Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132737 Τραγούδια, 271227 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Τα λόγια
 
Λόγια σκιρτήματα χαράς
ποτέ πικρά, ποτέ θλιμένα
λόγια που με οδήγησαν σωστά,
γυμνά από λάμψη, μα αληθινά
απαλλαγμένα από μιζέρια.
Η αγκαλιά σου απομεσήμερο
που έμπαινα να ξαποστάσω
στην κάθε δύσκολη στιγμή
Μία ανθισμένη αμυγδαλιά
μία ζεστή καρδιά μες τον χειμώνα,
δεν στάθηκες ποτέ στραβά,
ποτέ αδιάφορη, με όλους τους καιρούς,
δεν δίστασες να μ αγκαλιάσεις
ακόμα και με τα χέρια σου σπασμένα.
Ολα σου τα χαρίσματα ευλογημένα
δεν τα ένοιωσα όταν έπρεπε,
αργότερα έκλαψα
όταν μπορούσα να σε κοιτάξω
με δακρυσμένα μάτια
χωρίς να ντρέπομαι,
ήταν τόσο αργά.
Δεκαπέντε χρόνια δειλινά
ατέλειωτα μαρμάρινα σκαλιά
ανεβαίνεις, δεν σε ξέχασα,
σε έχω κρατήσει μέσα μου,
δεκαπέντε χρόνια μάνα.

Αιθέρια Γκρι: Εκδόσεις Αρμός


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 24
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Σαν νάχαν ποτέ τελειωμό τα πάθια και οι καυμοί του κόσμου. “Το μοιρολόγι της φώκιας “ Παπαδιαμάντη
 
Γιάννης Χρυσέλης
14-01-2009 @ 14:08
::yes.::
frozenangel
14-01-2009 @ 14:18
πολυ πολυ ομορφο Κωστα !!!!!!! ::yes.:: ::hug.::

καλο βραδυ
« Ακρόνειρο »
14-01-2009 @ 14:10
Χωρίς λόγια.
Φινάλε βιωματικό!

Καλό βράδι.
idroxoos
14-01-2009 @ 14:32
πολύ ωραίο ΚΏΣΤΑ!!!!!!!!!! ::yes.:: ::up.::
heardline
14-01-2009 @ 20:42
Δεκαπέντε χρόνια δειλινά
ατέλειωτα μαρμάρινα σκαλιά
ανεβαίνεις, δεν σε ξέχασα,
σε έχω κρατήσει μέσα μου,
δεκαπέντε χρόνια μάνα.

Καλημέρα Κώστα, ωραία περιγραφή συναισθημάτων !!!!!!!!!!!!!!
Spartinos
14-01-2009 @ 22:06
Φανταστικο!!!
Κωστα καλημερα
Ναταλία...
14-01-2009 @ 23:45
Πολύ συγκηνιτικό ::yes.:: ::hug.::
oneirodromio
14-01-2009 @ 23:47
Καθε σου λεξη τοσο μοναδικα πληρης!
Helene52
15-01-2009 @ 00:50
**ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ **
Το θαυμασμό και την καλημέρα μου Κώστα ::theos.:: ::theos.:: ::hug.::
elpidakwstopoulou
15-01-2009 @ 00:57
καλημέρα...υπέροχο Κώστα με συγκίνησες....
πανέμορφο να σαι καλά....!!!! ::up.:: ::theos.:: ::hug.::
peiraiotissa
15-01-2009 @ 03:08
Καλησπέρα Κωστή....κι εγώ συγκινήθηκα!!!!!!!!! ::kiss.:: ::up.::
φραγκοσυριανος
15-01-2009 @ 03:11
::up.:: ::up.:: ::up.::
rosestar
15-01-2009 @ 04:29
Μία ανθισμένη αμυγδαλιά
μία ζεστή καρδιά μες τον χειμώνα

http://www.photooftheday.gr/photos/120300458145498100.jpg
http://g-pribas.pblogs.gr/files/118851-AioaaaeeU.JPG

Πολύ όμορφο δεντράκι! ::love.::
νετη541
15-01-2009 @ 04:45
...κάπου τό 'χω ξαναπεί νομίζω, αλλά μου τό 'φερες στο νου

"Σιγά σιγά έπεσαν τα μαλλιά του,
Όχι πως ήταν όμορφα μαλλιά
μονάχα που πολλές φορές η μάνα του
είχε αποθέσει πάνω τους
τη ροζιασμένη της παλάμη" (Μ.Γκ.)
Ελένη Σ.
15-01-2009 @ 04:49
Μένω βουβή και αφουγκράζομαι την ευαισθησία της ψυχής σου…ποτέ δεν είναι αργά Κώστα μου, για τα τόσα όμορφα που νοιώθεις…φτάνει που τα νοιώθεις και κολυμπούν μες στην αλήθεια και τη λαμπρότητα της ψυχής σου! Συγκινείς!
panta smile
15-01-2009 @ 05:59
gluko...

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
**Ηώς**
15-01-2009 @ 07:21
Δεκαπέντε χρόνια δειλινά
ατέλειωτα μαρμάρινα σκαλιά
ανεβαίνεις, δεν σε ξέχασα,
σε έχω κρατήσει μέσα μου,
δεκαπέντε χρόνια μάνα.

::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
TAS
15-01-2009 @ 09:29
όλα αυτά τα δεκαπέντε χρόνια δειλινά, σ' ένα απομεσήμερο τα ξαποσταίνεις . .
"ποτέ αδιάφορη, με όλους τους καιρούς " . . .
- Κώστα μου, στην περίπτωσή μου, δεν έκλεισε χρόνος ακόμα . . . Κι ο πόνος, πόνος . .
Aris4
15-01-2009 @ 10:23
love and respect ::hug.::

Νασαι καλα να την θυμασαι Κωσταντη !!!!
justawoman
15-01-2009 @ 13:02
Πως θα μπορούσε να 'ταν αλλιώς;
Εκείνες, πάντα ξέρουν
::love.::
ekptwtos
15-01-2009 @ 13:36
Δεκαπέντε χρόνια δειλινά
ατέλειωτα μαρμάρινα σκαλιά
ανεβαίνεις, δεν σε ξέχασα,
σε έχω κρατήσει μέσα μου,
δεκαπέντε χρόνια μάνα.

poetryf
20-01-2009 @ 08:56
. . . .Τώρα εγώ τί να πω;;;
ΑΞΙΟΣ όπως κάθε φορά Κώστα...
Τη σιωπή μου σου αφήνω.
iraklisv
03-02-2009 @ 23:35
!!!!!!!
karina136
15-02-2009 @ 17:25
'Ενας γλυκός χαιρετισμός αρκεί "Γειά σου μαμά ,μπαμπά.." κάτω από τα μαρμάρινα σκαλιά για να θυμάσαι τις ζεστές στιγμές που κάποτε εισέπραξες..

Πολύ καλό Κώστα ,εξάλλου η αγάπη της μάνας προς το παιδί είναι ανιδιοτελής και το παιδί μπορεί να κάνει ..λάθη ::rol.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο