| |
| | Κι ας ξεράθηκε το αίμα… |  | | |
Έφυγε, πήγε να τον βρει , δεν άκουσε κανένα…
Μπαούλα με παλιά ζωή, τα έκαψε ένα- ένα.
Τίμημα δε λογάριασε, δε δίστασε ποτέ της,
για κείνον έστρωσε χαλί όλες τις άμυνές της.
Μα κάποιο βράδυ γύρισε στα αίματα γεμάτη…
σύρθηκε μόνη στα κρυφά, να μην τη δει άλλο μάτι.
Κλείστηκε μες στο σπίτι της και στο κενό κοιτούσε,
βουβά το δάκρυ ντύθηκε, μόνο μ’ αυτό μιλούσε…
Κι ενώ δεν έβρισκε πληγή απάνω στο κορμί της,
ήτανε που λαβώθηκε βαθιά μες στην ψυχή της…
κι ένα ανύπαρκτο «εγώ», κατακερματισμένο…
γραμμάτιο που φορτώθηκε για πάντα χρεωμένο .
Πέρασαν χρόνια κι εποχές, κι είπε να ξεπορτίσει,
να κάνει μια καινούρια αρχή, πάλι να προσπαθήσει .
Μα χαράχτηκε ο πόνος κι η απόγνωση στο βλέμμα
, κι ας ξεχάστηκε η αγάπη, κι ας ξεράθηκε το αίμα…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | νέες ηλιαχτίδες μέσα από παλιά παράθυρα... | | | |
|
ΑΧΩΝΕΥΤΟΣ
13-01-2009 @ 12:23 | Μα χαράχτηκε ο πόνος κι η απόγνωση στο βλέμμα,
κι ας ξεχάστηκε η αγάπη, κι ας ξεράθηκε το αίμα…
Εξαιρετική η αποτύπωση του σκεπτικού σου.Καλό βράδυ. | | Xωρολάτρης
13-01-2009 @ 12:24 | Υπέροχο! | | the eye
13-01-2009 @ 13:07 | ::yes.:: ::smile.:: ::yes.:: | | elpidakwstopoulou
13-01-2009 @ 13:37 | Κι ενώ δεν έβρισκε πληγή απάνω στο κορμί της,
ήτανε που λαβώθηκε βαθιά μες στην ψυχή της…
κι ένα ανύπαρκτο «εγώ», κατακερματισμένο…
γραμμάτιο που φορτώθηκε για πάντα χρεωμένο
πολύ καλό gkouts ::up.:: ::up.:: | | MARGARITA
13-01-2009 @ 13:45 | ::up.:: ::yes.:: ο πόνος περνάει....δεν ξεχνιέται ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
