| |
δεν ειναι ο κοσμος μια αυλη
και εμεις παιδι στον κηπο
ουτε μια θαλασσα νεκρη
σε αυτη να περπατησω
ουτε ειμαστε ηρωες παραμυθιων
για τις πριγκιπισσες να πολεμησω
τα ξωτικα χαθηκανε
οι ηρωες πεθαναν
και οι πριγκιπισσες παντρευτηκαν
δεν ειναι ο κοσμος παραθυρο με θεα
ουτε ζωη χρυση και ολα μελι γαλα
ουτε ο χρονος μια αναμνηση γλυκια
σε αυτη να μεθυσω
μα αλλιως ξεκινας και αλλου θα πας
αλλιως ζεις και αλλιως πεθαινεις
αν χαθηκανε τα ονειρα
ι οι προσμονες σβηστηκαν
η σκεψη ιδια και ζωντανη
για ολλα υπαρχει χρονος
απλα τα πραγματα οχι πολυπλοκα
εμεις μοναχα ξενοι
και αν περνουμε αδιαφορα
σαν να μην μας μελει
παραθυρο για ουρανο ολοι μας βλεπουμε
και οτι η μερα ξημερωσει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
