| |
| | Παλιά κι αγαπημένα 2 |  | | | Είχε κατέβει τότε και ξανανεβαίνει, γιατί ο,τι ανεβαίνει κατεβαίνει κι ο,τι αρχίζει σταματά... εις μνήμην και παραδειγματισμό στους νεότερους.. | | |
[I][B]ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ
25/06/2007 (εν μέσω καύσωνα, έσπασα το κεφάλι μου να θυμηθώ που το είχα καταχωνιάσει..)
Τελειώσαμε λοιπόν και τι να πούμε;
Έτσι δε λέει ένα ακόμα τραγούδι για το χωρισμό, όπως εκείνα τα όμορφα τραγούδια του Γιάννη Πάριου; Τι άλλο να πούμε όμως, που μέσα σε δυο μέρες τα είπαμε και τα δώσαμε όλα. Όρκους, υποσχέσεις, φιλιά, χάδια, αγκαλιές και πολλά ακόμα νερόβραστα ζυμαρικά, σαν μακαρόνια που έχουν στουμπώσει στα έντερα και δε λένε να βγουν από το στομάχι μας ποτέ.
Τώρα μένει να αναλογιστούμε τις ευθύνες, ώστε να μην ξανακάνουμε [U]τα ίδια λάθη[/U] μέχρι την αληθινή ενηλικίωση. Κι όταν θα πασχίζουμε με μανία να παραδώσουμε την ακάθαρτη ψυχή μας, στους αγγέλους του καθαρτηρίου, ας αποδοθούν οι ευθύνες εκεί που χρειάζεται, χωρίς αυτή την ανθρώπινη αδιαφορία που αντιμετωπίσαμε σε όλη τη ζωή μας από τους κοινούς θνητούς. Γιατί στην αδιαφορία Κυρίες μου, απαντούμε με αδιαφορία. Τουλάχιστον έτσι ενεργούμε εμείς οι Παρθένοι, για τα υπόλοιπα ζώδια απευθυνθείτε στον αστρολόγο της γειτονιάς σας. Κάπως έτσι λοιπόν παίζεται σήμερα το παιχνίδι στον έρωτα. Σε γράφω, με γράφεις και πάμε γι’ άλλα. Γιατί εσείς ρωτούσατε πάντα τις φίλες και τις κολλητές σας, πως θα ρίξετε τον όμορφο γκόμενο στο κρεβάτι σας, αντί να συμβουλευτείτε την καρδιά σας, να σας πει εκείνη τι σημαίνει αγάπη, αλλά και πόσο η αγάπη ταυτίζεται με το φιλότιμο και την ψυχή, όταν αυτή παραμένει αγνή.
Το λιώσατε το παλικάρι Κυρίες μου. Κι είναι το έρμο τόσο μαθημένο απ’ τις συνήθειές σας, που πλέον δε χαμπαριάζει. Απλά σας διαγράφει με ελλειπτική τροχιά και προχωρεί με την όπισθεν, χωρίς να μπορεί να βρει το κουράγιο, να ανεβεί τις σκάλες τις εκκλησίας μια μέρα, όταν θα έρθει ο καιρός να αποδημήσει εις Κύριον.
Ραντεβού το χειμώνα λοιπόν, για περισσότερα ψυχογραφήματα με σορόπια, γρανίτες φράουλας και παγωμένους φρουτοχυμούς γρέιπφρουτ. Με κομμάτια ζάχαρης από προδομένες αγάπες και ανεκπλήρωτους έρωτες, που έμειναν στα χάδια και τα φιλιά της ωμοπλάτης, χωρίς να βρίσκουν ποτέ το δρόμο για τα χείλη τα μελωμένα. Έτσι όπως έμεινε το κυπελλάκι με τη γρανίτα φράουλα που μοιράσαμε στα δύο, την Κυριακή με τον καύσωνα, κι έλιωσε παρατημένη στο τραπεζάκι από τη ζέστη.
Εγώ θα θυμάμαι μόνο τα λευκά νύχια της Κυρίας, που καθόταν στο απέναντι τραπεζάκι με τα δύο μωρά της, την ώρα που κούναγε τα πόδια της μέσα στα πέδιλα και μου ‘γνεφαν έτσι όμορφα, πως η ζωή είναι ένα μεγάλο ψέμα φυτεμένο στην άμμο. Ψέματα χιλιοειπωμένα, που τα θάψαμε μια νύχτα με πανσέληνο στην παραλία κι αυτά μεγάλωσαν και έκαμαν παιδιά και εγγόνια και δισέγγονα και τρισέγγονα.
Γέννησαν καρπούς που τους παρέσυρε το κύμα και τους ξέβρασε η θάλασσα στα κατά τόπους λιμάνια της χώρας. Πολλά ψέματα, χιλιάδες ψέματα που τα μπουχτίσαμε.
Και τώρα είναι η ώρα για να πιάσουμε το μολύβι μας, να γράψουμε για όλα εκείνα τα ψέματα που μας κυνηγούσαν από την παιδική μας ηλικία, κι ύστερα να τα κλειδώσουμε μέσα στο μπαούλο της γιαγιάς, να τα βρουν οι επόμενες γενιές κιτρινισμένα και ξεβαμμένα από τα δάκρυα των ματιών μας κι απ’ τον πόνο.
Γελαστήκαμε καρδιά μου; Κι όμως περάσαμε τις πιο γλυκές εβδομάδες μας, μακριά απ’ την κακούργα τη μοναξιά του χθες και την κατάμαυρη μοναξιά του αύριο.
Τώρα ποιος θα ξεσκονίζει τις στάχτες του τσιγάρου μου, όταν θα καίει μόνο του για παρέα; Εσύ θα μένεις εκεί, εγώ θα βρίσκομαι εδώ και θα ‘χει ο καθένας μας από μια μοναξιά να μεγαλώσει. Κι όταν θα γνωρίσουμε τον επόμενο, θα παραδώσουμε [U]ένα ελάττωμα παραπάνω[/U], μαζί με την ψυχούλα μας, από μια ατελή, παθιασμένη σχέση. Χρειάζεται λοιπόν να πούμε περισσότερα;;;
“Τελειώσαμε λοιπόν και τι να πούμε,
το δάκρυ μας σταγόνα που παγώνει.
Τα λόγια μας στα χείλη ξεψυχούνε
κι η νύχτα πάλι νύχτα ξημερώνει….” (στίχοι: Γιάννης Πάριος)
~~~
Γιώργος_κ[/B][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 12
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | | |
|
rosestar
03-01-2009 @ 09:51 | Ωραία γραφή...αλλά δεν είναι όλοι οι άνθρωποι στο ίδιο τσουβάλι...
Μην απογοητεύεσαι... | | Γιώργος_Κ
03-01-2009 @ 09:55 | στο ίδιο τσουβάλι φυσικά και όχι, ούτε και η μούσα που το ενέπνευσε! Απλά με τη μούσα μου είμαστε τα δυο μας στο ίδιο τσουβάλι ...
υπάρχουν όμως τσουβάλια και τσουβάλια ..έλα μια μέρα στο ταχυδρομείο όπου εργάζομαι, να σου δείξω τι τσουβάλια έχουμε εμείς!
::up.:: | | elpidakwstopoulou
03-01-2009 @ 09:57 | για ένα χωρισμό φταίνε πάντα και οι δύο, να το ξέρεις ...πάντα
και καμιά φορά υπάρχουν εξηγήσεις που ίσως δεν θα τις μάθουμε ποτέ....έχεις κι άλλα κρυμμένα? ::yes.:: ::yes.:: ::kiss.:: | | Γιώργος_Κ
03-01-2009 @ 09:59 | έχω κι άλλα κρυμμένα, αλλά δεν αφορούν το χωρισμό, για τον οποίο ΟΝΤΩΣ φταίξαμε κι οι 2 ::smile.:: όπως πάντα άλλωστε! Συμφωνώ μαζί σου (μη σου πω πως φταίνε κάποιες φορές και 3 και 4 και 5 .... ::up.:: ) | | Γιώργος_Κ
03-01-2009 @ 10:03 | Πρόσεξε κι εσύ τι είπες στο δικό σου "μας χώρισαν" ... θέλεις να μου το εξηγήσεις δημόσια με σχόλιό σου αυτό, εδώ πέρα;
| | elpidakwstopoulou
03-01-2009 @ 10:21 | αμε ! για να μην μένουν αμφιβολίες ! λοιπόν ακου!!
μας χώρισαν οι δικοί μου λόγω οικονομικής διαφοράς..!!σε 3 χρόνια
οταν ξαναβρεθήκαμε ορκιστήκαμε πίστη....είχα πιο πολύ δύναμη ν αντέξω... σε κάποιο στρίμωγμα πάλι των δικών μου
μου ειπε "" άστονα πάρω το πτυχίο""και εξαφανίστηκε...
το θεώρησα δειλία γιατί έμεινα πάλι μόνη μην ξεχνάς ήμουνπαιδί..και τελειωσε ..πέρασαν 8χρόνιακαι ξαναβρεθήκαμε
κλάψαμε για εκείνα τα χρόνια εκείνα τα όνειρα τα χαμένα...και
ξαναχαθήκαμε...ήταν αργά δεν γινόταν τίποτα πιά !!
| | Γιώργος_Κ
03-01-2009 @ 10:37 | χαιρομαι για όλα όσα δικά σου διάβασα γιατί με επιβεβαιώνεις με τον πιο σαφή τρόπο!
...
ὅταν ραγίσει τό γυαλί ἕνα κομμάτι τοῦ ἀρκεῖ σάν τό μαχαίρι ὅλο τό σῶμα νά τρυπάει
λυπάμαι όμως ταυτόχρονα και για σένα και για μένα και για εκείνη, που βράσαμε στο ίδιο ακριβώς καζάνι... στην κυριολεξία! | | elpidakwstopoulou
03-01-2009 @ 10:34 | με πρόλαβες....όταν το διάβασα στην υπογραφή σου ήθελα να στο πω...
΄''έχεις δίκιο Γιώργο..!! ''
έτσι απλά............... | | γλυκια
03-01-2009 @ 11:01 | ειμαι νεο μελοσ και εχω να σου πω συνχαριτιρια ειναι φοφερο και χωρισ να σε ξερω καταλαβαινω οτι εισαι θαυμασιος. ::blush.:: | | future_singer
03-01-2009 @ 11:30 | ::love.:: | | nasiastay
03-01-2009 @ 11:45 | Ραντεβού το χειμώνα λοιπόν, για περισσότερα ψυχογραφήματα με σορόπια, γρανίτες φράουλας και παγωμένους φρουτοχυμούς γρέιπφρουτ. Με κομμάτια ζάχαρης από προδομένες αγάπες και ανεκπλήρωτους έρωτες, που έμειναν στα χάδια και τα φιλιά της ωμοπλάτης, χωρίς να βρίσκουν ποτέ το δρόμο για τα χείλη τα μελωμένα.
Ψέματα χιλιοειπωμένα, που τα θάψαμε μια νύχτα με πανσέληνο στην παραλία κι αυτά μεγάλωσαν και έκαμαν παιδιά και εγγόνια και δισέγγονα και τρισέγγονα.
Και τώρα είναι η ώρα για να πιάσουμε το μολύβι μας, να γράψουμε για όλα εκείνα τα ψέματα που μας κυνηγούσαν από την παιδική μας ηλικία, κι ύστερα να τα κλειδώσουμε μέσα στο μπαούλο της γιαγιάς, να τα βρουν οι επόμενες γενιές κιτρινισμένα και ξεβαμμένα από τα δάκρυα των ματιών μας κι απ’ τον πόνο.
kalispera giorgo...mpravo gi alli mia fora-den ksero pos ginetai na m aggizoun toso polu ta logia sou!!sigoura omos den to pathaino mono ego.. | | the eye
03-01-2009 @ 12:17 | mpravo. poli kalo..... ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
