stixoi.info: Μουτζούρες

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Μουτζούρες

...ακατέργαστο του αυτοματισμού...

Μουτζούρες

Σ’ αυτή τη θητεία τη νωθρή η βεβαιότητα πως
Όλα κάπου αλλού γίναν κάπως αλλιώς σε
Βασανίζει
Αντιστρέφοντας την κίνηση στύβεις το αιτιατό και
Παράγεις την αιτία καθώς
Δεν έχεις ρήμα μα
Βρέθηκες υποκείμενο απέναντι στα αντικείμενα και
Τι να συντάξεις που
Τίποτα δεν είναι αυτονόητο πια;
Ανάμεσα στον κόσμο και
Στις λέξεις υψώθηκε μια μέρα αυτό το φράγμα κι ως
Γέμισες τις δεξαμενές παρακαλάς να
Το γκρεμίσει τώρα κάποιος κι ας
Σε πάρει κι εσένα παραμάζωμα μόνο που
Τα νερά πνίγουν τους ήχους και που να
Βρεις ψυχή μες στο ξημέρωμα
Όλοι κοιμούνται κι εσύ
Στοίχειωσες ξανά αυτή τη κλίνη και
Ξεχάστηκες
Την άλλη μέρα θα ‘ρθει το γράμμα μα
Παραλήπτης άγνωστος κι όλοι θα
Πούνε κρίμα και τόσο νέα και τα λοιπά που
Ως τα διακόσια τους λένε οι άνθρωποι έτσι χωρίς να
Το ‘χουν και σε τίποτα και μετά
Αποσύρονται με βιάση για να πάρουν την ανάσα που
Άφησες πίσω σου και
Ευτυχώς δηλαδή γιατί
Δεν υπάρχει οξυγόνο πια για
Όλους
Και μη ξαφνιαστείς που
Γεννήθηκες σχήμα μοναχά χωρίς
Μαλλιά ούτε ματιά ούτε γλώσσα μα
Μάζα δυσβάσταχτη
Ήταν στ’ αλήθεια γενναία κι επιμελής σου η προσπάθεια μα
Το χρονόμετρο αμείλικτο όριζε τη λήξη κι εκείνος
Ο καθρέφτης χάθηκε με μιας κι
Απ’ τη νεκρή σου φύση δεν σώθηκε άλλο παρά
Κάτι άδειες γραμμές στο χαρτί και
Το παλιωμένο κλάμα του παιδιού να
Τις μουτζουρώνει


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 7 Στα αγαπημένα: 2


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

...σκέτη νούμερο...(της μητρός μου)

ΕΛΕΑΝΝΑ 16-01-2009 @ 03:58	όλα κάπου αλλού γίναν κάπως αλλιώς αλλά δεν τα δες εσύ με τα δικά σου μάτια ::kiss.:: ::kiss.:: Τέλειο ::kiss.:: ::6132.::
Γιάννης Χρυσέλης 16-01-2009 @ 07:09	::yes.::
artista_k 16-01-2009 @ 07:45	Δεν κατάλαβα τίποτα... κάτι άλλο σε παρακαλώ.... ::sneak.:: ::kiss.:: ::love.::
Ηypocrisy 16-01-2009 @ 09:22	αυτη' ναι αρχη ....................
k13739 17-01-2009 @ 11:51	Ανάμεσα στον κόσμο και Στις λέξεις υψώθηκε μια μέρα αυτό το φράγμα κι ως Γέμισες τις δεξαμενές παρακαλάς να Το γκρεμίσει τώρα κάποιος κι ας Σε πάρει κι εσένα παραμάζωμα Απ’ τη νεκρή σου φύση δεν σώθηκε άλλο παρά Κάτι άδειες γραμμές στο χαρτί και Το παλιωμένο κλάμα του παιδιού να Τις μουτζουρώνει ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ 17-01-2009 @ 12:27	::love.:: ::hug.:: ::love.::
justawoman 17-01-2009 @ 13:03	::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο