| |
| | Πρέπει Να Σώσουμε Τον Κόσμο |  | | | !!! Πρέπει να τον αλλάξουμε...Πρέπει ν'αλλάξουμε τους εαυτούς μας.. | | |
[I][B]Περπάτησα πολύ στους δρόμους που με κάλεσε ο εφιάλτης,
να δώ χιλιάδες όνειρα ανθρώπων να σκάνε μέσα από μια βόμβα,να πέφτουνε διαμελισμένα στο κενό,να καταστρέφονται αφήνοντας σε εκείνους μόνο στάχτες...
Περπάτησα πολύ μες στα στενά της σκέψης μου.Χάθηκα ταξιδεύοντας σε δύο μέρη διαφορετικά,αντίθετα...Δυο μέρη μέχρι τότε άγνωστα,δεν τα'χα ξανασυναντήσει.
Ήτανε λέει στα μισά του δρόμου εποχή ειρήνης,λευτεριάς.
Στ'άλλα μισά καιροί πολέμου,ζητούσαν ηρεμία και ας ξέραν σαν επέστρεφε όλα θα μένανε τα ίδια,τίποτα δεν θα άλλαζε.Μόνο στη θέση του πυραύλου θα ερχόταν μία συναίνεση,λιγότερο αιματηρή μα καταστροφική ίσως και περισσότερο από πόλεμο...
Περιπλανόμενο και το μυαλό μου αναζητούσε διαφορές ανάμεσα σε χρόνους.Ανάμεσα σε τόπους.Μπερδεύτηκα πολύ...Πόλεμος ή ειρήνη;Πόλεμος άδικος κι αισχρός ή μια ειρήνη μέσα στο συμβιβασμό και τη μιζέρια;Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα δύο;
Από τη μία ένα σπίτι να μετράει ένα ένα τους νεκρούς του μέσα στα ερείπια που απομείναν.Οι μόνοι κάτοικοι οι μαύροι τοίχοι.Ακόμα και τα ζώα που περάσαν απ'αυτό τον τόπο είχανε ένα τέλος κάτι παραπάνω από φρικτό.Ήταν καιρός πολέμου.Τα αίτια κι οι αφορμές όλα γνωστά,τα αποτελέσματα αναμενόμενα.Φρίκη,απανθρωπιά και θάνατος.
Ήταν καιρός πολέμου...
Από την άλλη σαν σε άλλη εποχή,περπάτησα στον τόπο της ειρήνης.Περίμενα ουράνιο τόξο,μία κάλυψη του εφιάλτη από όνειρα ανώτερα κι ιδανικά...Ακόμα μεγαλύτερη απογοήτευση.
Κι εδώ συνάντησα σπίτια κλεισμένα,ανθρώπους να ακροβατούν,να χάνονται χειροκροτώντας τους εκτελεστές τους...Ήτανε λέει νόμος φυσικός αυτός που έχει δύναμη να επιζεί,η εξουσία να κρατά και το κλειδί εκείνο του θανάτου και το κλειδί της πόρτας της ζωής.
Ήταν καιρός ειρήνης,λέγανε...
Δεν ήθελα να μείνω άλλο.Ήθελα ν'αντιδράσω στην ξεφτίλα που σε λίγο θα μ'ανάγκαζαν ν'αποδεχτώ,θέλαν να τη δεχτώ σαν κάτι φυσικό,όπως ο ήλιος,η βροχή ή το ουράνιο τόξο που είχα τόσο λαχταρίσει...Δεν ήθελα να μείνω και το έβαλα στα πόδια.Ξεκίνησα να τρέχω μέχρι εκεί που αντιλήφθηκα τη ματαιότητα...Ώσπου κατάλαβα πως δεν υπήρχαν άλλοι δρόμοι.
Και πού να πήγαινα;Είχα περάσει από τον τόπο του πολέμου,τώρα για μένα ήταν μια ανάμνηση, μία εικόνα από αυτές που είδα χτες το βράδυ στις ειδήσεις...
Ο μόνος δρόμος ήτανε αυτός που'χα μπροστά μου.Πόσο να έτρεχα;Γιατί να έτρεχα αφού ποτέ δεν θα ξεπέρναγα το μήκος του...ήτανε ήδη χαραγμένος..
Τότε ο εφιάλτης χαμογέλασε,"έλα μαζί μου,παραδώσου"μου ψιθύρισε μία φωνή.
Γύρισα πλάι το κεφάλι για να αρνηθώ.Η απανθρωπιά ήτανε ίδια με εκείνη του πολέμου...
Δίπλα από μένανε μπορούσα πια να δω πόρτες ορθάνοιχτες,παιδιά να αναρωτιούνται πως μπορεί να λείπουν όλη μέρα οι γονείς,γιατί δε βρίσκουν χρόνο ο μπαμπάς και η μαμά και πώς δεν έχουν χρήματα πολλές φορές για τα απαραίτητα,τα βασικά,τί είναι αυτή η δουλειά που όλο απαιτεί όμως ποτέ δεν δίνει;
Σε άλλα σπίτια δεν υπήρχε καν.Όλοι είχανε παράπονα.Άλλοι μικρά,άλλοι μεγάλα.Ακόμα πιο παράξενο οτι κανείς δεν τόλμαγε να βγεί και να φωνάξει...Πολλοί πεινούσαν.
Τώρα περπάταγα σιγά.Έψαχνα πια με αγωνία έστω και μία διαφορά σ'αυτούς τους δύο τόπους,στις δυο εποχές που η σκέψη κι οι αισθήσεις μου ταξίδευαν...
Ήθελα λέει να βεβαιωθώ οτι ο πόλεμος ήτανε πόλεμος και η ειρήνη ειρήνη.Οτι είναι αντίθετα...
Μα όσο έψαχνα τη διαφορά όλο και περισσότερες ήταν οι ομοιότητες...
Παντού ερειπωμένα όνειρα,κουφάρια από ελπίδες που'χαν σβήσει.Κι εδώ η εξαθλίωση.
Η εκμετάλλευση σ'όλο το μεγαλείο της..
Πιο πέρα είδα μία μάνα μ'ένα βρέφος αγκαλιά.Δεν είχε παρά μόνο δυο κουρέλια για να το σκεπάσει,φαίνονταν άρρωστο μα αυτό ήταν ασήμαντο...Το κυριότερο ήταν λίγη τροφή που έλειπε,άραγε θα την έβρισκε;;;;Και αν την έβρισκε,για πόσο;
-Τί με κοιτάς;μ'αγριοκοίταξε η μάνα.Δώσε μου κάτι να ταίσω το παιδί..Υπάρχουν κι άλλοι πίσω μου που περιμένουν...
-Αυτό που κάνεις δεν το σώζει,απαντάω εγώ.
Της δίνω για το γεύμα του παιδιού της σήμερα.Ύστερα φεύγω πάλι τρέχοντας.
Όχι για να ξεφύγω απ'την πραγματικότητα όπως παλιά.
Το αύριο μας περιμένει.
Ελάτε σύντροφοι,πρέπει να σώσουμε τον κόσμο...[/B][/I]
[B][I]
Choco,
30 Δεκέμβρη 2008[/I][/B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 14
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | feggarogata | | | |
|
heardline
29-12-2008 @ 18:28 | Καλή συγγραφή Φωτεινή μου πλαισιωμένη με μεγάλες αλήθειες !!!!!!!! | | dodoka
29-12-2008 @ 21:52 | Τα πρέπει και τα θέλω μας δυστυχώς δεν μας αφήνουν να τα πραγματοποιήσουμε όσο κι αν προσπαθούμε!!!!
Ίσως να είναι τα σημεία των καιρών....... ::up.:: ::hug.:: | | Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
29-12-2008 @ 22:26 | !!! Πρέπει να τον αλλάξουμε...Πρέπει ν'αλλάξουμε τους εαυτούς μας..
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | φραγκοσυριανος
29-12-2008 @ 22:53 | ::kiss.:: ::yes.:: ::kiss.:: | | Δήμητρα
30-12-2008 @ 00:15 | Δυστυχώς Φωτεινή μου όλοι είμαστε καλοί στα λόγια αλλά όχι στις πράξεις...
Μακάρι να τον αλλάξουμε...μακάρι! | | MARGARITA
30-12-2008 @ 00:16 | τσακίζει το γραπτό σου....τσακίζει η αλήθεια του... ::smile.:: | | swordfish
30-12-2008 @ 00:56 | Πολύ σωστά Φωτεινή, από μέσα μας πρέπει να ξεκινήσει η αλλαγή, μόνο έτσι υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, για ένα καλύτερο κόσμο!!! ::yes.:: ::kiss.:: ::hug.:: | | idroxoos
30-12-2008 @ 01:05 | ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΔΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΙΣΧΡΟΣ....
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΦΩΤΗΝΗ..
::yes.:: ::up.:: ::yes.:: | | φραγκοσυριανος
30-12-2008 @ 03:13 | ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΤΑ ΛΕΣ.... ::kiss.:: ::yes.:: ::kiss.:: | | montekristo
30-12-2008 @ 04:11 | αντί σχολίου:
"Να όμως, που πρέπει πλέον να αντιληφθούμε την μεταλλαγή. Να που πρέπει πλέον να σκεφθούμε πολύπλοκα, να αντισταθούμε στους αντιστεκόμενους θιασώτες του παλαιού, να ξεσκεπάσουμε το μασκαρεμένο. Να που πρέπει πλέον να τελειώνουμε με τη σιωπή των αμνών και να διεκδικήσουμε το δικαίωμα στο νέο πολιτισμό του μηνύματος και της πληροφορίας, του αβέβαιου και του πιθανού, της παγκοσμιότητας και της δικαιοσύνης εν ισοτιμία, της ανακατανομής του πλούτου, του σεβασμού του πλανήτη και της ζωής. Ας θεωρήσουμε επιτέλους φαιδρούς εκείνους που φαιδρούς αρέσκονται να θεωρούν εκείνους που ευαίσθητοι παρουσιάζονται για τα θέματα του φυσικού περιβάλλοντος ή των κοινωνικών προβλημάτων. Η ανθρώπινη περιπέτεια συνεχίζεται. Η ιστορία δεν ετελείωσε, και οι ιδεολογίες είναι περισσότερο απαραίτητες από ποτέ στο νέο πλαίσιο του μεταλλασσόμενου κόσμου. Στον 21ο αιώνα η πρόοδος είναι έννοια στοχαστική. Μοιάζει με το παιχνίδι των ζαριών που ρίχνει κανείς πάνω στο τραπέζι. Ό, τι κερδίζουμε από το ένα ζάρι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να το χάσουμε από το άλλο, ενώ σπάνια το τελικό αποτέλεσμα είναι απόλυτα εποικοδομητικό. "
Γιώργου Χατζηκωνσταντίνου
Καθηγητής Οικονομικής Θεωρίας Δ.Π.Θ.
κι όποιος έχει όρεξη για διάβασμα:
Η κοινωνία της αγοράς http://akioe.gr/Files/7h.pdf | | Χ.Ρ.Υ.Σ.Α
30-12-2008 @ 07:30 | Υπεροχη είσαι!! ::hug.:: | | petrwnas
30-12-2008 @ 11:49 | Σοκολατακι καλησπερα μηπως λεμε τα ιδια;;;;; να περνας καλα κοριτσακι παντα με χαμογελα ::up.:: ::hug.:: ::up.:: | | Helene52
31-12-2008 @ 00:01 | Είσαι ...και είναι ...ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!!
Καλή Χρονιά Φωτεινή ::love.:: ::kiss.:: ::kiss.:: | | elpidakwstopoulou
31-12-2008 @ 01:17 | για χρόνια μου άρεσε να κάθομαι ψηλά σ ένα λόφο και ν αγναντεύω τα σπιτάκια των ανθρώπων ....τα φωτισμένα παράθυρα..
πόσο θάθελα να μπορούσα να κοιτάξω κλεφτά απ την κουρτίνα της ψυχής..
να δώσω απάντηση σε κείνα τα γιατί της ύπαρξης....
μα νομίζω πως θα πεθάνω μ αυτή την απορία..!!
καλή χρονιά Φωτεινούλα..
υπέροχο !!!
::up.:: ::up.:: ::kiss.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
