| |
Πισώπλατες μαχαιριές(Πρώτη απόπειρα ποίησης)
Τα όνειρα μας κοινά, ιδανικά
Τα χρόνια μας αθώα, παιδικά,
Η αύρα ενός καλοκαιριού
μας πήρε,
στη γη του έρωτα μας πήγε.
Ω έρωτα μαγικέ, ανυπέρβλητε,
Λαοπλάνε!
Ω έρωτα,του είναι μου και της
ψυχής μου κύριε!
Μου κλεισες τα μάτια και
Το νου.
Την είδα σαν θεά του ουρανού!
Κι ο έρωτας τιτίβιζε στ΄ αυτιά
και στην καρδιά μου
παντού και πάντα ήσουν η
Πριγκίπισσά μου.
Έρωτας μόνιμος παντοτινός
Αλλά τόσο λαοπλάνος!
Κι ήρθε η πρώτη μαχαιριά της!
Άφησε στην άκρη τα ιδανικά της!
Ξέχασε τους όρκους τα φιλιά της!
Κι η προδοσία πήρε τη σειρά της!
Κι ο αγώνας μου έγινε άνισος!
Εγώ και ένας άγνωστος!
Εγώ πια ξυπόλητος πρίγκιπας!
Εκείνος λαμπροφορεμένος βασιλιάς!
Κι ήρθε η δεύτερη η μαχαιριά της!
Κρυφή και ύπουλη στα σωθικά μου!
Εγώ να στέκομαι κοντά της
κι αυτή να τρέχει μακριά μου!
.Κι ήρθε η τρίτη, η τέταρτη, η πέμπτη
μαχαιριά!
Κι αυτές καρφώθηκαν ακόμα
πιο βαθιά!
Αντί για μάνα με πότισε χολή
Κι ας είχα δώσει όλη τη ζωή
γι αυτή!
Και το μαχαίρι έμεινε εκεί!
Και η πληγή ακόμα αιμορραγεί!
Γιατί να δώσω την καρδιά μου;
Γιατί να δώσω την ψυχή μου;
Γιατί να κλαίω ενώ αυτή γελάει!
Γιατί έρωτα την άφησες να με πεθάνει!
Στν Ο!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
