| |
Με πιάνει ζάλη
Και λέω όσα πια δεν λεν οι άλλοι.
Μόνος μου πάλι
Τραγούδια που θα μείνουν στο συρτάρι.
Με πιάνει ζάλη
Ιδέες και απόψεις στο κεφάλι.
Κοιτάζω πίσω
και βλέπω την ζωή μου με το κιάλι.
Με πιάνει ζάλη…
Πόσα δεν είπα;
Πάρε της σκέψεις μου, έλα και χτύπα.
Τώρα πονάω
Μα δε σταμάτησα, ποτέ μου να αγαπάω
Πες μου που πάω;
Σε ένα ταξίδι, μόνος μου, πως προχωράω;
Και συ που είσαι;
Πιες από το δάκρυ μου, την μοναξιά μου φτύσε.
Τώρα που είσαι;
Χρόνια που φύγαν
Τι έγινε; πως έγινε; Που πήγαν;
Τα ίδια πάλι
Διαβόλοι που ξυπνούν μες στο σκοτάδι.
Και συ πιο πίσω
Αφήνεις την ζωή μου να μισήσω.
Με πιάνει ζάλη
Για όλα αυτά που πια, ξανά δεν θα τα ζήσω.
Τι ν αγαπήσω;
Μ αφήνεις μόνο μου για να δακρύσω.
Κι αν θα λυγίσω
Με ξύδι τον Χριστό μου θα ποτίσω.
Και συ πιο πίσω…
Θα περιμένω
Ο μόνος επιβάτης σ ένα τρένο.
Πες μου να έρθω
Θα ψάξω θα με βρω θα με προσφέρω.
Σε ποια θυσία;
Να πω πως όλα ήτανε αστεία.
Γυρίζεις πλάτη
Μες την πληγή μου, ρίχνεις το αλάτι.
Θα περιμένω…
Χρόνια που φύγαν
Τι έγινε; πως έγινε; Που πήγαν;
Τα ίδια πάλι
Διαβόλοι που ξυπνούν μες στο σκοτάδι.
[B][/B][B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
