| |
Φίλες (τραγούδι)
Γυρνώ παντού
Και σε ψάχνω
Μα δε σε βρίσκω
Πότε πότε θα
Τελειώσει αυτός
Ο εφιάλτης,
Δεν αντέχω άλλο
Χωρίς φίλους
Θυμάμαι πως
Κάποτε μιλάγαμε
Για μια φιλία
Αληθινή, πραγματική
Και νοιώθαμε
Πως θα’ ναι παντοτινή
Μα τώρα είμαστε μακριά
Και χανόμαστε βαθιά
Το τηλέφωνο δε βοηθά
Τι ‘μαι ‘γω χωρίς
Εσάς και τι είστε
Εσείς χωρίς εμένα?
Είμαστε φίλες και
Θ’ αντέξουμε την απόσταση
Φίλες φίλες φίλες
Αυτή η λέξη μας ενώνει
Είμαστε μια παρέα
Ονόματα δε θα πω
Αλλά θ’ αφήσω αξέχαστα
Για πάντα όλα αυτά
Που αγαπώ, όλα αυτά που
Εμείς βγάλαμε η μία
Στην άλλη
Τη μία την είπαμε Λι,
Τ’ όνομα ενός χάμστερ
Την άλλη την είπαμε Άργουεν,
Όνομα ξωτικό για να δηλώνει
Την ξωτική της μορφή,
Την Τρίτη την βγάλαμε Μπίμπους,
Τ’ όνομα ενός παιχνιδιάρικου κουνελιού,
Εμένα δε θυμάμαι πως
Αλλά ούτε θ’ αναφέρω
Το τηλέφωνο δε βοηθά
Τι ‘μαι ‘γω χωρίς
Εσάς και τι είστε
Εσείς χωρίς εμένα?
Είμαστε φίλες και
Θ’ αντέξουμε την απόσταση
Φίλες φίλες φίλες
Αυτή η λέξη μας ενώνει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
