Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Κόκκινη ώχρα
 όσο πληγώνομαι τόσο θεριεύω....
 
[I]Άρχισαν οι εφιάλτες των αναπαραστάσεων της ανθρώπινης φύσης ή φρίκης.
Περπατάω μέσα σε ένα πίνακα. Ο πίνακας έχει δρόμο χωρίς τέλος.
Ένας πίνακας χωρίς τέλος. Ο δρόμος έχει κόσμο. Άνθρωποι ντυμένοι στα μαύρα.
Ακίνητοι. Αρχίζω να παρατηρώ με προσοχή. Η εικόνα είναι με σκοτεινά χρώματα.
Ένα κάρο και μέσα γυναίκες κλεισμένες. Από κάτω οι φωνές λένε.
Μάγισσες, στην πυρά, στην πυρά. Που είσαι Δομίνικε; Ακούω φωνές;;;
Πιο κάτω ένα καράβι γεμάτο με αλυσοδεμένους σε ένα ταξίδι σκλαβιάς.
Τα μάτια τους γυαλίζουν στο σκοτάδι. Μιλάνε μια γλώσσα που δεν καταλαβαίνω.
Δεν είναι χλωμοί σαν εμένα. Που πάνε; ρωτάω. Οι άνθρωποι οι ντυμένοι μαύρα
ακίνητοι. Διαβάζω το εικονογραφημένο «Η καλύβα του Μπάρμπα Θωμά».
Ακολουθώ μια εικόνα που κάτω γράφει «η δική σου Γκουέρνικα». Δεν με βλέπω.
Βλέπω χέρια, πόδια, μάτια, σχήματα. Εμένα δεν με βλέπω. Βλέπω μια γυναίκα
να σκύβει να δει τι συμβαίνει. Αρχίζω να φοβάμαι. Ένα χωριό καταπράσινο.
Και νέοι άνδρες στη σειρά. Τα σπίτια αχνίζουν. Σαν να πήραν φωτιά.
Είμαι μικρή και παρακολουθώ κρυμμένη με την μάννα μου. Αυτή δαγκώνει
το μαντήλι της και τραβάει τα μαλλιά της. Όπλα, κρότος, κουφάρια. Τρέμω τώρα πια.
Φωνάζω κάντε κάτι. Σκοτώνουν ανθρώπους. Ολοκαύτωμα. Στην πατρίδα.
Οι άνθρωποι με τα μαύρα ρούχα ακίνητοι. Να ένα αυτοκίνητο. Παιδιά τρέχουν
από πίσω. Δυο, τρία, πηδάνε μέσα. Αρχίζουν και πετάνε καρβέλια ψωμί στα άλλα.
Ο οδηγός σταματάει. Φωνάζει ράους, οπλίζει, μπαμ. Σκοτώνουν παιδιά
και ο πίνακας έχει κόκκινο. Δεν ρωτάω. Είμαι σκοτωμένη. Η ψυχή μου δεν είναι.
Ένα νοσοκομείο. Τοίχοι γκρεμισμένοι. Μωρά κτυπημένα. Από κάτω γράφει.
Είναι πλάι σου. Στην από πάνω, λίγο πιο πάνω πατρίδα. Κάνε κάτι.
Είμαι μόνη μου. Τι να κάνω; Οι άνθρωποι με τα μαύρα είναι ακίνητοι.
Σε μια πλατεία τραγουδάνε και αεροπλάνα πετούν από πάνω τους. Αντάρα.
Αντάρα που φουντώνει. Αντάρα που σιγοκαίει. Μίσος που καταπίνει.
Μία γωνία, ένα παιδί με μια σφαίρα στην καρδιά. Δεκαπεντάχρονος άγγελος.
Πεθαίνουν οι άγγελοι;; πεθαίνουν απαντάει ο Σ. Πέτρουλας από χέρια μπάτσων.
Τώρα βλέπω ένα αστέρι. Το ίδιο αστέρι που φορούσαν γυναίκες με τα μωρά τους
σε κάτι θαλάμους στριμωγμένες. Πόσο είχα κλάψει γι αυτές τις γυναίκες, γι αυτά
τα παιδιά. Αυτό το αστέρι όμως δεν φωτίζει. Ρίχνει φωτιά. Σπέρνει θάνατο.
Σκοτώνει άμαχους. Εδώ ο πίνακας πλημμυρίζει κόκκινο. Τα πόδια μου βάφονται.
Το αίμα ανεβαίνει. Κάντε κάτι φωνάζω. Οι άνθρωποι με τα μαύρα ακίνητοι.
Μέσα στο αίμα βουτηγμένη σκοντάφτω. Ένα κορμί χωρίς πρόσωπο. Παιδικό.
Τρέχω με το κορμί στα χέρια μου. Βοήθεια! Βοήθεια! Γλιστράω, πέφτω
και βυθίζομαι μέσα σε παιδικά κορμιά και……έλεος…έλεος…έλεος…
ας μου πει κάποιος ότι είναι φανταστικές οι εικόνες και πως το κόκκινο
δεν είναι αίμα αλλά κόκκινη ώχρα…..
αποκοιμιέμαι, όνειρο, όλα ψέματα, ξυπνάω, όλα Αλήθεια….



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 23
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

από παιδί στον ύπνο μου έβλεπα φωτιές - To those in hell who can imagine heaven
 
mychoco
19-01-2009 @ 03:24
όσο πληγώνομαι τόσο θεριεύω....
::theos.::

Δυνατό!!!!!!Πολύ καλό Μαργαρίτα μου!!!!
::up.:: ::up.::
iraklisv
19-01-2009 @ 03:28
Να πάρεις φόρα Μαργαρίτα ναι και εγώ μαζί σου.Να είσαι καλά.
Rannia . k
19-01-2009 @ 03:29
Πολύ καλό!!!
Καλή σου μέρα και καλή εβδομάδα!!! ::up.:: ::theos.:: ::up.::
picolino1517
19-01-2009 @ 03:41
Πολύ δυνατό!!!!!!! ::theos.::
Φοβερό Μαργαρίτα!!! Παραστατικότατο!!!::theos.::
azoritis
19-01-2009 @ 03:48
πραγματικότητα.Αλήθεια.
οι άνθρωποι με τα μαύρα παντού και πάντα ίδιοι.
το αίμα ίδιο πάντα, κόκκινο.Αληθινό.
Δυνατό .καλό μεσημέρι. ::up.:: ::yes.::
poetryf
19-01-2009 @ 04:32
όσο πληγώνομαι τόσο θεριεύω....

ΠΟΣΟ ΜΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙΣ !
swordfish
19-01-2009 @ 05:06
αποκοιμιέμαι, όνειρο, όλα ψέματα, ξυπνάω, όλα Αλήθεια….''

::yes.:: ::hug.::
Αστρογιογγι
19-01-2009 @ 05:08
!!!!!!!!!
ανακοινωση
ολοι οι εφιαλτες αναβαλονται για 48 ωρες
εν οψη εγκαθυρδευσης του κ. Ομπαμια...
Μαρία Χ.
19-01-2009 @ 05:38
Mε το σχόλιό σου Μαργαρίτα μου !!! Νά 'ξερες πώς με εκφράζει ! ::love.:: ::hug.::
frozenangel
19-01-2009 @ 05:53
Με το σχολιο σου κι εγω.....

Πολυ δυνατο Μαργαριτα !!!!!
Ειδικα το τελος...... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
peiraiotissa
19-01-2009 @ 06:39
ας μου πει κάποιος ότι είναι φανταστικές οι εικόνες και πως το κόκκινο
δεν είναι αίμα αλλά κόκκινη ώχρα…..
Καλησπέρα Μαργαρίτα...μας τελείωσες κορίτσι μου!!!! ::love.:: ::kiss.::
idroxoos
19-01-2009 @ 07:03
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::hug.::
artista_k
19-01-2009 @ 07:05
Δεν σε μπορώ.... Είσαι ανυπόφορα άνθρωπος! ::love.::
petrwnas
19-01-2009 @ 07:56
μπράβο Μαργαρίτα!!!!!
την καλησπέρα μου!! ::up.:: ::hug.:: ::up.::
montekristo
19-01-2009 @ 10:09
οι εφιάλτες πλάι πλάι με την ζωή...
χαμογελο
19-01-2009 @ 10:10
::up.:: ::up.:: ::up.::
elpidakwstopoulou
19-01-2009 @ 12:58
::up.:: ::yes.:: ::theos.::
Αστεροτρόπιο (Jeny)
19-01-2009 @ 16:03
Αν δεν σε ήξερα... δεν ξέρω. Αλλά γνωρίζοντάς σε με συγκλονίζει να διαβάζω αυτό από σένα. Ξέρεις γιατί. ::hug.::
ψιτ-ψιτ
20-01-2009 @ 00:25
ω ,....πω πω...και ξανα ω!
dimvel
20-01-2009 @ 06:40
Μην αφήσεις να σε μαδήσουν ποτέ Μαργαρίτα...
Έτσι ή αλλιώς αγάπη δείχνεις!!!
Τσακίρη Χαρά
21-01-2009 @ 04:24
Να ' τανε στ' αληθεια ψεματα ολα αυτα τα εγκληματα που γινανε, γινονταν και θα γινουνε δυστυχως!!!!!

Καπως ετσι αισθανομαι κι εγω Μαργαριατα μου γι' αυτο σταματησα να βλεπω τηλεοραση και ειδησεις ιδιως εδω και χρονια!!! Δεν αντεχω αλλο αυτην την απραξια και ολα τα εγκληματα που εχουνε γινει και γινονται στο ονομα της αγαπης, της θρησκειας και της ελευθεριας!!!! Τοσες ψυχες αδικοχαμενες... ::no.:: ::9201.::

k13739
22-01-2009 @ 04:51
αποκοιμιέμαι, όνειρο, όλα ψέματα, ξυπνάω, όλα Αλήθεια…. ::sad.::
Μοιάζω μ'εσένα
25-01-2009 @ 10:26

χρόνια πολλά Μαργαριταρένια μου!
Ό,τι καλύτερο εύχομαι πάντα!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο