| |
Συνάντησες τη μοίρα, ώ ανθόμοιρε,
στο δρόμο πούσκαβε μ’ ακρόνυχ’ η απόγνωση
την έζησες… την πέρασες…
την άντεξες;
Βγήκες λουσμένος με το φως τής αγιότητας
με την ωδή ενός πατέρα που εξέμεινε
τί θα μπορούσε τάχα πλέον να σε φόβιζε;
Άνθρωπε, Γιάννη, στ’ ολοκαύτωμα τ’ υπέργγιχτου
και στη θειότατη τ’ αγγέλου οδοιπόρηση
πού βρήκες χώρο να νικήσεις το τρεχούμενο
και μ’ ιδεόγραμμα ν’ αποδεχθείς την αναγέννηση;
πού βρήκες σκέψη λογισμού για τούς ισάξιους
νάμα ζωής, π’ απ’ την αγάπη σου χρειάζονταν;
Άνθρωπε, Γιάννη, μάθημά μου κι’ αντι-ήρωα
«παίρνει και δίνει η ζωή!...», μόλις ψιθύρισες˙
[B]θα το θυμάμαι! [/B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
