| |
Έλυσα τόσα αινίγματα και μένουν άλλα τόσα
που επαιτούν τη λύση τους μα εγώ τους την αρνούμαι
κάτι μου σφίγγει το λαιμό, και μου κρατά τη γλώσσα
αν δεν πεθάνω σήμερα, θάνατο δεν φοβούμαι
πάλεψα και με τον καιρό στα μαρμαρένια αλώνια
τον πλήγωσα, με πλήγωσε, τον δέχτηκα μ’ εδέχθη
κι έτσι δεν τα φοβάμαι πια τα που περνούνε χρόνια
και φίλιωσα με τα’ είδωλο που βλέπω στον καθρέφτη
έριξα τόσες άγκυρες στα βάθη της ελπίδας
κι έδεσα στα λιμάνια της τους πιο γερούς μου κάβους
μα ακόμη πλέω, ψάχνοντας το χώμα μιας πατρίδας
που θα δεχτεί απελεύθερους τους πόθους μου τους σκλάβους
έδωσα τόσα αισθήματα και πήρα αγάπη τόση
κι όμως η αχόρταγη ψυχή θέλει και παραπάνω
κι ας ξέρει πως η πλησμονή μπορεί να τη σκοτώσει…
αν δεν πεθάνω σήμερα , ποτέ δε θα πεθάνω
πίσω απ’ τα μαύρα τ’ ουρανού που χαμηλώσαν νέφη
κάτω απ’ τη νύχτα που βαριά τα βλέφαρα σκεπάζει
καινούριος ήλιος με καλεί κι από μακριά μου γνέφει
και μου μιλά πονετικά… το αύριο μη σε τρομάζει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
