| |
Μάτια εσείς του καημού γλυκά,μελιά
Μες στη δόξα του ηλιού βυθισμένα
Που έρχεστε με τον έρωτα αντάμα ,στολισμένα
Της ψυχής μου να χαρίσετε καινούργιο τάμα,μιά ξέχωρη ονειροφαντασιά
Αγάπη νοητή χαρά,του στίχου μου ύμνε και παλμέ
Του λογισμού κρυφή δροσιά διαβατική
Ολόκαρδα που νείρεσαι στης νύχτας τη σιγή
Τον έρωτα κι αφήνεσαι,πόθε ιερέ
Δώσε η ζωή μου,απ’τον καρπό πριν γείρει
Στ’άρμα σου ακριβή μου,να ζέψει για πάντα τον καιρό
Και πίσω απ’τ’όργιο σου σαν πρώτη στο χορό
Τ’απάντεχο όνειρό σου ακέριο να σύρει
Σε σένα υψώνω τώρα ,αγάπη μου τα χέρια
Σε σένα τρέχω κάθε στιγμή και ώρα τη σκέψη να μαγέψω
Κι έργο μου θάναι όσο ζώ,βαθιά να σε λατρέψω
Στην αγκαλιά σου να χωθώ,κάποια γλυκοχαράματα κι απόκρυφα νυχτέρια
Μπροστά σου στήνω ευλαβικά ,βωμό παντοτινό
Και την καρδιά που λαχταρά ,για σένα σφάζω ταπεινά
Του τραγουδιού πιστή,σπαράζει κι αγαπά
Στο πάλεμα αδρό σφυρί που σου φωνάζει ιαχή : «σ’αγαπώ,σ’αγαπώ»
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
