Nομίζω πως μ’ αγγίζεις σ’ ακρογιαλιά κλειστή
το μεσημέρι πέρασε μα εσύ στέκεις εκεί
δεν υπάρχεις μα ανασαίνεις σε χάνω και σε ζω
σε κάθε σου ανάσα με φτάνεις κι ας αργώ.
Ως το κέντρο κι ως την άκρη μού ζητάς υπομονή
κύκλο έγραψε η αγάπη τέλος έδεσε κι αρχή
δεν σου είπα να κοιτάξεις και πλησίασες κρυφά
κι αν φυσούσε στ’ όνειρό σου ήταν όλα νοητά.
Θάλασσα αγριεμένη κι η εικόνα σου αχνή
σαν το κύμα θυμωμένη, φλύαρη σαν προσευχή
σα ματιά ερωτευμένη που μετρούσε δυό στιγμές
δυό ζωές σε περιμένω για ν’ αλλάξεις φορεσιές.
Θάλασσα αγριεμένη κι η εικόνα σου αχνή
σαν το κύμα θυμωμένη, φλύαρη σαν προσευχή
σα ματιά ερωτευμένη που μετρά δυο στιγμές
δυό ζωές σε περιμένω για ν’ αλλάξεις φορεσιές.
Θάλασσα αγριεμένη κι η εικόνα σου αχνή
σαν το κύμα θυμωμένη, φλύαρη σαν προσευχή
σα ματιά ερωτευμένη που μετρούσε δυό στιγμές
δυό ζωές σε περιμένω για ν’ αλλάξεις φορεσιές.
