| |
Ο ήλιος ξεψυχά και σιγοσβήνει
Μια μέρα ακόμη γίνεται σκόνη
και μας αφήνει
Κι εσύ κι εγώ που βγάζουμε με πόνο το ψωμί μας
Το θαύμα περιμένουμε ν΄ αλλάξει η ζωή μας
Η πούλια σπαρταρά. Στο φως πεθαίνει.
Μια νύχτα ακόμη γίνεται σκόνη
κι αργοδιαβαίνει
Κι εσύ κι εγώ που οι προύχοντες μας έχουν και πεινάμε
το μοιρολόι πιάνομε τη μοίρα βλαστημάμε
Του ρολογιού γυρνάν αργά οι δείχτες
Κυλάν οι χρόνοι γίνονται σκόνη
μέρες και νύχτες.
Κι εσύ κι εγώ που σμίγουμε τις πίκρες μας και λέμε
ως πότε μωρ΄ αδέρφι μου το ριζικό θα κλαίμε;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
