| |
Ανάμεσα στα δυό μας σώματα αγαλινά
Διπλώθηκε τσαλακωμένος ο καιρός
Ήλιοι κουρνιάσανε δειλά,χάθηκε η σκιά
Στ’άστραφτερό σου φώς
Αφή και μύρα ,γεύση κι ηδονή
Είχουν ισοπεδώσει ανάμνηση και παρουσία
Παρελθόντα και παρόν ,κάθε περισυλλογή
Που άσελγα συμπλήρωνουν την φλογισμένη φαντασία
Μέγας κρατήρ μέθης αστείρευτης μοιάζει το κορμί σου
Θαμβώνουν αμέτρητες εικόνες ,νοερές φωνές
Όσες δίνει απλόχερα η μορφή σου
Δίχως τύψεις κι ενοχές
Θωπείες νεκρανασταίνουν τοπεία εωθινά
Κι ώρες μες στις αισθήσεις χαραγμένες
Εγείρονται απ’το μνήμα τα νιάτα τα σκληρά
Με διαστάσεις πολύ ψηλά αναμμένες
Κι ανατέλλουν μέσα σε βλέφαρα κλεισμένα
Λάμψεις κ’ινδάλματα ερωτικά
Με τη σμίλη του πόθου λαξευμένα
Ανάγλυφα απαιτητικά
Μπαίνουν στη θέση του όλα τα χαμένα
Στον ανεπίστροφο καιρό
Και τ’άλλα τα παράλογα χυμένα
Σε ψεύτικο πηλό,
Τώρα σβήνουν σαν πυροτέχνημα φθηνό
Μες στις τέφρες των νεκρών τους ημερών
Στου χρόνου τον ήσυχο κατακλυσμό
Μες στα πλούτη των ανώφελων τους προικιών
Πίσω άθιχτη παραμένει της ζωής μας η καινούργια μοίρα
Την αγάπη να μετρά σε σπάνιες στιγμές
Επιπλέει μονάχα του έρωτα η πλημμύρα
Σε χείλη και σε μέλη σε καρπούς και σε πνοές
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
