Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ζωή και θάνατος μαζί
 Καλησπέρα σ΄όλα τα φιλαράκια!!!Αν βαρεθείτε να το διαβάσετε...δεν θα παρεξηγηθώ...προς Θεού!! Απλά........θα θυμώσω΄!!!!!!!!
 
Ξύπνησα απ΄τ΄άπλετο φως
που τρύπωσε απ΄τις γρίλιες
και φάνηκε το γαλανό
και του ήλιου οι ακτίνες...
τότε το χθες θυμήθηκα
ζωντάνεψαν οι ελπίδες

Με μια διάθεση τρελλή
βγήκα έξω απ΄το χρόνο
μου χαμογέλασε θαρρώ
ένα παιδί στο δρόμο..
και φούσκωσε το στήθος μου
απ΄το πολύ οξυγόνο

Αντίκρυσα στα μάτια του
την προσμονή που έχει
ο διψασμένος στην έρημο
την όαση σαν βλέπει
το δροσερό νερό να πιεί
και άλλο δεν αντέχει

Δίπλα στο κύμα που έσκαγε
άγγιξα το κορμί του
ξαναγεννήθηκα καθώς..
ένιωσα το φιλί του
κι αυτή τη μαγική στιγμή
πήρα τη δύναμή του

Βράδυασε κι έφυγα ξανά
καθόλου δεν βαστούσα
ήθελα νά΄μουνα κοντά
στο σώμα που κρατούσα
πριν λίγες ώρες αγκαλιά
στην αλμυρή ακρογιαλιά

Μα ένας ανεμοστρόβιλος
τα πάντα κάνει σκόνη
δεν διακρίνω τίποτα
ξάφνου έμεινα μόνη
μια αστραπή από ψηλά
το αίμα μου παγώνει

Θεέ..δώσε μου δύναμη
να πάρω τον εαυτό μου
μακρυά απ΄αυτό το δειλινό
που νόμιζα δικό μου
σπίρτο αναμμένο η καρδιά
έκαψε το μυαλό μου

Και την φωτιά αρνήθηκα
να δω στο πρόσωπό της
όταν εκείνος απαλά
τα χείλη της φιλούσε
χίλια μαχαίρια στην καρδιά
μ΄ακόμα αυτή χτυπούσε

Το αίμα μου σταμάτησε
στις φλέβες μου να τρέχει
κόπηκε η ανάσα μου
να ζήσω όμως πρέπει
τα δάκρυά μου κράτησα
μα άρχισε να βρέχει

Σαν το νερό με πρόδωσε
άφησα να κυλήσουν
δυο στάλες απ΄τα μάτια μου
με τη βροχή να σμίξουν
και πόσο πολύ πόνεσα
ποτέ να μη θυμίσουν

Δεν ήξερα τι έκανα
κι ούτε ποτέ θα μάθω
το μόνο πράγμα στη ζωή
που έξιζα να πάθω
ήταν αυτός ο έρωτας
ζωή και θάνατος μαζί
ποτέ δεν ρώτησα γιατί
Και τώρα που σε σκέφτομαι
καθόλου δεν θυμώνω
στα μάτια καθρεφτίζεται
η νοσταλγία μόνο
και διόλου δεν φοβάμαι
μα νιώθω δυνατή






















































 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 29
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Παθη Και Λαθη
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

To μυαλό είναι ο πολυτιμότερος σκληρός!!!!! Αν τον κάψεις....τέλειωσες!
 
rosestar
13-01-2009 @ 04:09
Αντίκρυσα στα μάτια του
την προσμονή που έχει
ο διψασμένος στην έρημο
την όαση σαν βλέπει
το δροσερό νερό να πιεί
και άλλο δεν αντέχει

Πολλή όμορφη παρομοίωση... ::yes.::
mychoco
13-01-2009 @ 04:09
και διόλου δεν φοβάμαι
μα νιώθω δυνατή

Πολύ δυνατό!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.::
simela
13-01-2009 @ 04:11
το διάβασα..όλο!!!!!
και μου άρεσε πολύ , ειδικά όμως αυτό το σημείο:
Και την φωτιά αρνήθηκα
να δω στο πρόσωπό της
όταν εκείνος απαλά
τα χείλη της φιλούσε
χίλια μαχαίρια στην καρδιά
μ΄ακόμα αυτή χτυπούσε

πολύ ποιητικό!!!
γεμάτο εικόνες και συναισθήματα!!!!εύγε Πειραιότισσα!!! ::yes.::
frozenangel
13-01-2009 @ 04:14
ειναι ΥΠΕΡΟΧΟ !!!!!!! ::yes.:: ::up.:: ::theos.::

Σπιρτο αναμμενο η καρδια
εκαψε το μυαλο μου ! ! !
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
13-01-2009 @ 04:21
Ειναι ολο φωτια !!! Μπραβο !!!
::rock.:: ::wink.:: ::up.::
swordfish
13-01-2009 @ 04:41
Μη θυμώνεις...το διάβασα όλο!!!! ...και είναι όντως πολύ καλό!!!! ::yes.:: ::1255.::::1255.::::1255.:: ::wink.::
Mικρουλι
13-01-2009 @ 04:57
Υπέροχο!! Μπράβο!! ::up.:: ::yes.:: ::up.::
MARGARITA
13-01-2009 @ 05:00
πατριωτάκι μου έτσι είναι οι μεγάλοι έρωτες....μας δυναμώνουν και με νοσταλγία τους θυμόμαστε ::kiss.::
agrafos
13-01-2009 @ 05:14
tο 'χεις
το παθος αναμφιβολα
Amersa K
13-01-2009 @ 05:47
Άααααα τον σκορδόπιστο....
Και στό πα, να μη στό λεγα;;;;
"πρόσεχέ τες τις ακρογιαλιές, έχουν τσούχτρους!!!"
σού λεγα...
::lost.::
petrwnas
13-01-2009 @ 05:49
καλησπερα ΑΘΗΝΑ!!!
παλι εσκισες!!!!!!
απιθανο!!!!!!!! ::up.:: ::hug.::
αισχυ(λος)
13-01-2009 @ 05:50
πολυ δυνατο!!!!!!!!!!!!!!!!! με παθος!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::hug.::
Helene52
13-01-2009 @ 07:03
Καταπληκτικόοοοοοοοο !!!!!!
Καλησπέρα Αθηνούλαααα ::theos.:: ::kiss.:: ::hug.::
PirgiosVardarinos
13-01-2009 @ 07:05
::wink.:: ::smile.::
ekptwtos
13-01-2009 @ 07:08
Μα ένας ανεμοστρόβιλος
τα πάντα κάνει σκόνη
δεν διακρίνω τίποτα
ξάφνου έμεινα μόνη
μια αστραπή από ψηλά
το αίμα μου παγώνει ::up.:: ::yes.::
Ιχνηλάτης
13-01-2009 @ 09:09
Μεγάλο το πάθος!!!
Πολύ όμορφο!!
TAS
13-01-2009 @ 09:11
Σαν ανεμοστρόβιλος, ο έρωτας κι ο θάνατος... Η ζωή σαν σκόνη... κι η μαγική στιγμή στην αλμυρή ακρογιαλιά . . .
μμμ . .
ΑΧΩΝΕΥΤΟΣ
13-01-2009 @ 09:54
Και τώρα που σε σκέφτομαι
καθόλου δεν θυμώνω
στα μάτια καθρεφτίζεται
η νοσταλγία μόνο
και διόλου δεν φοβάμαι
μα νιώθω δυνατή

...σου στέλνω τα χαιρετίσματα μου μαζί με τα συγχαρητήρια μου.
adespotoi
13-01-2009 @ 10:11
Το αίμα μου σταμάτησε
στις φλέβες μου να τρέχει
κόπηκε η ανάσα μου
να ζήσω όμως πρέπει
τα δάκρυά μου κράτησα
μα άρχισε να βρέχει
::up.:: ::up.:: ::smile.::
peiraiotissa
13-01-2009 @ 10:17
Φίλοι μου νάστε καλά...ευχαριστώ που αφήνετε τα σχόλιά σας!!!!!!! ::kiss.:: ::love.::
Rannia . k
13-01-2009 @ 10:30
Πολύ όμορφο και παθιασμένο!!!
Καλό βράδυ από την Λευκωσία. ::hug.:: ::yes.:: ::hug.::
φραγκοσυριανος
13-01-2009 @ 10:59

Αντίκρυσα στα μάτια του
την προσμονή που έχει
ο διψασμένος στην έρημο
την όαση σαν βλέπει
το δροσερό νερό να πιεί
και άλλο δεν αντέχει

Δίπλα στο κύμα που έσκαγε
άγγιξα το κορμί του
ξαναγεννήθηκα καθώς..
ένιωσα το φιλί του
κι αυτή τη μαγική στιγμή
πήρα τη δύναμή του

ΔΥΝΑΤΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ ::up.:: ::kiss.:: ::up.::
χωρικός
13-01-2009 @ 11:41
καλησπέρα.ωραιότατατατατο!!!
::smile.::
Nefeligeretis
13-01-2009 @ 12:09
Οι μεγάλες καρδιές αγαπούν και συγχωρούν...
α! και θυμούνται.
::hug.:: ::kiss.::
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
13-01-2009 @ 12:39
::theos.:: ::hug.:: ::theos.::
Nikos Krideras
13-01-2009 @ 12:59
::up.:: ::up.:: ::up.:: Αθηνάααααααααααααααααααααααα
Xωρολάτρης
13-01-2009 @ 13:30
Ωραίο ρε Περαιώτισσα γλυκιά!!..Πραγματικά ωραίο!
Brunhilda
13-01-2009 @ 13:41
ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΑΝΕΜΟΣΤΡΟΒΙΛΟΣ!
Τα πήρες όλα κι έφυγες!!!!!!!!

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
heardline
14-01-2009 @ 00:04
Μπράβο Αθηνά πολύ ωραίο !!!!!!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο