είναι τούτος ο τρελός;! Για συνετείστε τον!!! Μα... διόλου δεν μ’απασχολεί η στυφνή άποψή σας...! Βλέπετε... έχω και τα δύο προσόντα που απαιτούνται για να λέω αλήθειες! Και μικρός και τρελός (το προφέρει με ικανοποίηση και αυτοσαρκασμό). Προς λύπην μου μεγάλη όμως, τον τελευταίον καιρό εγνωμάτευσα πως πολλών τα περήφανα ώτα έγιναν αλλεργικά στην αλήθεια! (Αλλάζει για λίγο ύφος σα να θέλει να προβληματίσει το κοινό)
(Στέκεται για λίγο σκεπτικός) Μα... ας μη ρίχνω άλλο λάδι στη φωτιά... Δεν...με παίρνει! Πολλά κούτσουρα στη γη μας συντηρούνται (κοιτάει προς το μέρος των θεατών σαν να υπονοεί τους ίδιους) κι άλλα πάλι πνεύματα μεγάλα αγνοούνται! (περιφρονητικό ύφος και βλέμμα στο κενό, σαν να ψάχνει το μπαλόνι που του ξέφυγε. Αποχωρεί μονολογώντας στωικά και κάπως επιφυλακτικά, με ρυθμό όμως)
«Μη ρίχνω λάδι στη φωτιά
Κρατώ για ύστερα χαρτιά
Που θα τα δείτε...
Μη ρίχνω λάδι στη φωτιά
Μαντάτα έρχονται καυτά
Για...κρατηθείτε!!!»
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
