Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271237 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ακαμψία
 κωλοαϋπνίες...
 
Σαν τα χελιδονάκια, πάνω στο σύρμα
το 'να δίπλα στο άλλο,
τιτιβίζουμε την μοναξιά μας
(τιτιβίζουν τα χελιδόνια? Έστω ναι.
Έτσι δεν έλεγε ο μαθηματικός μας?
Έστω χ! Όπου χ λοιπόν ίσον χελιδόνια εις την τιτιβίζοντα)
Και το ηλίθιο μυαλό μου, φτιάχνει μια ηλίθια εικόνα
ότι τάχα τα χελιδόνια, σαν σε άλλο Ζάλογγο,
πέφτουν ένα ένα από το σύρμα κι αυτοκτονούν
Όντως ηλίθια, γιατί τα πουλιά έχουν φτερά
Οπότε θα τους είναι δύσκολο να αυτοκτονήσουν πέφτοντας
Είναι σαν να ζητάς από ένα ψάρι να πνιγεί.
Βάλε το μυαλό να μιλήσει για συναισθήματα
...Χαμένος κόπος εξ αρχής.
Κι εσύ μυαλό μου απόψε με πηδάς
Πηδάς σαν ξεχαρβαλωμένο ελατήριο,
σαν χαζό καγκουρό, δώθε κείθε

Τα πουλιά στο σύρμα της ανίας
Μετέωρα ανάμεσα στην αποδημία και τον νόστο
Στην ανίατη πόλη, μ' εκείνη τη παράξενη αίσθηση
της ακινησίας, ενώ όλα κινούνται...
Το φανάρι αναβοσβήνει κόκκινο-πράσινο
πάλι κόκκινο, πάλι πράσινο
Οι πόρτες των πολυκαταστημάτων ανοιγοκλείνουν
σαν στόματα που χασμουριούνται
Αυτοκίνητα
Το κέρμα που κυλά
κάτω από το σκονισμένο γραφείο...
Κι όμως
Η ακαμψία είναι εδώ!
Άπλωσε το χέρι σου ρε άγαλμα να ξυθείς!
Μια άκαμπτη ρευστότητα...
Είναι που τα χελιδόνια δεν ξέρουν
προς τα που να πετάξουν?
Είναι που δεν πέφτουν αστραπές στην πόλη?
Που ο καφές δεν μυρίζει στα χέρια
εκείνου που τον λαχταρά?
Τι? Τι είναι?
Η βρώμα που χει καθήσει στα πρεβάζια,
στα τζάμια, στα μάτια μας?
Η λεμονιά που δεν κάνει λεμόνια
αλλά κάτι κίτρινα πράγματα?
Η θλίψη που γεννήθηκε σαν δίδυμη αδελφή μας?
Ότι δεν έπρεπε να ανεβούμε
το σκαλοπάτι της αλαζονείας?
Ποιός παίζει αυτό το ξεκούρδιστο πιάνο?
Ποια αόρατα χέρια?
Έχω δυο πόδια
Το ψεύτικο πόδι μου, το ξύλινο
με πάει όπου θέλει
Το άλλο, το ζωντανό, ακολουθεί αφηρημένα
Πανάθεμα! Μακάρι να ξεμπερδεύαμε
με μια συγγνώμη...
Και τα σύννεφα να συνεχίζαν να κινούνται
Τα πουλιά να πετούσαν από το σύρμα
έστω και τρομαγμένα
Τα χρώματα στο ατελιέ του ζωγράφου
να ξαναγαπιούνταν
Να σπαζε εκείνο το αρχαίο πιθάρι
να σκόρπιζε το κρασί του κόσμου
να λερώσει το άσπρο τραπεζομάντιλο της γης
Κι ο Αδάμ του Μικελάντζελο
ας άγγιζε επιτέλους το χέρι του Θεού
Βαρέθηκα τόσα χρόνια
να τους βλέπω να τεντώνονται!



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 16
      Στα αγαπημένα: 3
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
montekristo
20-01-2009 @ 18:21
http://www.aerenlund.dk/rom/day6/creation.jpg
χαμογελο
20-01-2009 @ 18:41
καλο ξημερωμα φιλε...........
**Ηώς**
20-01-2009 @ 22:39
Να σπαζε εκείνο το αρχαίο πιθάρι
να σκόρπιζε το κρασί του κόσμου
ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟ! ::theos.:: ::theos.::
elpidakwstopoulou
20-01-2009 @ 23:29
Να σπαζε εκείνο το αρχαίο πιθάρι
να σκόρπιζε το κρασί του κόσμου
να λερώσει το άσπρο τραπεζομάντιλο της γης
Κι ο Αδάμ του Μικελάντζελο
ας άγγιζε επιτέλους το χέρι του Θεού
Βαρέθηκα τόσα χρόνια
να τους βλέπω να τεντώνονται!


μαζί σου !!!!!!!!!!!!! ΥΠΕΡΟΧΟ !!!!!!!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
montekristo
20-01-2009 @ 23:34
κουτσά στραβά ξημέρωσε... καλημέρα ::smile.::

http://www.youtube.com/watch?v=CNnfu2LLJKg
Πάρμας
21-01-2009 @ 00:05
Με άγγιξε η ένταση του ποιήματος, έχω ανάλογα συναισθήματα τελευταία. Διαπιστώνω ενοχές συλλογικές και ατομικές σ' αυτό που έγραψες και μια ανημποριά.

"Πανάθεμα! Μακάρι να ξεμπερδεύαμε
με μια συγγνώμη..."

Μεγάλε Monte!
MARGARITA
21-01-2009 @ 00:13
αν είναι να γράφεις έτσι ας έχεις αυπνίες....οι λεμονιές φτιάχνουν λεμόνια....τα χελιδόνια δεν αυτοκτονούν....βαρέθηκα να ακούω και να λέω συγγνώμες....οι αφώτιστοι βλέπουν το χέρι του Αδάμ να αγγίζει το χέρι του Θεού....Θεία τρέλα του μυαλού; να είσαι καλά.....
swordfish
21-01-2009 @ 01:01
Δεν έχω λόγια....ωστόσο ξημέρωσε...καλημέρα!!!!!!
Lambito
21-01-2009 @ 01:03
Εγώ το είδα το πρωί και μ'άρεσε τα μάλα ::rol.::
ψιτ-ψιτ
21-01-2009 @ 04:07
γεια σου ρε θειο monte.............
peiraiotissa
21-01-2009 @ 04:40
Πανάθεμα! Μακάρι να ξεμπερδεύαμε
με μια συγγνώμη...

Πάρε και κάνα lexotanil.....κακό δεν κάνει!!!!!!!!!! ::kiss.:: ::up.::
dimvel
21-01-2009 @ 05:53
Μου αρέσει πολύ η πλαστικότητα έκφρασης της
...ακαμψίας σου!!!
Αγνή
21-01-2009 @ 06:03
και γω όταν τους βλέπω να τεντώνονται...σκέφτομαι
πως ο Θεός προσπαθεί ειλικρινά, μα ο άλλος
δεν κάνει τον κόπο ούτε να ανασηκώσει το κορμί του!
ούτε καν αρπακτική λαχτάρα, μόνο μιά σκεπτικιστική αυταρέσκεια...

ποτέ δεν είναι αργά γιά μιά συγγνώμη
ποτέ! αλλά τι να περιμένεις από τους πνευματικά νεκρούς...

Μόντε είσαι άστρο που προβάλλει στο ποιητικό κενό!
Γιάννης Χρυσέλης
21-01-2009 @ 06:11
σσσσσσ... τέσσερις με έξι το απόγευμα οι ποιητές κοιμούνται ::wink.::

υπέροχος ::yes.::
Ηypocrisy
21-01-2009 @ 06:59
αααχ να χεις φτερα κ να μη ξερεις τι να τα καμεις διχως πατριδα
γεια σου Μοντε ....
iraklisv
21-01-2009 @ 07:07
Να είσαι καλά.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο