| |
| | Αναπολήσεις και ψευδαισθήσεις |  | | |
[I][B]Όμορφη που'ναι και αυτή η νύχτα,το αεράκι να με χτυπά.
Ένα χαμόγελο στα χείλη,ξάφνου μου σκα..
Αναπολήσεις και ψευδαισθήσεις γίνανε ένα κουβάρι πια...
και'γω να'μαι μόνη,χωρίς σταυροδρόμι, να ζω μες στις σκέψεις που με κρατάνε μακρυά...
και που δεν με αφήνουν,ούτε αυτές σβύνουν απ'το μυαλό μου και από την καρδιά.
Σ'ένα σκοινί ακροβατούμε όλοι, για πόσα λυπάμαι, ούτε που ξέρω πια...
για μια αγκαλιά ξεκινάω πάντα ,
μα πάντα απομένει μια ξένη ,ένας ξένος που θα με γιάνει λιγάκι απ'αυτά..
Άνθρωποι ξυπνήστε,το πρόβλημα ανακαλύψτε,τα λάθη μήπως δείτε,
απο τις σκέψεις σας να βγείτε
και ας προδωθείτε..
και ας προδωθείτε.. [/B][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ekptwtos
10-01-2009 @ 07:06 | KAI AΣ ΠΡΟΔΩΘΕΙΤΕ..... ::up.:: ::yes.:: ::yes.:: | | rosestar
10-01-2009 @ 08:24 | Πιστεύω Κωνσταντίνα ότι το ιντερνετ ενώνει τους ανθρώπους.
Οι άνθρωποι είναι περισσότερο ειλικρινείς...ανοίγουν την καρδιά τους σε άγνωστους ανθρώπους και πολλές φορές αποκαλύπτονται παραπάνω.Μπορείς να νιώσεις καλύτερα από τη συμπαράσταση ενός ξένου πιο πολύ από κάποιον που γνωρίζεις.Μπορεί για παράδειγμα να περπατώ στο δρόμο ανάμεσα σε ανθρώπους,να έχω ανοιχτεί λέγοντας τα συναισθήματά μου σε ένα σάϊτ,αλλά να μην ξέρει κανείς ότι η rosestar είναι η Ελευθερία που πέρασε πριν από δίπλα.
Ακόμα και σε επαρχία που μένω εγώ... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
