rosestar
29-12-2008 @ 13:41 | Όταν είμαστε αδύναμοι τότε είμαστε δυνατοί.
Πόσο μάλλον από τη γλυκειά μορφή της μητέρας που είναι το μόνο πρόσωπο επί γης που μας στηρίζει περισσότερο...
Η δική μου θα μου χάριζε έναν δεύτερο αδερφό...αλλά πέθανε.
Αν ζούσε θα ήταν 18 ετών... | |
Yannis1967
29-12-2008 @ 13:52 | 'Ετσι είναι rosestar, "Η μητέρα μου είναι η Παναγιά" έλεγε η Γώγου. Την χάσαμε εδώ και πέντε μήνες και δεν το χουμε ακόμα συνειδητοποιήσει...'The looser take it all?". Πόση ματαιότητα κουβαλάμε...Σου άρεσε γενικά και τεχνικά; | |
rosestar
29-12-2008 @ 14:21 | Ωραίο το ποίημά σας...
Λυπάμαι για την απώλεια του αγαπημένου σας προσώπου...
Τα λόγια πολλές φορές αδυνατούν να παρηγορήσουν...
Δεν θέλω να πεθάνω...φοβάμαι την αίσθηση αυτή...ούτε να πεθαίνουν πρόσωπα που αγαπώ...πρόσωπα που βλέπω...πρόσωπα που αλληλογραφώ και ας μην με έχουν δει και έχω δει ποτέ...
Το θέμα είναι να εξωτερικεύει κάποιος τα συναισθήματά του...να τα αποτυπώνει σε ένα κομμάτι ηλεκτρονικό χαρτί. Να μοιράζεται πράματα...εξάλλου κανείς δεν έχει δει το πρόσωπο κανενός και πιστεύω πως κανείς δεν θα ανοιγόταν εύκολα αν τον γνώριζαν οι άλλοι.
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου συγγραφέα αλλά μια κοπέλα που αποτυπώνει όνειρα,βιώματα,σκέψεις.
Αυτό να κοιτάτε και εσείς.. | |
Yannis1967
29-12-2008 @ 14:45 | Πρέπει να σαι πολύ καλός άνθρωπος rosestar, κι εγώ φοβάμαι το θάνατο όλων των ανθρώπων που είναι κοντά μου αλλά και αυτών που έχουν αποτραβηχτεί...αποτυπώνω ό,τι αισθάνομαι εδώ και χρόνια, από παιδί (είμαι σχεδόν 42 ετών).
Σε παρακαλώ ας μιλάμε στον ενικό. Κουτουλάω τώρα, ελπίζω το πρωί να βρω ένα γλυκό μήνυμά σου, θα μου γλυκάνει την καρδιά...
Καλό βράδυ,
Γιάννης
| |
rosestar
30-12-2008 @ 02:12 | Καλημέρα! Εντάξει ενικός...αν και δυσκολεύομαι λίγο γιατί είσαι 42 και εγώ 23. Νέος άνθρωπος βέβαια,αλλά έτσι έχω μάθει τον πληθυντικό στους μεγαλυτέρους μου.
Χαίρομαι πολύ όταν τα λόγια μου αντηχούν γλυκά στις καρδιές των γύρω μου. Και εμένα μου αρέσει να με παρηγορούν όταν περνώ δύσκολα αλλά πολλές φορές τα περνώ μόνη μου...
Ο Θεός βέβαια δεν αφήνει κανέναν...όσο μας δίνει ακόμα μια μέρα που ζούμε και να απολαμβάνουμε κάτι πολύ σημαντικό ,κάτι απλό αλλά τόσο σημαντικό για τη ζωή,που είναι το οξυγόνο! Το λέω γιατί παλαιότερα υπέφερα από άσθμα,έβγαινα έξω στον αέρα να πάρω οξυγόνο μετά τις εξετάσεις της Γ'λυκείου.Είχα πάντα φάρμακα στη σχολική μου τσάντα!
Τί όμορφο να χαίρεσαι με κάτι τόσο σημαντικό που όταν το στερήσαι το εκτιμάς!
Τί ωραίο να έχεις υγεία! Και πόσο μάλλον ψυχική σε έναν τόσο δύσκολο και άδικο κόσμο!
Ελευθερία | |
k13739
12-01-2009 @ 04:21 | πιάστηκα
στα γαλήνια πράσινα μάτια της
στις κουβέντες της
σοφές και γλυκές
Υπεροχο Γιαννη. ::yes.:: | |
 |
