swordfish
11-01-2009 @ 04:14 | Καλό μεσημέρι κόμη, πολύ καλό! ::up.:: ::theos.:: ::up.:: | |
MARGARITA
11-01-2009 @ 04:21 | Ω! και ο Κος Καμύ....Το παράλογο γεννιέται απ' την αντίφαση που υπάρχει ανάμεσα στον πόθο του ανθρώπου και την παράλογη σιωπή του κόσμου.....εσείς το είπατε..... | |
montekristo
11-01-2009 @ 04:46 | είπα τέτοιο πράγμα?
μπράβο μου!
κάτσε τώρα να δω και τι εννοούσα ::smile.::
ότι οι ατομικοί πόθοι συλλογικά γίνονται απάθεια ή εμπάθεια? ...μάλλον
ευχαριστώ για το πέρασμα και τα καλά λόγια ::smile.:: | |
Αστρογιογγι
11-01-2009 @ 11:37 | κι ας εχεις ολη την Σοφια του κοσμου αγκαλια...
Ομορφια Μοντε!
Ανακοινωση¨
η Μοσαντ στα πλαισια ενος νεου διαλογου για το Παλαιστινιακο
θα σκηνοθετησει το ντοκιμαντερ...
Το ψαρεμα της τσιπουρας στην Λωριδα της Γαζας.
προσεχως... | |
elpidakwstopoulou
11-01-2009 @ 11:44 | Γιατί το βοτάνι, που κάθε ανημποριά μας
μπορούσε να τη γιάνει,
δεν το 'χουμε πια
Ο βλάκας ο μουγκός
που βάλαμε να το φυλάει
Στον κόρφο της τσιγγάνας
αποκοιμήθηκε
Σαν παιδί που βύζαξε και νύσταξε
Και κείνη του λεγε την μοίρα του
μέσα στα όνειρα...
Πως η αγάπη γιατρειά δεν έχει
πανέμορφο..!!!! μπράβο !!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
justawoman
11-01-2009 @ 14:12 | Αν ορίσουμε την αγάπη ως την υπέρβαση του "εαυτού" για να τον ξαναβρούμε στο πρόσωπο του "άλλου" (πλησίον), ώστε να τον αναγνωρίσουμε ως "εαυτό", δε θα είχαμε ανάγκη γιατρικά βοτάνια. Αυτό όμως προυποθέτει γνώση του εαυτού και εκεί αρχίζουν και ζορίζουν τα πράγματα... Μέχρι τότε ο βούρδουλας θα πηγαινοέρχεται στις ράχες μας και τα πλήθη θα αλαλάζουν
περί του ποιήματος θα συμφωνήσω με τον Παντελή | |
Γιάννης Χρυσέλης
11-01-2009 @ 14:46 | υπέροχο!!! | |
χωρικός
11-01-2009 @ 16:00 | πολύ καλό! ::up.:: | |
 |
