| |
[font=bookman old style]
Περπάτησα το Χρόνο
στο σμίξε της αυγής
πάτησα το πρώτο φως
του λιωσα το κεφάλι
οι κρόνιες χρειές μου
αβυσσαλέες και πάλι
γόρδιος είναι του ουρανού
ο φαέθοντας λώρος
λερναίος ο καταυγασμός
αχτίδων μαδριγάλι
Περπάτησα τη Χθόνα
στη σκιά της λογικής
ύψωσα την άλικη αψίδα
απ' όπου διέρχονται
τα κονβόγια του τίποτε
στα θραψερά μηνίγγια της
έθαλλε πικρή η θρυαλλίδα
ορφικές είναι του ματιού
οι βουερές εφορμήσεις
ανθρώπεια χείμετλα
με προφταίνουν και
μια αυριανή ρυτίδα
Περπάτησα την Άλα
στο ιξώδες της στιγμής
ζωντάνεψα τα δάκρυα
με μια του άγχους
αιώνια στάλα
στα άγνωρα σπλάχνα της
νογάται ο μούτος των ανδρών
στο τυρβώδες της αυτί
κατεβαίνει η φαιά σκάλα
της επώασης
ασημιές είναι των φωνών
οι στριγγές φτερούγες
σε κάθε συστολή
της δίνης αναδυόμενοι
με φόρα
μετεωριζόμαστε
και λίγο πριν να φέξει
τη μία λέξη λέμε
ξανανδραποδιζόμαστε
Περπάτησα το Χρόνο....
[/font]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
