| |
| | Μια νέα Αφετηρία |  | | | Πολλές φορές η Αλήθεια πονάει, μα η Αγάπη, η αληθινή Αγάπη, όλα τα συγχωρεί, υπομένει, επιμένει, ονειρεύεται, πραγματοποιεί... | | |
[I][B][align=center]Αναζητώντας του Ονείρου διαδρομές,
σε μονοπάτια σκοτεινά ήμουν χαμένη,
λίγη ζητούσα ζεστασιά μιας αγκαλιάς
να με λυτρώσει απ’ του Πόνου μου τη μέθη…
Ένα κορμί, που το τυλίξανε τα νέφη,
κρυφό αγρίμι, οπαδός της σιγαλιάς,
Θάνατος τώρα είναι ότι μ’ απομένει
για να ξεφύγω απ’ τις αλήθειες τις ωμές…
... ... ... ...
Κεφάλι σκύβω και το βλέμμα χαμηλώνω,
"Δεν ήμουν άξια να Ζήσω τελικά...",
παγών’ η νύχτα κι η Σιωπή μου φέρνει δάκρυ
που σαν κυλάει μοιάζει, Θεέ μου, με φωτιά…
Πως να ξεχάσω τη γλυκιά σου τη Ματιά,
πλάι μου θέλησα να σ' έχω κι όχι αντίκρυ,
μοιάζουν τα Χάδια σου να είν' αερικά
κι εγώ παιδί που χίλιους Φόβους εκπληρώνω...
... ... ... ...
Θλίψη μεγάλη κι υποσχέσεων σωρεία,
"Σύντομα τ' Όνειρο θα βγει αληθινό...",
πράξεις μικρές μα έχουν τόση σημασία
που σαν Παράδεισο τις νιώθω τις στιγμές...
Έξω στον Κήπο ανθίζει πάλι ο μενεξές,
στα χείλη πάνω τα Φιλιά σου αμβροσία,
Φως απ' το βλέμμα σου, αστέρι αυγερινό,
κι εμείς, αντάμα, σε μια νέα Αφετηρία...
... ... ... ... [/align][/B][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 18
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Της μοναξιάς μου το χρώμα το βλέπεις; Είναι κρυμμένο στα μάτια μου, κοίτα καλά και πες μου... | | | |
|
mychoco
19-01-2009 @ 01:13 | Πολλές φορές η Αλήθεια πονάει, μα η Αγάπη, η αληθινή Αγάπη, όλα τα συγχωρεί, υπομένει, επιμένει, ονειρεύεται, πραγματοποιεί...
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Καλημέρα!!! | | azoritis
19-01-2009 @ 01:25 | Αφετηρία..
αρχή για ταξίδι και σίγουρα όλα τα ταξίδια έχουν τη δικιά τους γοητεία. ::up.:: ::smile.:: | | iraklisv
19-01-2009 @ 02:55 | ::smile.:: ::smile.:: ::smile.:: | | Ναταλία...
19-01-2009 @ 04:12 | Πολύ όμορφο ::yes.:: ::up.:: | | swordfish
19-01-2009 @ 04:44 | κι εμείς, αντάμα, σε μια νέα Αφετηρία...''
::yes.:: ::up.:: ::up.:: | | mantinada
19-01-2009 @ 05:17 | Την καλησπέρα μου σε όλους!
Φωτεινή,
η αληθινή αγάπη όλα τα μπορεί...
Το πιστεύω!
Azoritis,
το ταξίδι είναι πάντα όμορφο,
όπου κι αν σε βγάλει...
Αρκεί να φροντίσουμε να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά στη διαδρομή...
Ηρακλή,
να είσαι καλά...
Ναταλία μου,
σ' ευχαριστώ πολύ!
Νίκη,
μια νέα αρχή είναι πάντα επίκαιρη για ότι κι αν μιλάμε...
Μακάρι να μπορούμε πάντα το δούμε...
Να είστε όλοι καλά και σας ευχαριστώ για το χρόνο σας,
καλό σας απόγευμα!
| | gandalf
19-01-2009 @ 06:00 | πολυ ομορφο μαρια...μπραβο σου!!!
::theos.:: | | peiraiotissa
19-01-2009 @ 07:46 | Κεφάλι σκύβω και το βλέμμα χαμηλώνω,
δεν ήμουν άξια να ζήσω τελικά,
παγών’ η νύχτα κι η Σιωπή μου φέρνει δάκρυ
που σαν κυλάει μοιάζει, Θεέ μου, με φωτιά…
Πολύ καλό μαντινάδα μου!!!!!!! ::up.:: ::kiss.:: | | idroxoos
19-01-2009 @ 07:58 | πράξεις μικρές μα έχουν τόση σημασία
που σαν Παράδεισο τις νιώθω τις στιγμές...
::up.:: ::wink.:: | | mantinada
19-01-2009 @ 08:54 | Μια καλησπέρα ακόμα ::smile.::
Γιάννη,
ευχαριστώ για το μπράβο...
Να είσαι καλά πατριωτάκι!
Αθηνά μου,
όταν φτάσει κανείς να σκύψει το κεφάλι είναι δύσκολο να το σηκώσει ξανά...
Ευτυχώς μάλλον τα καταφέρνω ακόμα...
Χάρηκα πολύ που σου άρεσε...
Χαράλαμπε,
οι μικρές πράξεις είναι που δίνουν νόημα στη ζωή μας...
Μικρά και καθημερινά πράγματα...
Να είσαι καλά!
Καλή συνέχεια σε όλους σας! | | frozenangel
19-01-2009 @ 09:19 | Πολυ πολυ καλο !!!!!! ::up.:: ::yes.:: ::theos.::
Τη καλησπερα μου | | dimvel
19-01-2009 @ 10:49 | Η ποίηση ακυρώνει τη μοναξιά! Να 'σαι καλά , να γράφεις! | | elpidakwstopoulou
19-01-2009 @ 12:32 | Έξω στον κήπο ανθίζει πάλι ο μενεξές,
στα χείλη πάνω τα Φιλιά σου αμβροσία,
Φως απ' το βλέμμα σου, αστέρι αυγερινό,
κι εμείς, αντάμα, σε μια νέα Αφετηρία...
υπέροχος στίχος!!!!!!!!!!!1 ::up.:: ::up.:: | | χαμογελο
19-01-2009 @ 15:22 | "πλάι μου θέλησα να σ' έχω κι όχι αντίκρυ"
απλα υπεροχο..............
::theos.::
| | Helene52
20-01-2009 @ 02:58 | Τέλειοοοοοοο !!!!!!!!!!!!!
Την καλημέρα μου ::love.:: ::hug.:: ::kiss.:: | | mantinada
20-01-2009 @ 07:39 | Γιώτα μου,
πολύ χαίρομαι που σου άρεσε!
Δημήτρη,
κάπως έτσι αισθάνομαι όταν γράφω,
η μοναξιά χάνεται...
Ελπίδα μου,
σαν τ' όνομά σου η στροφή που επέλεξες,
πλημμυρισμένη Ελπίδα!
Γρηγόρη,
που αλλού θα ήθελε κανείς να έχει τον Άνθρωπό του;
Στο πλάι του και μαζί να πορεύονται,
χέρι με χέρι,
στα δύσβατα μονοπάτια της Ζωής...
Λενιώ μου,
ουδείς τέλειος ::smile.::
Χάρηκα πάντως που σου άρεσε!
Να είστε καλά όλοι,
καλό απόγευμα! | | Νεφελοβάτης
21-01-2009 @ 15:45 | Ο μενεξές δεν ανθίζει, μα αντέχει, σ’ αντίθεση με τους βασιλικούς τους καλοκαιρινούς τουλάχιστον.. Και η λεμονιά μουδιασμένη τον ουρανό αγναντεύει και λαχταρά να νιώσει του ήλιου τη θωριά..
Για να ζεστάνει τον τρυφερό κορμό της, μια και είν’ ακόμα μια μικρή που τα’ αστέρια αγναντεύει και απαντήσεις σε ερωτήματα γυρεύει για να βρει..
Όπως εκείνο που την ψυχούλα της ταλανίζει από τότε που σαν φιντανάκι ξεφύτρωνε.. Που είναι τ’ αδέρφια της, γιατί το χώμα στις ρίζες της είναι λιγοστό, γιατί ο αέρας τόση καπνιά κουβαλά..
Ερωτήματα που όλοι κάνουμε, άλλοτε λιγότερο, άλλοτε περισσότερο έντονα..
Υπέροχο, με εικόνες και συναισθήματα που την ψυχή την ταξιδεύουν..
Και τεχνικά, η ομοιοκαταληξία όχι απλά ασυνήθιστη, μα πραγματικά προτότυπη, και δεν είναι δικά μου λόγια αυτά..
Καλό ξημέρωμα Θάλασσά μου, και καλά μας ταξίδια..
| | mantinada
21-01-2009 @ 16:31 | Ουρανέ μου,
ο κήπος σου, ο κήπος μας...
Ο μενεξές ανθίζει χαρά μου, αντέχει ν' ανθίζει έστω κι αν ο καιρός δε βοηθάει.
Κι η λεμονιά μονάχη στέκει κι αναρωτιέται, ναι, για όλα όσα γύρω της συμβαίνουν μα και για κάτι ακόμα...
Για το πότε θα νιώσει ξανά τη ζεστασιά ενός βλέμματος, ενός αγγίγματος, από εκείνον που θέλησε να την προστατεύσει και να τη βοηθήσει να γίνει δέντρο σωστό.
Κι εκείνη, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, απλόχερα θα του χαρίσει την ευωδιά των ανθών της και τους χυμούς των καρπών της...
Αλήθεια, σου έχω πει πως στη δουλειά με φωνάζουν "λεμονιά"; ::blush.::
Ένα παιχνίδι ήταν η τεχνική της ομοιοκαταληξίας αυτής,
ένα παιχνίδι που τελικά έκανε αίσθηση στους γνώστες των συγγραφικών τεχνικών και δε σου κρύβω πως μου άρεσε αυτό...
Δύσκολο όμως χαρά μου, κουραστικό!
Χαίρομαι πάντως, είτε συνεχίσω να γράφω έτσι είτε όχι, που προκάλεσα αίσθηση σε κάποιους και τους έδωσα το έναυσμα να επιχειρήσουν κάτι παρόμοιο...
Τα ταξίδια της ψυχής μου έναν προορισμό έχουν και το ξέρεις,
Τον Ουρανό χαρά μου, το δικό μου Ουρανό...
Και πάντα καλά θα είναι όσο στο πλευρό μου σ' έχω...
Καλό μας ξημέρωμα Ουρανέ μου!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
